เรื่องเกิดตั้งแต่วันเกิดของเราค่ะ(1มีนา)แม่ถ่ายรูปคู่กับเราแล้วส่งให้ผช.คนนึงตอนแรกเราก็เฉยๆสักพักแม่บอกว่า "ลบแชทก่อนเดี๋ยวพ่อเหนไม่อยากมีปัญหา" เราก็ไม่คิดไรปล่อยๆไป แต่หลังจากนั้นเราสังเกตแม่แม่เริ่มคุยกับคนนั้นทุกๆวันเราก็เริ่มคิดเริ่มเครียดเพราะเราเรียนม.3แล้วหนักมากเราเปนคนปวดหัวง่ายมากคิดมากสุดๆยิ่งเจออะไรหนักๆเราร้องไห้เลย[แอบรำคานตัวเอง] เมื่อก่อนแม่เปนคนไม่เล่นเฟสไม่อะไรกับโซเชียลเลยสักนิดแต่พอเริ่มทำงาน(เมื่อ2-3ปีที่แล้วเพราะพ่ออยากให้เลี้ยงน้องเฉยๆก็พอ )แม่ก็เริ่มเล่นเริ่มไปกินเหล้าและสิ่งที่เราเกลียดที่สุด..โกหกแม่เริ่มโกหกเราบ่อยขึ้นบ่อยขึ้น เช่น"เดี๋ยวแม่มานะไปเซเว่น"บ้านเราติดตลาดค่ะเซเว่นก็ใกล้ๆ ไปเซเว่นนี้ต้องแต่งหน้าแต่งตัวไปเลยหรอคะ เราก็พยายามไม่คิดแต่มันอดไม่ได้จิงๆ ตลอดที่ผ่านมาแม่ไปเที่ยวตลอดบ้างแล้วทุกครั้งที่ไปจะทะเลาะับพ่อทุกครั้ง บ้างครั้งพ่อไปด้วย ทิ้งเราอยู่บ้านกับน้อง บ้านเรามีคนติดยาผ่านไปผ่านมาเราเปนผญ.เราก็กลัวนะคะ ทุกครั้งที่โดนโกหกเราจะร้องไห้ ทุกครั้งที่เหนแม่คุยแชทกับคนนั้นเราจะร้องไห้ ทุกครั้งที่แม่ไปเที่ยวกินเหล้าเราจะร้องไห้ เราดูอ่อนแอใช่มั้ย.. หลังจากนั้นจากที่แม่ให้พ่อไปรับกลับจากทำงานแต่ก็หาข้ออ้างตลอด เราลืมบอกคนที่แม่คุยทำงานอยู่ที่เดียวับแม่นะคะ แล้วมีวันนึงเราเดินไปเซเว่นเราเหนแม่ซ้อนมอไซตกับคนที่แม่คุยด้วยเราก็มองแต่แม่บอกให้รีบไปแล้วรีบกลับ เราก็เริ่มคิดเรื่อยๆเราเก็บไว้คนเดียวไม่บอกใครยายเราก็ไม่บอกพ่อก็ไม่บอก จนวันนึงพ่อรู้ค่ะเราก็พยายามบอกพ่อว่ามันไม่มีอะไรหรอกแค่คุยกันเฉยๆเพราะเราไม่อยากใหเทะเลาะกันค่ะ แต่พ่อก็คุมเฟสเเม่ แล้วตกเย็นของอีกวันพ่อแคปแชทส่งมาให้เราดูว่าแม่นัดกับผช.คนนั้น หลังจากวันนั้นพ่อแม่ก็ทะเลาะกันทุกวันย้ำนะค่ะว่าทุกวัน เราปิดเทอมเราคิดว่าจะได้พักสมองแต่ไม่เลยค่ะปวดหัวยิ่งกว่าไปรร.สะอีก เราร้องไห้ทุกวันไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่ร้อง ผ่านไปจนเราเปิดเทอมเราไปรร.