กระทู้ที่ทำให้คุณกล้าเที่ยว(คนเดียว?)!!!!
ชะนีลุยเดี่ยว Selfie ที่เนปาล!!!ไม่มีไกด์ ไร้ลูกหาบ เดินไปกราบยอดเขา Everest!!

"ฉันไปเที่ยวคนเดียวไม่ได้หรอก!!!"
"ฉันพูดภาษาอังกฤษไม่ได้!!!!!!!!"
"แล้วใครจะถ่ายภาพให้ฉัน!!!!!"
"ฉันกลัวเหงาอ่ะ!!!!!!"
"คนสวยอย่างฉันไปไหนก็อันตราย!!"

แหม.....รองพื้นเบอร์หนาทาปากแดง ใส่ชุดสีร้อนแรง รองเท้าแหลมแทงพื้นเป็นรู.......

"เที่ยวคนเดียว แต่งตัวแบบนี้สิคะ ปลอดภัย..."

"อ้อ!!! แล้วฉันก็มีภาระด้วย...ฉันมีพ่อ แม่ พี่น้องและหมาอีก 4 ตัว"



หยุด!!!!!!!!....คุณไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น......

เพราะจริงๆแล้ว "คุณแค่ไม่กล้าเท่านั้น"
ไม่กล้าอะไรน่ะหรอ???
ไม่กล้าจะเอาตัวเองออกจากกรอบความคิดเดิมๆ ที่ถูกปลูกฝังไว้ตั้งแต่โบราณกาล.........

"พวกเจ้ากล่าวหาว่าข้าคือแม่มด เพียงเพราะข้าปากสีดำ!! ทั้งที่ในความเป็นจริงข้าอาจเป็นคนแคระก็ได้!!"

ยกตัวอย่างตัวฉันเอง
ฉันมักจะโดนทักเสมอ

อับดับ 1 "ไปเที่ยวคนเดียวได้ ภาษาอังกฤษต้องดีแน่นอน!!!"

ความจริงก็คือ  ฉันได้เกรด 2 วิชาภาษาอังกฤษและสอบตกเป็นประจำ!! ทุกวันนี้ฉันยังคงใช้แต่ Present simple tense ในทุกบริบท แถมชอบตีมึนเวลาฝรั่งมาพูดยาวๆใส่ โดยการตอบไปว่า Really?? แล้วเปลี่ยนเรื่องทันที!!



สรุปคือ ฉันได้ภาษาไทยภาษาเดียว!! และฉันไม่เคยไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ไหนทั้งนั้น

"จริงๆ ฉันได้อีกภาษานะ...เฮ้ย!! ตูบ มาถ่ายรูปกัน!!!!

นี่คงเป็นที่มาของคำว่า "หมาเมิน"

โชคดีช่วงที่ฉันมาตรงกับเทศกาลสุนัข สุนัขที่นี่จึงแต้มจุดแดงห้อยพวงมาลัยอยู่เต็มท้องถนน โดยเทศกาลนี้จัดขึ้นเพราะอยากขอบคุณที่น้องสุนัขทำให้พวกเรามีความสุข

"เดี๋ยวนะ!! พวกข้าเหนื่อยแทบตาย!! ไม่มีเทศกาลข้าบ้างรึ?"

อันดับ 2 "พื้นฐานครอบครัวดี ต้นทุนชีวิตสูง!!! ที่บ้านคงพาเที่ยวบ่อยจนกล้าไปคนเดียว"

"เย้!!!! ฉันสูงเท่าหิมาลัยเลย แล้วอะไรที่วัดว่าฉันเตี้ย!!! แล้วอะไรที่วัดว่าฉันต้นทุนสูง?"

ในทางกลับกัน  ครอบครัวฉันไม่เคยมีใครนั่งเครื่องบินมาก่อน!!! แถมชีวิตในวัยเด็กของฉัน เอาแค่มีเงินกินข้าวกับเรียนหนังสือให้จบก็หรูแล้ว
ส่วนเรื่องเที่ยวตัดออกไปเลยค่ะ เปลือง!!!!

"ชุดนอนแบบเรียบง่ายตามฐานะ"

ดังนั้น ตั้งแต่ลุยเดี่ยวครั้งแรกจนถึงปัจจุบัน ฉันเก็บเงินเอง ศึกษาเอง ไปเอง และยังพาครอบครัวไปเปิดหูเปิดตาด้วยตัวเองมาแล้ว
ฉะนั้น ต้นทุนสูง ตัดไปเลย!!!

