สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าสิ่งที่เจอกับตัวเองซึ่งอธิบายไม่ได้เหมือนกันว่ามันเป็นความฝันหรือความจริง เริ่มเลยละกันนะคะ
ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่า เรื่องผีสางสัมภเวสี สัมผัสที่ 6 อะไรอย่างงี้ ตั้งแต่เราเกิดมา 28 ปี เราไม่เคยเจอเลยนะคะเสียงนี่อาจจะมาแบบกอกๆ แกกๆ แต่ก็ไม่รู้ว่ามันคือเสียงอะไร จิ้งจกก็ได้ แต่เราก็ไม่เคยลบหลู่ หากถามว่า แล้วเชื่อมั้ย ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งค่ะ
ประมาณห้าทุ่มกว่าเกือบๆ เที่ยงคืน คืนวันสุกดิบก่อนวันฮาโลวีน (ไม่รู้เกี่ยวมั้ย มารู้ทีหลังว่าวันที่เจอเป็นวันสุกดิบ) เหมือนเคลิ้มหลับไปได้ซักแปบ จู่ๆ ได้ยินเสียงประตูหน้าต่าง (หน้าต่างเป็นเหล็กดัดละก็ใส่มุ้งลวด) ดัง "แกร๊ก" ดังจนสะดุ้งตื่น ภาพที่ปรากฎคือ เห็นพี่ผู้หญิงกับพี่ผู้ชายยืนอยู่ตรงมุมห้อง ใส่เสื้อยืดคอกลมสีขาวทั้งคู่ ไม่ขาวโอโม่นะ ขาวหม่นๆ รูปร่างผอมทั้งคู่ พี่ผู้หญิงจะยืนประมาณไหล่พี่ผู้ชายหน่อย ผมยาวพอประมาณแต่ไม่เห็นหน้าและช่วงล่าง เพราะไฟในห้องปิดหมด มีแต่ไฟหลังบ้านสลัวๆ ตอนแรกในใจนี่เต้นละ ในหัวคิดไปต่างๆ นาๆ ใครวะ ขโมยเหรอวะ (ข้างหลังบ้านนี่กำลังสร้างโรงแรม) และคิดว่าเป็นเนคไทน์พ่อหรือผ้าถุงแม่เนี่ยแหละ แต่ตาที่เรากำลังเพ่งมองอะ เห็นชายเสื้อพี่เค้าอะ ใจยิ่งเต้นไปใหญ่ บ้านเรามีศาลพระภูมิเจ้าที่ ตั้งแต่เราเกิดมาเราก็เห็นแล้วอะ ในห้องที่เรานอนก็มีพระพุทธรูปอยู่ตรงหัวเตียง พี่ผู้หญิงกับพี่ผู้ชายนี่เค้ายืนมองเฉยๆ นะ ไม่ได้ทำอะไร สาบานเลยว่าสติครบทุกอย่าง แต่มาสติแตกตรงจุดที่พีคกว่านั้นคือ เราเห็นผ้าม่านเปิดครึ่งนึงและเห็นใครอีกคนกำลังปีนเข้ามา เสียงราวตากผ้าดังกึกๆๆๆ เราไม่ไหวละ เริ่มสั่นและตะโกนเรียกแม่ที่นอนอยู่ข้างๆ "แม่!! เปิดไฟ!! เปิดไฟ!!" แม่เราก็งัวเงียๆ (ดีที่แม่ตื่น ปกติแม่ตื่นยาก) มาเปิดไฟ (ตอนที่แม่เรากำลังตื่นอะ พี่ผู้หญิงและพี่ผู้ชายก็ยืนมองอยู่ พอแม่เปิดไฟก็หายไปละ) แม่ก็ถามอะไรลูกๆๆๆ เราไม่ตอบเดินตรงไปดูหน้าต่างก่อนเลย ก็เห็นปิดอยู่ ปกติ เช้ามาเราเลยเล่าให้แม่เราฟัง ก็พากันไปทำบุญ ถวายสังฆทาน จบไป
เมื่อคืนเราเลยกลายเป็นว่า นอนไม่หลับไปเลย กลายเป็นนอนเปิดไฟ เราไม่อยากเจออยากเห็นอะไรแบบนี้อีกแล้วอะ กลัวกลายเป็นคนจิตตก เพราะเราเป็นคนขี้กลัวอยู่แล้ว คือเค้าก็มาดีแหละแต่มาบ่อยๆ ไม่ดี พ่อเราบอกให้เราท่องคาถาชินบัญชรก่อนนอนเราเลยเริ่มท่องแต่ใจมันก็ยังไปคิดถึงสิ่งที่เราเจออยู่อะ ทำยังไงดีคะ T_T
จะให้เล่าอีกกี่ครั้งกี่หนเราสามารถจำเวลา รูปร่าง ลักษณะได้อย่างแม่นยำ เรื่องแบบนี้นะคะใครไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกค่ะ แต่ถ้ามีคนมาถามว่า ผีมีจริงมั้ย นี่ตอบอย่างมั่นใจแน่ๆ ว่า "มี"