อย่างซอมบี้ตาบวมโทรมมากจิงๆเรียนแถบไม่รู้เรื่องจนก่อนสอบกลางภาควันนึง พ่อเหนแชทที่แม่คุยกับเพื่อนที่ทำงานแล้วว่า "กูรู้ว่าพวกรักกันแต่เขาแก่เขาเลยไม่แสดงออก" หมายความเขาเพื่อนแม่ก็คือเขาแก่=พ่อค่ะ แต่พ่อเข้าใจผิดคิดว่าเปนคนคุยแม่ค่ะเพราะเขาอายุ54แล้ว พ่อตบแม่แรงมากค่ะภาพติดตาเลยมากทะเลาะกันปาของทำร้ายข้าวของจนเลิกกัน เงินที่แม่กู้มาจะทำบ้านเรา30000ก็เอาไปกินเหล้ากันเหลือ20000กว่าๆแล้วพ่อขอ5000ที่เหลือก็เลี้ยงพวกเราค่ะเรามีน้อง2คนค่าใช้จ่ายวันๆก็มากอยู่แล้ว เราก็คิดเราก็เครียดเพราะแม่เปนคนไม่ดิ้นรนอ่ะค่ะไม่มีก็คืออืมตามนั้นไม่กระตื้นรื้นรนเลยง่ายๆ ผ่านไปหลังจากที่เลิกกับพ่อ1อาทิต แม่มีคนคุยในเฟสค่ะ เราคิดว่าแม่จะหยุด.. แต่ป่าวค่ะมีในเฟสอีก3-4คนย้ำนะค่ะคนคุยแม่3-4คน ทุกครั้งที่เราคุยว่าให้แม่หยุดคุยแล้วสนใจพวกเราสักทีก็จะทะเลาะกัน เราร้องไห้ทุกครั้งที่เหน จนเราอยากตายจิงๆความคิดเราโง่มากเรายอมรับ แต่ถามว่าเรากล้าไม ก็ไม่ เราสงสารน้องเราไม่อยากให้น้องต้องมารัยทุกอย่างแบบเรา เรายังไงก็ได้แต่น้องห้าม อ๋อ!มีครั้งนึงเราตื่นมาตอนตี4แม่ไม่เหนแม่เรานอนรอครึ่งชม.เรารู้แล้วว่าแม่ไปหนี้เที่ยวพอเกือบๆเช้าเราร้องไห้ไม่หยุดเลยนะค่ะตั้งแต่ตี4ถึง6โมงแม่กลับมา และก็ทะเลาะกันเราบอกว่าเราขอไม่ไปรร.เราไม่ไหวจิงๆเราร้องไห้เปนห่วงเขาบวกกับเสียความรู้สึก  มีอีกอันนึงวันนั้นเราแอบดูโทรสัพของแม่เราตรงไปที่แชทแล้วพบคำนึงที่ทำให้เราร้องไห้จนหนีออกจากบ้านไปอยูาบ้านเพื่อน คำนั้นคือ"เราทำได้ทุกอย่างล่ะเพื่อเธอ" ผช.ตอบกลับว่า"จนาดลูกคุณร้องไห้คุณยังไม่อะไรเลย โตแล้วน่าจะคิดได้นะ" ที่เราร้องเพราะ..เราขอแม่ให้เลิกกินเหล้าให้เปนแม่คนเดิม เขาทำไม่ได้แต่ผช.ในเฟสกับบอกแบบนั้น เราหนีออกจากบ้านทันทีเขาโทรตามก็จิงแต่พอเราออกจากบ้านเพื่อนมาหาเขาเขาร้องไห้แต่ยังโทคุยกับคนในเฟสอยู่ เราเสียความรู้สึกจิงๆ ก่อนวันแม่..เราอยากกอดแม่เหมือนปีก่อนๆอยากกราบแม่เหมือนทุกครั้ง แม่บอกเราว่าไปกินเหล้านะ เราเลยตอบไปเคยขอด้วยหรอปกติก็หนี้ไปหนิเราพูดในสิ่งที่เราอยากพูดมาตลอด(ยาวมากลืมค่ะ-*-)ในคำสุดท้าย..คือ"พรุ่งนี้วันแม่เเล้วหนูขอแม่คนเดิมคืนมาได้ป่ะคนที่แคร์หนูเหมือนเดิมคนที่เข้าใจหนูเหมือนเดิม ขอคนนั้นคืนมาได้มั้ย.."เราพูดทั้งน้ำตาที่มันไหลไม่หยุดจิงๆ เราคิดว่าแม่จะไม่ไปกับเพื่อนแต่ป่าวก็ไปเราเปนห่วงแม่เรากลัวแม่ขมขื่นกลัวมีคนถ่ายคลิปลงเพราะเราเหนแล้วผญ.โดนด่าแค่ไหนเปนคุณคุณอยากให้คนนั้นเปนแม่มั้ย? และเราก็รอแม่ถึงตี3ตั้งแต่2ทุ่มได้เราร้องไห้ไม่หยุดถึงตี3แม่ยังไม่กลับจนเราหลับยายคอยบอกคอยปลอบเราตลอดคอยบอกเราว่าอย่าคิดมากคอยช่วยพูดให้แต่กลับไม่มีอะไรดีขึ้นเลยสักนิด เราเลยมาอยู่กับยายจิงๆติดกันล่ะค่ะเดิน10ก้าวขึ้น(?)