อันดับ 3 "แล้วถ่ายภาพตัวเองอย่างไร โกหกรึเปล่า!!??"


ฉันเคยโมโหถึงขนาดทำกระทู้เซลฟี่มาแล้วใน Pantip 4 อัน!!!!! โดยต้นเหตุที่ฉันต้องทำกระทู้เซลฟี่  เพราะมีคนจำนวนมากไม่เชื่อว่าฉันไปเที่ยวคนเดียวและถ่ายภาพเอง  ต้องขอบคุณความง่อยด้านภาษาของฉัน ที่ทำให้ฉันเรียนรู้การพึ่งตัวเอง

แม้แต่การถ่ายภาพ ....

"ว่ากันว่า...นี่คือภาพ Selfie ในตำนาน"

เฮ้อ...ภาพสวยๆ มีเยอะแยะ...แต่ภาพที่ฉันขี้เหร่ที่สุดได้รับตำแหน่งนี้ไป



อันดับ 4 "แอบไปนัดหนุ่มที่ไหนล่ะสิ??


หึหึหึ อยากเหมือนกัน แต่ไม่มี!!!!!!!!!!

"อุ้ย........ความแตก นัดตั้ง 2 คน!!! แต่คนขวารีบไปหน่อย เลยลืมใส่กางเกง"

อันดับ 5 "ไปเที่ยวคนเดียว ไม่เหงาหรอ??"

เบื่อมากคำนี้....สำหรับฉันถือเป็นการดูถูกอย่างมาก!! เพราะฉันว่าชะนีมีแฟนบางคนดูหิว..เอ้ย!!ดูเหงากว่าฉันอีก!!

"หิวมั้ยคะ?ฉันว่านี่คือข้าวแกง ซึ่งเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในเนปาล  แม้ว่าจะทำให้ฉันมีกลิ่นภารตะติดตัว"

ดังนั้น คำว่า "เหงา" สำหรับฉัน คือ ภาวะภูมิคุ้มกันในการอยู่คนเดียวของบุคคลที่ต่ำกว่าปรกติ คนประเภทนี้ ต่อให้มีแฟนเป็นฝูง มีเพื่อนเป็นร้อยก็มีอาการเหงาได้ตามระดับภูมิคุ้มกันตัวเอง



วิธีรักษา คือ หาเวลาอยู่กับตัวเองเยอะๆ !!!!

บางทีอยู่กับตัวเองมากๆ ก็ฟุ้งซ่านว่าตัวเองเป็นอะไรต่ออะไรมากมาย
ยกตัวอย่างเช่น...นางแบบ แม้ส่วนสูงจะเฉียดตอม่อนิดหน่อย

"เคล็ดลับในการโพสต์ท่าของติช่า คือ ท่องไว้ว่า ฉันสวย......"

"บางครั้งก็คิดว่าตัวเองคือเจ้าหญิง...แต่ทำไมคนรอบข้างมักมาขอหวย...."

"บางครั้งก็นึกว่า...ตัวเองเป็นพรีเซนเตอร์ยาสระผมจากบอลลีวูด"

"ในฐานะตัวแทนแห่งดวงจันทร์ ฉันจะลงทัณฑ์แกเอง!!! พลังวงแหวนจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้"

อันดับ 6 "ไปเที่ยวคนเดียวดีจัง คงไม่มีภาระ"

ประโยคสุดท้ายนี่....อยากดีดปากคนพูดมาก ถ้าจะมีภาระ หรือไม่มีภาระ มันเป็นเรื่องต้องอวดลงโซเชียลหรอ?????
ใครจะว่าฉันมีภาระ หรือไม่มีภาระก็แล้วแต่ค่ะ!!!

แต่ที่แน่ๆ คือ ฉันมีความฝัน....
ความฝันของฉันคือ  "การกราบยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ที่สูงที่สุดในโลก....ยอดเขาเอเวอร์เรสต์"



กราบนะ!!!!!!!!!!! ไม่พิชิต!!!!!!
ขอแค่ได้มีโอกาสเห็นเป็นพอใจแล้วสำหรับฉัน

"เดี๋ยวนะ เจ้ากราบรูปปั้นของข้า หรือยอดเขากันแน่???!!!"

