New LN Review: อาชีพกระจอกแล้วทำไมยังไงข้าก็เทพ:สูญสิ้นความเป็นคน


รูปจาก https://ppantip.com/topic/36852187

นากุโมะ ฮาจิเมะ เป็นคนสงบเสงี่ยม ชื่นชอบผลงานการ์ตูนนิยาย,เกมและภาพยนตร์เท่านั้นเอง
แต่กลับเป็นที่รังเกียจจากคนข้างห้องในฐานะโอตาคุและตกเป็นเป้าของการกลั่นแกล้ง
และการที่ ชิราซากิ คาโอริ เทพธิดาประจำโรงเรียนมาสนิทสนมกับเขายิ่งทำให้ถูกเคียดแค้นมากยิ่งขึ้นไปอีก

ในวันหนึ่งช่วงเวลาพักเที่ยงคนที่อยู่ในห้องเรียนทั้งหมดก็ถูกพาไปยังต่างโลก  รวมถึงฮาจิเมะเองด้วย
เหล่านักบวชที่อยู่อีกโลกหนึ่งได้บอกว่าพวกเขาถูกพามาโดยพระเจ้าเพื่อทำสงครามปกป้องมนุษยชาติ
และจะกลับโลกเดิมไม่ได้จนกว่าพระเจ้าจะเป็นผู้พากลับเอง

"ถูกลักพาตัวมาใช้งานเยี่ยงทาสซะมากกว่า" ฮาจิเมะคิดในใจ

ก่อนออกทำการสู้รบทางโบสถ์ได้เตรียมผู้ฝึกสอนและ equipment ต่างๆไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
โดยรูปแบบการฝึกจะถูกตัดสินจากการตรวจสอบสเตตัสของแต่ละคน
ทุกคนล้วนมีค่าสเตตัสเริ่มต้นที่สูงถึงหลักร้อยและสกิลมากมายพร้อมกับอาชีพที่ทรงพลัง
แต่ฮาจิเมะมีค่าสเตตัสเริ่มต้นทุกท่าที่ 10  พร้อมอาชีพที่อ่อนแอที่สุด "นักเล่นแร่แปรธาตุ"

การฝึกแต่ละวันไม่ต่างอะไรกับชีวิตประจำวันในห้องเรียนเลย อ่อนแอถูกเคียดแค้นและรังแกเหมือนเดิม
เมื่อค่าสเตตัสสู้คนอื่นไม่ได้ฮาจิเมะจึงใช้วิธีศึกษาหาความรู้และประยุกต์ทักษะของตนแทน

เพื่อเป็นการฝึกการต่อสู้จริง พวกครูฝึกจึงพาฮาจิเมะและพวกไปยังเขาวงกตเพื่อฝึกสู้กับมอนสเตอร์ของจริง
ระหว่างทางเจอมอนสเตอร์ที่ร้ายกาจเข้า ฮาจิเมะช่วยถ่วงเวลาให้เพื่อนๆหนีครบทุกคน  
จากนั้นให้เพื่อนๆยิงเวทย์คุ้มกันระหว่างที่ตนกำลังหนีเป็นคนสุดท้าย

ทุกอย่างเป็นไปตามแผน  เกือบ
มีกระสุนเวทย์ลูกหนึ่งยิงมาโดนฮาจิเมะ Friendly Fire?

ฮาจิเมะตกลงไปยังเขาวงกต
มืด หิว หนาว เจ็บ ทรมาน
ประทั้งชีวิตไปวันๆด้วยน้ำที่ไหลออกจากจากคริสตัลก้อนหนึ่ง

ใครก็ได้ช่วยฉันที

เวลาผ่านไป
ทำไมฉันต้องเจอแบบนี้ด้วย

เวลาผ่านไป
ตายเร็วๆสิ แต่ก็ไม่อยากตาย

วันผ่านไป
ทำไมถึงไม่มีใครมาช่วย

วันวันผ่านไป
ทำไมต้องมาทรมานแบบนี้ด้วย
ทำไมพระเจ้าต้องลักพาตัวมาแบบนี้ด้วย
ทำไมฉันต้องถูกมอนสเตอร์ไล่กินด้วย