ไม่รู้ว่ามันคือความฝันหรือความจริง
ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่า เรื่องผีสางสัมภเวสี สัมผัสที่ 6 อะไรอย่างงี้ ตั้งแต่เราเกิดมา 28 ปี เราไม่เคยเจอเลยนะคะเสียงนี่อาจจะมาแบบกอกๆ แกกๆ แต่ก็ไม่รู้ว่ามันคือเสียงอะไร จิ้งจกก็ได้ แต่เราก็ไม่เคยลบหลู่ หากถามว่า แล้วเชื่อมั้ย ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งค่ะ
ประมาณห้าทุ่มกว่าเกือบๆ เที่ยงคืน คืนวันสุกดิบก่อนวันฮาโลวีน (ไม่รู้เกี่ยวมั้ย มารู้ทีหลังว่าวันที่เจอเป็นวันสุกดิบ) เหมือนเคลิ้มหลับไปได้ซักแปบ จู่ๆ ได้ยินเสียงประตูหน้าต่าง (หน้าต่างเป็นเหล็กดัดละก็ใส่มุ้งลวด) ดัง "แกร๊ก" ดังจนสะดุ้งตื่น ภาพที่ปรากฎคือ เห็นพี่ผู้หญิงกับพี่ผู้ชายยืนอยู่ตรงมุมห้อง ใส่เสื้อยืดคอกลมสีขาวทั้งคู่ ไม่ขาวโอโม่นะ ขาวหม่นๆ รูปร่างผอมทั้งคู่ พี่ผู้หญิงจะยืนประมาณไหล่พี่ผู้ชายหน่อย ผมยาวพอประมาณแต่ไม่เห็นหน้าและช่วงล่าง เพราะไฟในห้องปิดหมด มีแต่ไฟหลังบ้านสลัวๆ ตอนแรกในใจนี่เต้นละ ในหัวคิดไปต่างๆ นาๆ ใครวะ ขโมยเหรอวะ (ข้างหลังบ้านนี่กำลังสร้างโรงแรม) และคิดว่าเป็นเนคไทน์พ่อหรือผ้าถุงแม่เนี่ยแหละ แต่ตาที่เรากำลังเพ่งมองอะ เห็นชายเสื้อพี่เค้าอะ ใจยิ่งเต้นไปใหญ่ บ้านเรามีศาลพระภูมิเจ้าที่ ตั้งแต่เราเกิดมาเราก็เห็นแล้วอะ ในห้องที่เรานอนก็มีพระพุทธรูปอยู่ตรงหัวเตียง พี่ผู้หญิงกับพี่ผู้ชายนี่เค้ายืนมองเฉยๆ นะ ไม่ได้ทำอะไร สาบานเลยว่าสติครบทุกอย่าง แต่มาสติแตกตรงจุดที่พีคกว่านั้นคือ เราเห็นผ้าม่านเปิดครึ่งนึงและเห็นใครอีกคนกำลังปีนเข้ามา เสียงราวตากผ้าดังกึกๆๆๆ เราไม่ไหวละ เริ่มสั่นและตะโกนเรียกแม่ที่นอนอยู่ข้างๆ "แม่!! เปิดไฟ!! เปิดไฟ!!" แม่เราก็งัวเงียๆ (ดีที่แม่ตื่น ปกติแม่ตื่นยาก) มาเปิดไฟ (ตอนที่แม่เรากำลังตื่นอะ พี่ผู้หญิงและพี่ผู้ชายก็ยืนมองอยู่ พอแม่เปิดไฟก็หายไปละ) แม่ก็ถามอะไรลูกๆๆๆ เราไม่ตอบเดินตรงไปดูหน้าต่างก่อนเลย ก็เห็นปิดอยู่ ปกติ เช้ามาเราเลยเล่าให้แม่เราฟัง ก็พากันไปทำบุญ ถวายสังฆทาน จบไป
เมื่อคืนเราเลยกลายเป็นว่า นอนไม่หลับไปเลย กลายเป็นนอนเปิดไฟ เราไม่อยากเจออยากเห็นอะไรแบบนี้อีกแล้วอะ กลัวกลายเป็นคนจิตตก เพราะเราเป็นคนขี้กลัวอยู่แล้ว คือเค้าก็มาดีแหละแต่มาบ่อยๆ ไม่ดี พ่อเราบอกให้เราท่องคาถาชินบัญชรก่อนนอนเราเลยเริ่มท่องแต่ใจมันก็ยังไปคิดถึงสิ่งที่เราเจออยู่อะ ทำยังไงดีคะ T_T
จะให้เล่าอีกกี่ครั้งกี่หนเราสามารถจำเวลา รูปร่าง ลักษณะได้อย่างแม่นยำ เรื่องแบบนี้นะคะใครไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกค่ะ แต่ถ้ามีคนมาถามว่า ผีมีจริงมั้ย นี่ตอบอย่างมั่นใจแน่ๆ ว่า "มี"