เรามานอนบ้านยายกับน้องได้ประมาท2เดือนแล้วค่ะ เมื่อวาน(3/11 วันลอยกระทง) ถ้าพ่ออยู่พ่อจะพาไปลอยที่งานวัดแต่พ่อเราไม่อยู่แล้ว[เราลืมบอกพอเลิกกับแม่เส็ดพ่อเรามีใหม่เลยนะค่ะ]ยายบอกเราว่าทำไมบ้านแม่เงียบๆยายเราเลยตะโกนเรียกแม่ก็ตอบยายเลยบอกว่าคิดว่าจะไปเที่ยวสะล่ะยายพูดกับเรา สักพักเราให้แม่อาบน้ำให้น้องเราเหนแม่แต่งหน้าเราเลยบอกจะไปเที่ยว? เขาก็อือ พอมาบ้านยายแม่เราเลยถามว่าเรียกทำไม ยายก็ตอบไปตามตรงคะคิดว่าคิดว่าหนี้เที่ยว เราก็เลยตอบยายไปก็เนี่ยเขาเตรียมตัวจะไปล่ะยาย และกลับเช้า.. วันนี้(4/11/60)เขาก็ไปอีกค่ะ หลังเราชิลเราเลยไม่ร้องไห้เเล้วเราเข้มแข็งขึ้น แต่เราไปดูเฟสเเม่(ไม่ได้เปนเพื่อนกันเเม่ไม่ยอมแอด)สถานะตั้งว่าโสดไม่มีลงรูปลูกเลย มีแต่โพสแบบสาวโพสโพสแต่หาแฟน ถ้าทุกคนเปนลูกทุกคนจะรู้สึกยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น เราคิดทุกวันว่าเรายังดีที่มียายเมือก่อนเราไม่ค่อยอะไรกับยาย แต่ตอนนี้มีไรเราเล่าให้ยายฟังหมดระบายทุกอย่างช่วยยายทำนูนทำนี้จนเราวันๆนึงความเปนแม่ลูกมันก็น้อยลงทุกวัน เรารู้นะว่ามันเปนความคิดของเด็กแต่ความรู้สึกเราเปนแบบนั้นจิงๆ เราแถบจะไม่คุยกับแม่เลยวันๆนึงมีแค่สายชาร์ตแม่อ่ะเราก็นูนไงนี้ไง ที่เราออกมาตั้งแบบนี้ เราอยากรู้ว่าเราควรเอาไงต่อคะเราทั้งพูดทั้งว่า(ไม่ได้ใช้คำหยาบนะคะพูดให้เขาคิด)
*เพิ่มเติมนะคะ*
และจากที่แม่เริ่มไม่สนใจเรากับน้อง เราเคยอดข้าวทั้งวันเพื่อมาซื้อข้าวตอนเย็นกิน เรายกเลิกตุ๊กตาพี่จิน(bts)เพื่อมาเลี้ยงน้องเราอยากได้ตุ๊กตาเพราะเราอยากกอดเวลาเราร้องไห้แต่ก็ต้องยกเลิกเพื่อน้องเราโอเคร เราทนทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะเพื่อตัวเองเลย เราทนเพื่อน้อง ดราโฟกัสน้องเลยตอนนี้ แม่จะยังไงเราปล่อยเลยจะกินเหล้าจะยังไงเราปล่อย ตอนนี้เราโฟกัสที่น้อง ทุกคนคิดว่าเราทำแบบนี้มันโอเครมั้ยคะ เราอยากรู้ว่าเราควรทำไงต่อ หรือเราควรพูดกับแม่ว่าไง ขอคำปรึกษาที่คะ #ขอโทษด้วยนะคะเล่าวนไปวนมาเราไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน และขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ บ้างคำพิมผิดขอโทษนะค่ะพิมไปร้องไห้ไปTT