จะบอกว่าเลวก็ไม่ผิด พี่เราเป็นผู้ชายค่ะ ห่างกันแค่ปีเดียว เห็นแก่ตัวมาก ขอยืมเงินแค่สิบบาทยังคิดดอกเบี้ยเราเป็นสองเท่า ทวงเราทุกวัน ขอให้ช่วยงานบ้าน แค่เก็บจานยังไม่ทำเลยค่ะ เราเอือมจนไม่อยากพูดอะไรแล้ว
อีกอย่างพี่เราเป็นคนเสียงดัง เวลาเราต้องการสมาธิจะรำคาญมากๆค่ะ ชอบตะคอกใส่ กับพ่อแม่ก็ด่า  ตอนเด็กๆ ประมาณเราอยู่ประถม สักปอห้า เราเคยโดนพี่เราบีบคอเพราะเราทำให้ไม่พอใจ เราคิดมาตลอดว่าพี่เราเป็นบ้า เราไม่รัก พ่อกับแม่บอกให้เรารักพี่บ้าง แต่ทำแบบนี้รักไม่ลงค่ะ ไม่อยากรู้จักกับคนแบบนี้เลย แค่อยู่บ้านเดียวกันก็เกินทนแล้ว ทะเลาะกันตลอด แต่เราจะเป็นคนที่โดนทำร้ายตลอด เราทำอะไรไม่ได้เลย เข้าโรงพยาบาลเพราะโดนถีบที่เบ้าตา บวมเขียวโดนล้อไปหลายวัน แต่เราก็ยอมโกหกไม่บอกใครว่าโดนทำอะไรมา เราอายที่มีพี่ชายแบบนี้ เราคิดมาตลอดว่าทำไมนะ เราถึงไม่โชคดีมีพี่ที่รักเราแบบคนอื่นๆบ้างเลย ทั้งๆที่เป็นผู้ชายทำไมถึงทำร้ายน้องที่เป็นผู้หญิงได้แบบไม่สำนึก เราพยายามคิดบวกอาจเพราะพี่เราเป็นคนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ก็เลยเผลอไปแต่ไม่มีคำขอโทษออกมาจากปากเลย เอือมค่ะ เสียใจด้วย เราจะทำยังไงดีคะ?