ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้รับอิสระ ไม่เคยได้ไปไหนด้วยตัวเอง ไม่เคยได้เที่ยวกับเพื่อน โดนบังคับ กดดันทุกอย่าง สิ่งที่อยากทำ อยากไป ก็ไม่ได้ทำ ชีวิตเหมือนเป็นนักโทษ
เมื่อก่อนสมัยเด็กๆ เป็นคนร่าเริง แจ่มใส มีเพื่อน (โดยไม่ต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน) การเรียนก็ปานกลาง ไม่ค่อยถูกกดดันมาก ไม่ค่อยเครียด ไม่ค่อยโดนบังคับในสิ่งที่ไม่อยากทำ แต่พอโตมา มันกลับตรงกันข้ามทุกอย่าง ทำไม เพราะอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เพื่อนก็เริ่มน้อยลง (ใส่หน้ากากเข้าหากันมาขึ้น) โลกนี้เริ่มดูโหดร้ายมากขึ้น เรื่องเรียนโดนกดดันทุกอย่าง แม่อยากให้เข้ามหาวิทยาลัยที่ดังๆ มีชื่อเสียง ไปสมัครเกือบทุกที (ทั้งที่ในใจไม่อยากทำ ไม่อยากเข้า) แต่ทำไมต้องกดดัน บังคับกันด้วย พอบอกอยากเข้าเรียนที่นี่ (ม.เอกชน) คำตอบที่ตอบกับมาคือ มันไกลบ้าน เรียนไป จบมาคิดว่ามีงานทำหรอ? คิดบ้างสิ แค่เกิดมาก็ผิดแล้ว เลือกเรียนยังผิดเลย คิดว่าทำอะไรก็ผิดไปหมดในสายตาเค้า ขนาดมีแฟนก็ยังผิดเลย คบเพื่อนยิ่งผิดเข้าไปอีก (แบบว่าเพื่อนพาไปเที่ยว ไปร้านเหล้า ร้านนั่งชิว ประมาณนี้) รู้ว่าเค้าเป็นห่วง แต่บางครั้งมันก็เกินไป โดนกดดันมาตั้งแต่เข้าม.ต้น จนทุกที่ เครียดแทบบ้า ท้อแท้มาก ตอนปี1เคยคิดอยากตายมาหลายครั้งแล้ว มันเครียดมาก โดนกดดัน บีบบังคับทุกอย่าง จน ณ ปัจจุบัน ก็อยากตายมาก ท้อแท้ เบื่อตัวเอง เบื่อชีวิต เบื่อทุกอย่าง ทำอะไรไม่เคยมีความสุขเลย แล้วเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ามาได้สักพัก มีวันนึงเคยลองกินยาแก้แพ้ไป 4 เม็ด พอผ่านมา 2 วัน ลองกินยาแก้แพ้อีก อันนี้กินไปอีก 10 เม็ด อยากหายไปจากโลกนี้ ไปอยู่ในที่ๆไม่มีใครุ้จักเรา ไม่มีใครมาค่อยกดดัน บังคับ อยากเป็นอิสระ ชีวิตนี้เหมือนอยู่ในคุก
เค้าเคยนึกถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายบ้างมั้ย ว่ารู้สึกยังไง อดทนมาโดยตลอด อดทนจนเครียดสะสม คิดอยากจะตายหลายครั้ง (ถ้าวันนึงตายไป คงจะดีสินะ ทุกอย่างจะได้จบ เพราะทุกวันนี้ก็ตายทั้งเป็นอยู่แล้ว)
.
.
.
.
.
.
.
เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่า "คนเราเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่ออะไร"
เรื่องมีอยู่ว่า................................................
เมื่อก่อนสมัยเด็กๆ เป็นคนร่าเริง แจ่มใส มีเพื่อน (โดยไม่ต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน) การเรียนก็ปานกลาง ไม่ค่อยถูกกดดันมาก ไม่ค่อยเครียด ไม่ค่อยโดนบังคับในสิ่งที่ไม่อยากทำ แต่พอโตมา มันกลับตรงกันข้ามทุกอย่าง ทำไม เพราะอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เพื่อนก็เริ่มน้อยลง (ใส่หน้ากากเข้าหากันมาขึ้น) โลกนี้เริ่มดูโหดร้ายมากขึ้น เรื่องเรียนโดนกดดันทุกอย่าง แม่อยากให้เข้ามหาวิทยาลัยที่ดังๆ มีชื่อเสียง ไปสมัครเกือบทุกที (ทั้งที่ในใจไม่อยากทำ ไม่อยากเข้า) แต่ทำไมต้องกดดัน บังคับกันด้วย พอบอกอยากเข้าเรียนที่นี่ (ม.เอกชน) คำตอบที่ตอบกับมาคือ มันไกลบ้าน เรียนไป จบมาคิดว่ามีงานทำหรอ? คิดบ้างสิ แค่เกิดมาก็ผิดแล้ว เลือกเรียนยังผิดเลย คิดว่าทำอะไรก็ผิดไปหมดในสายตาเค้า ขนาดมีแฟนก็ยังผิดเลย คบเพื่อนยิ่งผิดเข้าไปอีก (แบบว่าเพื่อนพาไปเที่ยว ไปร้านเหล้า ร้านนั่งชิว ประมาณนี้) รู้ว่าเค้าเป็นห่วง แต่บางครั้งมันก็เกินไป โดนกดดันมาตั้งแต่เข้าม.ต้น จนทุกที่ เครียดแทบบ้า ท้อแท้มาก ตอนปี1เคยคิดอยากตายมาหลายครั้งแล้ว มันเครียดมาก โดนกดดัน บีบบังคับทุกอย่าง จน ณ ปัจจุบัน ก็อยากตายมาก ท้อแท้ เบื่อตัวเอง เบื่อชีวิต เบื่อทุกอย่าง ทำอะไรไม่เคยมีความสุขเลย แล้วเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ามาได้สักพัก มีวันนึงเคยลองกินยาแก้แพ้ไป 4 เม็ด พอผ่านมา 2 วัน ลองกินยาแก้แพ้อีก อันนี้กินไปอีก 10 เม็ด อยากหายไปจากโลกนี้ ไปอยู่ในที่ๆไม่มีใครุ้จักเรา ไม่มีใครมาค่อยกดดัน บังคับ อยากเป็นอิสระ ชีวิตนี้เหมือนอยู่ในคุก
เค้าเคยนึกถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายบ้างมั้ย ว่ารู้สึกยังไง อดทนมาโดยตลอด อดทนจนเครียดสะสม คิดอยากจะตายหลายครั้ง (ถ้าวันนึงตายไป คงจะดีสินะ ทุกอย่างจะได้จบ เพราะทุกวันนี้ก็ตายทั้งเป็นอยู่แล้ว)
.
.
.
.
.
.
.
เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่า "คนเราเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่ออะไร"