วันแล้ววันเล่า
ไม่มีใครมาช่วยจะทำยังไง

ตอนนี้ฉันต้องการอะไร
ต้องการมีชีวิตอยู่
ขัดขวางคือศัตรู

ศัตรูคืออะไร
คือสิ่งที่ขัดขวางฉันและสิ่งไร้สาระทั้งหมด

ควรต้องทำอะไร

ฆ่า

หิว

ฆ่าแล้วกิน

จะกลับไป

อะไรขัดขวาง

จะฆ่าให้ดู





"เมื่อผมเห็นใครคนหนึ่งที่มีจิตวิญญาณแรงกล้าของความยุติธรรม ผมรู้สึกต้องการทำลายพวกเขา"
Gen Urobuchi

เมื่อคุณอ่านนิยายมากๆเข้า คุณจะเริ่มเข้าใจรสนิยมและแนวเรื่องที่ตนเองชอบอ่านมากยิ่งขึ้น
จากประโยคข้างบน ตรงจุดนี้ผมคิดว่าตัวเองมีส่วนที่คล้ายกันกับเขา
เหตุผลคงต่างกันออกไป
ผมอยากเห็นตัวละครในเรื่องถูกทำลาย เจ็บปวด ทุกข์ทรมาน แต่ไม่ได้หมายถึงอยากฆ่าให้ตาย
ผมอยากเห็นว่าเมื่อตัวละครเหล่านั้นอยู่ในสถานะการที่แย่ที่สุด ตกต่ำจนถึงขีดสุด แล้วจะตัดสินใจยังไง ทำอย่างไร

บ้างดิ้นรน
บ้างหนีความจริง
บ้างเจ็บใจ เคียดแค้น
บ้างลุกขึ้นสู้
บ้างทิ้งอุดมการณ์เพื่อสิ่งสำคัญ
บ้างทิ้งสิ่งสำคัญเพื่ออุดมการณ์
และอื่นๆ ต่างกันไป

นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมชอบเดอะดาร์คไนท์ในระดับยกขึ้นหิ้ง


เรื่องนี้นั้นพื้นฐานของพระเอกมีความคล้ายคลึงกับผู้กล้าโล่อย่างมาก
ผู้ที่ชอบอ่านผู้กล้าโล่น่าจะเปิดใจอ่านเรื่องนี้ได้ไม่ยาก เฉพาะช่วง 1 ใน 3 แรกของเล่มน่ะ
แต่หลังจากนั้นมีส่วนที่แตกต่างจากผู้กล้าโล่อยู่มาก

โดยส่วนตัวเรื่องนี้สนุกครับแต่ผมคิดว่าอะไรหลายๆอย่างมันเร็วไป
ผู้กล้าโล่ใช้เวลาอย่างน้อย 4 เล่มในขณะที่เรื่องนี้ใช้เล่มเดียว
ผมกังวลว่าในเล่มถัดไปจะยังคงรักษาระดับความน่าติดตามอ่านได้หรือไม่

สรุป 3 ดาวครับ ขอให้คะแนนแค่นี้ก่อนแล้วกันในเล่มแรก


ปล. รีวิวนี้เขียนขึ้นโดยใช้โปรแกรมแปลงคำพูดเป็นข้อความ
เป็นการทดลองส่วนตัวว่าจะสามารถเขียนบทความต่างๆได้เร็วขึ้นหรือไม่

ผล มันช่วยได้เยอะโดยเฉพาะเรื่องคำผิดโดยเฉพาะกับคนที่พิมพ์ไม่เร็ว
แต่คอขวดของวิธีนี้จะไปอยู่กับความคิดและปากของคุณเอง

เจอปัญหาในการแปลงคำพูดเป็นข้อความที่ไม่ใช่ตามที่ต้องการอยู่บ้างแต่ก็ถือว่ายอมรับได้

ส่วนอีกปัญหาหนึ่งที่สำคัญมากคือการทำแบบนี้ตามร้านกาแฟหรือข้างนอกบ้าน
เป็นการรบกวนคนรอบข้าง

ใครสนใจลองทำดูนะครับสนุกดีเหมือนกัน

จบรีวิวนี้ก็คอแห้งพอดี