ตอนนี้ผมอยู่ม.4แล้วครับ จริงๆแล้วอาชีพหมอนี่ผมใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กๆ ป.1 ป.2 ก็บอกได้แล้วว่า โตขึ้นผมต้องเป็นหมอ เวลาคนในครอบครัวเจ็บป่วย  ผมนี่แหละจะเป็นความหวัง ความเชื่อ และที่พึ่งให้กับพวกเค้า พอผมโตขึ้นมาอีกเข้าสู่ชีวิตวัยรุ่นผมก็รู้ตัวว่าจะต้องทุ่มเทกับมัน แต่พอมาในช่วงหลังๆผมรู้สึกเหนื่อยๆอ่ะครับ(งานในช่วงม.ปลายมันค่อนข้างเยอะกว่า ม.ต้นอ่ะครับ อาจจะยังไม่ชิน) รู้สึกท้อแท้เวลาไปอ่านกระทู้ของคนอื่นเกี่ยวกับชีวิตการเรียนหมอ หลายๆครั้งผมก็หึ้ดสู้นะครับแต่พอมันจะหมดแรงใจ ก็ทำให้ลังเลว่า "เราจะเรียนหมอจริงๆหรอ จะรับภาวะกดดันแบบที่คนอื่นๆเค้าโดนไหวมั้ยเนี่ย" ปกติผมก็เป็นพวกพลังใจขึ้นๆลงๆอ่ะนะครับ 555 แบบบางช่วงก็มีพลังขึ้นมาเฉยเลยอย่างกับอัดยาม้ามา แต่พอหมดแรงนี่ก็นั่งๆนอนๆขี้เกียจทั้งวัน

ที่เล่าๆมานี่ก็เพื่อจะเล่าอุปนิสัยเฉยๆล่ะครับ พี่ๆคิดว่ายังไงกันบ้างครับ นิสัยงี้จะไปไหวมั้ย พอมีข้อทดสอบให้ผมลองทำวัดความพร้อมบ้างมั้ยครับ
ขอบคุณทุกความเห็นครับ

ปล.เรื่องผลการเรียนไม่ต้องกังวลมากนะครับ ปกติผลการเรียนผมคิดว่าน่าจะไม่ห่างไกลมากนัก(อันดับต้นๆของสายชั้น) ขอบคุณทุกความเห็นอีกครั้งครับ