เรากับแฟนอยู่ด้วยกันมานานแล้วค่ะ
เราเองที่รักเขามาก มากจนกระทั่งยอมสละ
ทุกอย่างเพื่อจะได้อยู่กับเขาและตอนแรก
เขาก็เหมือนจะรักเรามากเหมือนกันค่ะ
ในเวลาที่ลำบากเราก็จะร่วมทุกข์กันมาตลอด
อดก็อดด้วยกัน อิ่มก็อิ่มด้วยกัน
ไปไหนเราก็ไปด้วยกันตลอดเลยค่ะ
แฟนเราเขาเคยเล่าว่าโดนพ่อแม่ทอดทิ้ง
ตั้งแต่อายุ10 กว่าขวบ โดยปล่อยให้เขา
ต้องอยู่ลำพังมาโดยตลอดค่ะ ไม่เคยมาเยี่ยม
แฟนเลยต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเองจนโต
เราก็รักและสงสารแฟนมากค่ะ
แต่เวลาที่เขากลับไปเยี่ยมครอบครัว
เขากลับทำให้เราเสียใจหลายครั้ง
คือเขาจะไม่สนใจเราเลย
พ่อแม่พี่น้องเขาพูดอะไรหรือให้ทำอะไร
เขาก็จะตามใจทุกอย่างค่ะ
โดยเฉพาะตอนที่ไปเยี่ยมบ้านเขาในปีนึง
เราซ้อนมอเตอร์ไซต์แฟนแล้วเกิดอุบัติเหตุ
เราเจ็บหนักเลยค่ะ ลุกเดินไม่ได้
ปวดคอ ปวดหลังและข้อเท้ามาก
แต่ไม่มีใครพาไปหาหมอเลยนะคะ
ปล่อยให้เรานอนซมอยู่อย่างนั้น
บ้านเขาก็ไม่มีรถโดยสารที่เราจะจ้างไปได้
แถวบ้านก็มีแต่ญาติเขาทั้งนั้นค่ะ
แต่ที่เราเสียใจสุดๆคือพ่อแม่พี่น้องชวนเขา
ให้ไปเที่ยวทะเลค่ะ เขาก็ทิ้งเราไว้บ้านคนเดียว
ทั้งๆที่เรากำลังเจ็บลุกไม่ไหวแบบนั้น
ดูท่าทางเขาจะสนุกสนานกันมากไม่สนใจเราเลย
ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่อยากไปบ้านเขาอีกเลยค่ะ
ปกติทุกครั้งที่ไปก็ซื้อเสื้อของฝากให้ทุกคน
แต่เวลาที่เราไม่มีเสื้อใส่เพราะฝนตกเก็บผ้าไม่ทัน
น้องเขาก็แกล้งเอาเสื้อเปื้อนขี้ยางคือเสื้อทำงาน
มาให้เราใส่ ทั้งๆที่เราก็ให้เสื้อผ้าดีๆเขาไปมาก
แล้วเขาก็พากันหัวเราะเรา แฟนเราก็ทำเฉย
ยิ่งนานเราก็ยิ่งสงสัยว่าถ้าเขาไม่รักเรา
เขาจะมาอยู่กับเราทำไม ยิ่งนานยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ
บางครั้งพ่อเขาป่วยเขาก็จะไปดูแลพ่อ
ครั้งแรกไปสองเดือน ครั้งหลังไปเป็นปีเลย
ยิ่งช่วงหลังมานี้แฟนเราซื้อบ้านเดี่ยว
ทางบ้านเขาจะโทรมาหาแฟนบ่อยมาก
ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยสนใจเลยค่ะ
พ่อแม่เขาเคยบอกจะยกที่ให้แฟน
แต่ก็ผลัดมาเรื่อยๆ เราไม่เคยอยากได้นะคะ
แต่แฟนอยากได้ แต่ผลสุดท้ายเขาก็ยกให้น้อง
ทั้งๆที่น้องเขาติดยา แต่เราก็ไม่สนใจหรอก
ไม่ให้ก็ดีเหมือนกัน เพราะเราไม่อยากไปอยู่
ร่วมกับคนใจดำแบบนั้นค่ะ
ช่วงหลังมานี้ครอบครัวเราก็มีปัญหาเรื่องเงิน
ก็ลำบากกันมาหลายเดือนแล้ว
เราอยากกินหรืออยากได้อะไรก็จะอดเอา
พยายามอดทนเพื่อครอบครัว
ตอนนี้เริ่มจะพอมีเงินขึ้น
แฟนก็อยากจะไปบ้านอีกแล้ว
ไม่ใช่เราไม่อยากให้ไปนะ น่าจะรอให้มั่นคงกว่านี้หน่อยค่อยไป
แต่เราคงห้ามเขาไม่ได้ค่ะ น่าเบื่อชีวิตเหลือเกิน
ยามไม่มีเงินก็อยู่กับเราทุกที
แต่พอมีเงินคนสำคัญคือพ่อแม่พี่น้องของเขา
น้องก็มีครอบครัวกันแล้ว
ยังขอให้แฟนซื้อเสื้อผ้าให้เสมอเลยค่ะ
ของน้องซื้อให้แต่ของดีๆแพงๆทั้งนั้น
ส่วนของเราแค่เสื้อผ้าถูกๆยังบ่น
ร้านเสริมสวยเราก็ไม่เคยเข้า
เราเคยรู้สึกว่าโชคดีที่มีเขาอยู่ด้วย
แต่ตอนนี้เรารู้สึกโชคร้ายที่เป็นได้แค่คนร่วมทุกข์
ไม่เคยได้เป็นคนที่ร่วมสุขเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่แห่งนี้นะคะ
ไม่อยากเล่าให้ใครที่รู้จักฟัง อายเขาค่ะ
อวยสามีไว้เยอะ ไม่เคยว่าเขาให้ใครฟัง
ถ้าไม่เล่าในนี้ คงต้องเก็บไว้จนตายค่ะ
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน กรรมของเราจริงๆ