ของออกตัวแรงๆ ค่ะ ว่าตัวเองนั้นไม่ใช้คนมีความรู้อะไรเกี่ยวกับวรรณกรรมอะไร ไม่ใช่นักเขียน เป็นแค่ผู้เสพงานเขียนเท่านั้น กระทู้ตั้งขึ้นเพื่ออยากระบาย อยากบ่นเฉยๆ ค่ะ
ส่วนตัวเป็นคนที่อ่านนิยายมาตั้งแต่มาตั้งแต่ยุคคอซอง จนปัจจุบันทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อตก็ยังติดอยู่ค่ะ
แต่ช่วงหลังๆ ที่ผ่านมา (จริงๆ ก็ไม่หลังหรอกค่ะ) แอบรู้สึกค่ะ ว่าทำไมนิยายเดี๋ยวนี้ฉากเรทเยอะมาก เคยเจอแบบขึ้นเตียงตั้งแต่บทแรก มีเนื้อเรื่องบทพูดมาคั่นห้าหน้า เปลี่ยนเป็นในครัว ห้องกินข้าว และอื่นๆ ต่อ ฉากเรทมาเต็ม เอียนค่ะ เปิดผ่านฉากเรทแบบรัวๆ ไม่ใช่ว่าใสซื่อจนอ่านไม่ได้ แต่มันเยอะจนเอียน แล้วการบรรยายแบบโคตรเห็นภาพ อายุขนาดนี้อ่านยังตกใจ (เจ้าของกระทู้วัยใกล้เลขสามค่ะ ไม่ได้ใสซื่ออะไรนัก) อ่านจบแล้วงง พวกแกรักกันยังไงนะ ปมเรื่องคือไร ตอนแรกแบบแก้แค้น มาจบแบบง่ายๆ ขอโทษให้อภัยดีกันท้ายเรื่องจบ หลังจากข่มขืนขึ้นเตียงกันมาทั้งเล่ม
แล้วพฤติกรรมพระเอกอีก เข้าใจว่านักเขียนส่วนใหญ่อะ ผู้หญิง ย่อมต้องเข้าใจผู้หญิงดีว่าผู้แบบไหนน่ากรี๊ดเป็นที่นิยม พระเอกนิยายส่วนใหญ่จะเป็นไปตามค่านิยมของสาวๆ ในช่วงนั้น อย่างยุคก่อนๆ น่าจะแนว คุณชาย สุภาพบุรุษ อ่อนโยน ใจดี รักสัตว์ รักด็ก รักสิ่งแวดล้อม ขี้หึงนิดๆ หึงแบบสุภาพ
แล้วทำไมพระเอกนิยายยุคนี้ แลดูโรคจิต หื่นกระหาย ลิ้นสองแฉก เห็นแก่ตัวกันจัง ฉากข่มขืนบังคับจิตใจนี่มันน่าฟินยังไงคะ หลายๆ อย่างในนิยายแบบพออ่านถึง อุทานเป็นชื่อสัตว์เลื้อนคานในใจ นี่พระเอกใช่ป่ะ ไม่ต่างกันตัวร้ายเลยอะ เลวกว่าด้วยบางที สาวๆ ยุคนี้โอเคกับผู้ชายแบบนี้จริงๆ เหรอคะ
นิยายหลายสำนักพิมพ์ที่ในอดีตไม่มีฉาก 18+ เลย เป็นอะไรที่ใสมาก ถ้าฉากเลิฟซีนคือเบี่ยงหาโคมไฟ แต่ในปัจจุบันกลับใส่ฉากเรทซะงั้น ไม่มีฉากแบบนั้นคนอ่านไม่ฟินเหรอคะ แล้วภาษาอีก บางทีอ่านแล้วปวดหัว ต้องแปลไทยเป็นไทย
บางทีก็คิดนะคะ ว่าเราจะโยนเรื่องค่านิยมไปให้ละครอางทีวีอย่างเดียวมันก็ไม่ถูกหรือเปล่า เพราะความจริงแล้วนิยายเองก็เป็นอะไรที่เข้าถึงกลุ่มคนได้เช่นกัน อย่างล่าสุดที่ผ่านมาไปงานหนังสือ บังเอิญได้คุยกับสาวน้อยวัยใสคนหนึ่งที่นั่งจัดระเบียบหนังสืออยู่ข้างๆกัน พอเห็นปกนิยายของน้องนางเท่านั้นแหละ เจ้าข้าเอ้ยยย "บำเรอ" "สวาท" "ซาตาน" "ทาสรัก" พอเดาเนื้อหากันได้เนอะ แบบคุณน้องขา หนูอ่านอะไรลูกกกกก
ไม่ชอบแล้วอ่านทำไมยะ!!! อย่ามาดัด!!!
