ผมคบกับแฟนมา 4 ปีครับ
ผม 30 แฟน 36 หน้าที่ การงาน การเงิน ok ทั้งคู่ ไม่มีปัญหากันครับ

2 ปีก่อนแฟนต้องไปทํางานต่างประเทศครับ ก่อนไปรักกันดีมาก และค่อนข้างมั่นใจในตัวเค้า

ปีแรก ไม่มีปัญหากันครับ แต่เค้ามีบ้างที่บอกว่าผมละเลย ไส่ใจเค้าน้อยไป
มาปีที่สองเริ่มทะเลาะกัน เหตุจากเค้าเล่าให้ผมฟังว่าไปปลื้ม ฝรั่ง คนนึง ซึ่งมาช่วยเหลือเธอ (แต่ ฝ. คนนั้นไม่ได้คิดอะไรกับแฟนผมเลย) ผมรู้สึกเหมือนโดนนอกใจครับ เลยโวยวายเธอสารพัด โทรจิก ทะเลาะกันบ่อย จากไม่ค่อยโทรหาแฟน ตอนนี้โทร เช้า เย็น ทุกวันเลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายมา 4-5 เดือนมานี้ครับ

จนเธอบอกผมว่า เธอเหนื่อย “เธอรู้สึกลดลง” กับผม
เธอขอลดสถานะเป็นมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนไปก่อนครับ บอกว่าขอดูๆกันไปก่อน

เรื่องมีคนใหม่ ยังไม่มีครับ เธอยังไม่ได้คุยกะใครใหม่ เธอมีแก๊งเพื่อน 5-6 คน ผญ. ล้วนครับ เธอดูมีความสุขมากกว่าตอนอยู่กะผมซะอีก (ตอนอยู่ไทยเธอไม่ค่อยมีเพื่อนครับ อยู่กะผมตลอด)

เธอบอกว่า เธอไม่อยากให้ผมมากดดัน มาโทรตาม เธอไม่อยากถูกผูกมัด ไม่อยากอึดอัด

อีก 8 เดือน เธอจะกลับมาไทยถาวรครับ เธอบอกยังรักผม แต่ลดลง ไม่เหมือนเดิม ไม่อยากให้ความหวังผมมาก แต่เธอก็บอกว่า ถ้าเธอยังไม่เจอใครใหม่ ก็คงกลับมาหาผมครับ ให้โอกาสผมจีบเธอใหม่ไปก่อน

ตอนนี้เลยต่างคนต่างเปิดโอกาสให้กันครับ (ซึ่งผมเองไม่ได้อยากหาคนใหม่เลย)

ตอนนี้คุยกันเหมือนเดิมครับ ที่ลดลงคือผมเลิกโทรกวนเธอ (ส่วนใหญ่เธอติดเพื่อนครับ) มีหลายครั้งผมท้อครับ เธอก็บอกว่ายังอยากคุยกัน แต่ไม่อยากให้ความหวังมาก เพราะไม่รู้ว่าจะทําให้ผมได้มั๊ย

ผมไม่รู้ว่าผมยังพอมีโอกาสไหมครับ ใครมีประสบการคล้ายๆกันบ้างไหมครับ ผมควรรอมั๊ยครับ อีก 8 เดือน...ทําไมคนไปต่างประเทศเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ครับ ผมรู้สึกเหมือนบางทีแทบไม่ใช่เธอเลย


ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