เสียงพูดกับเสียงร้องบนประโยคเดียวกันไม่คำนึงถึงดนตรีที่ประกอบมากับเพลง
ทำไมจึงรู้สึกว่าเสียงพูดที่มีการออกเสียงแบบการร้องเพลงจึงฟังดูเหมือนว่าไพเราะกว่า
  ทั้งนี้เป็นเหมือนกันทุกภาษาบนโลก ไม่ว่าเราจะไม่รู้ความหมายหรือไม่

        ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ถ้าคำพูดที่มีทำนองแบบเพลงฟังแล้วไพเราะกว่าทำไมเราไม่พูดแบบ
มีทำนองไปเลย อาจจะมีการแย้งว่าที่ฟังแล้วไพเราะ เพราะเพลงมีสัมผัส แต่ฟังภาษาอื่น
ก็ไม่เห็นว่าจะมีรูปแบบสัมผัสแบบภาษาไทย(ตรงนี้ผมเข้าใจถูกไหม)

    เพลงบางเผ่า บางชาติฟังแล้วไม่รู้ว่ามีสัมผัส(แบบไทย) แต่รู้ว่าเขากำลังร้องเพลง (ไม่ใช่พูด)

       ช่วยอธิบายแนววิชาการหน่อยครับ