ร่ายมาซะยาว ลืมแนะนำตัวเลยค่ะ...
ฉันขอแนะนำตัวก่อนนะคะ



ฉันไม่ใช่นักพิชิตยอดเขา
ฉันไม่ใช่นักเทรคกิ้ง
ฉันไม่ใช่นักวิ่งปอดเหล็ก
ฉันเป็นแค่ชะนีตัวเล็กเล็กที่มีน้ำหนัก 40 กก.
ฉันต้อง"เดิน"ขึ้นลงเขาสูงรวม 60 กม.!!!!!!!!
ฉันต้องแบกของ 15 กก.ขึ้นและลงเขา!!!!!!!
ฉันไม่จ้างไกด์และลูกหาบ ฉันประหยัด!!!!!!!!!!!!
ฉันเป็นโรคภูมิแพ้อากาศด้วยยยย เอาสิ!!!!!
และฉันก็มีประจำเดือน อาการ PMS มาเต็ม!!!!



เมื่อโจทย์ของฉันคือการกราบยอดเขาเอเวอร์เรส ฉันจึงทำการหาข้อมูลถึงสถานที่ที่จะทำให้ฉันเห็นยอดเขา Everest แบบประหยัดและมีอิสระในการเที่ยว  การไปดูยอดเขาเอเวอร์เรสที่ Everest region ประเทศเนปาล จึงเริ่มขึ้น

ฉันจึงกลายร่างเฉพาะกิจเป็น

"ชะนีลุยเดี่ยว เที่ยวเนปาล 24 วัน
ไม่มีไกด์ ไม่มีลูกหาบ ไม่มีช่างภาพ!!!
แบกสังขารไปกราบยอดเขาเอเวอร์เรส!!!
นั่งรถไปกลับอีก 500 กิโลเมตรเพื่อ Selfie ที่โพคารา.. เดินลั้ลลา?
สูดฝุ่นเตะฝาท่อในกาฐมัณฑุ  กินจนตัวบวมฉุ.... แต่ใช้งบแค่ 50000 !!!!!"

แต่ก็มักโดนถามเสมอว่า
ทำไมต้องลุยเดี่ยว????

คำถามอมตะที่นักเที่ยวคนเดียวเจอเป็นประจำ...บางคนถูกหยามด้วยการขำปนดูถูกว่า  ยัยนี่คงไม่มีเพื่อนคบ!!!

"นี่คือแก๊งค์ของพวกเรา แก๊งค์สาวเนปาลี"

เหตุผลที่ฉันชอบเที่ยวคนเดียวเพราะ....

"ฉันจะสัมผัสได้ถึงการพักผ่อนของประสาทสัมผัสทั้ง 5 อย่างแท้จริง
ตาของฉันได้มองเห็นวิวทิวทัศน์อันสวยงาม จมูกของฉันได้สูดอากาศบริสุทธิ์
หูของฉันได้ฟังเสียงนกอันไพเราะกับเสียงกระเพาะที่ดังเวลาหิว
ลิ้นได้ลิ้มรสอาหารพื้นเมืองอย่างผ่อนคลาย....."

แทนที่จะมัวแต่ฟังเสียงเพื่อนบ่นเหนื่อย ทนกินทั้งที่ยังไม่หิว อดเดินชิลเพราะรอเพื่อนช้อป!!! หอบของเดินตามคนอื่นต้อยๆ แล้วต้องเอาเวลาถ่ายรูปให้คนอื่นแบบหงอยๆ...แต่ตัวเองไม่มีรูปสวยเลย!!!

"เพราะสำหรับฉัน เพื่อนใหม่หาได้เสมอตลอดทาง"

ฉันจึงขอไม่มีไกด์ ไม่มีลูกหาบ เพราะฉันไม่อยากรีบใช้ชีวิตตามแพคเกจที่ไกด์ให้มา หรือต้องพะว้าพะวงกลัวของที่ฝากลูกหาบหาย

"ฉันจะไปไหน!!ทำอะไร!!! มันคือเรื่องของฉันกับนาย "อิสระ"

โดย 24 วันของฉัน...
ฉันได้ไปเนปาล 3 แบบ 3 รสเลยล่ะ
ตั้งแต่...ชีวิตบนขุนเขาเอเวอร์เรส..เมืองเศรษฐกิจแห่งโพคารา และเมืองแห่งปัญหาอย่างกาฐมัณฑุ