มีคนคิดแบบนี้ใช่ปะ รู้นะ
ก็ไม่รู้นี่คะ ว่าเนื้อหาจะแบบนี้ บางทีชื่อเรื่องไม่ได้บอกอะ เกณฑ์อายุก็ไม่มี เสียเงินซื้อมาแล้วก็ต้องอ่านปะ
โดยส่วนตัว ฉากเรท ไม่ใช่ว่าอ่านไม่ได้ค่ะ อ่านได้ แต่อย่าพยายามขายฉากแบบนี้ในนิยายนักเลยค่ะ เอาพอน่ารักเป็นสีสันก็พอ อย่าเอาให้รู้สึกเลยค่ะว่าที่อ่านอยู่นี่นิยายรักหรือนิยายอย่างว่า
ในช่วงวัยนี้นิยายที่อ่านจะเป็นของนักเขียนรุ่นเก่าซะส่วนใหญ่ค่ะ อย่างกิ่งฉัตร ปิยะพร ทมยันตี หรืออย่างเด็กมาหน่อยก็ ดวงตะวัน ที่ภาษาสวย แฝงมุมมอง
แต่บางอารมณ์ก็อ่านนิยายแนวๆ อื่นๆ บ้าง เป็นการเปลี่ยนรสชาติอาหาร แต่พอมาเจอแนวนี้บอกตรงเลยว่าติดคอ
เหตุผลที่ตั้งกระทู้นี้ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงหรือส่อเสียดอะไรใครนะคะ เป็นการระบายในฐานะผู้เสพผลงานค่ะ ถ้าทำให้ใครขุ่นเคืองจิตต้องขออภัยด้วย
ใครมีแง่คิดอยากจะพูดคุยแลกเปลี่ยนมุมมองกันก็ได้นะคะ
ทำไมนิยายสมัยนี้ฉากร่วมเพศดูจริงจังกว่าเนื้อหาหลักอีก
ส่วนตัวเป็นคนที่อ่านนิยายมาตั้งแต่มาตั้งแต่ยุคคอซอง จนปัจจุบันทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อตก็ยังติดอยู่ค่ะ
แต่ช่วงหลังๆ ที่ผ่านมา (จริงๆ ก็ไม่หลังหรอกค่ะ) แอบรู้สึกค่ะ ว่าทำไมนิยายเดี๋ยวนี้ฉากเรทเยอะมาก เคยเจอแบบขึ้นเตียงตั้งแต่บทแรก มีเนื้อเรื่องบทพูดมาคั่นห้าหน้า เปลี่ยนเป็นในครัว ห้องกินข้าว และอื่นๆ ต่อ ฉากเรทมาเต็ม เอียนค่ะ เปิดผ่านฉากเรทแบบรัวๆ ไม่ใช่ว่าใสซื่อจนอ่านไม่ได้ แต่มันเยอะจนเอียน แล้วการบรรยายแบบโคตรเห็นภาพ อายุขนาดนี้อ่านยังตกใจ (เจ้าของกระทู้วัยใกล้เลขสามค่ะ ไม่ได้ใสซื่ออะไรนัก) อ่านจบแล้วงง พวกแกรักกันยังไงนะ ปมเรื่องคือไร ตอนแรกแบบแก้แค้น มาจบแบบง่ายๆ ขอโทษให้อภัยดีกันท้ายเรื่องจบ หลังจากข่มขืนขึ้นเตียงกันมาทั้งเล่ม
แล้วพฤติกรรมพระเอกอีก เข้าใจว่านักเขียนส่วนใหญ่อะ ผู้หญิง ย่อมต้องเข้าใจผู้หญิงดีว่าผู้แบบไหนน่ากรี๊ดเป็นที่นิยม พระเอกนิยายส่วนใหญ่จะเป็นไปตามค่านิยมของสาวๆ ในช่วงนั้น อย่างยุคก่อนๆ น่าจะแนว คุณชาย สุภาพบุรุษ อ่อนโยน ใจดี รักสัตว์ รักด็ก รักสิ่งแวดล้อม ขี้หึงนิดๆ หึงแบบสุภาพ
แล้วทำไมพระเอกนิยายยุคนี้ แลดูโรคจิต หื่นกระหาย ลิ้นสองแฉก เห็นแก่ตัวกันจัง ฉากข่มขืนบังคับจิตใจนี่มันน่าฟินยังไงคะ หลายๆ อย่างในนิยายแบบพออ่านถึง อุทานเป็นชื่อสัตว์เลื้อนคานในใจ นี่พระเอกใช่ป่ะ ไม่ต่างกันตัวร้ายเลยอะ เลวกว่าด้วยบางที สาวๆ ยุคนี้โอเคกับผู้ชายแบบนี้จริงๆ เหรอคะ
นิยายหลายสำนักพิมพ์ที่ในอดีตไม่มีฉาก 18+ เลย เป็นอะไรที่ใสมาก ถ้าฉากเลิฟซีนคือเบี่ยงหาโคมไฟ แต่ในปัจจุบันกลับใส่ฉากเรทซะงั้น ไม่มีฉากแบบนั้นคนอ่านไม่ฟินเหรอคะ แล้วภาษาอีก บางทีอ่านแล้วปวดหัว ต้องแปลไทยเป็นไทย
บางทีก็คิดนะคะ ว่าเราจะโยนเรื่องค่านิยมไปให้ละครอางทีวีอย่างเดียวมันก็ไม่ถูกหรือเปล่า เพราะความจริงแล้วนิยายเองก็เป็นอะไรที่เข้าถึงกลุ่มคนได้เช่นกัน อย่างล่าสุดที่ผ่านมาไปงานหนังสือ บังเอิญได้คุยกับสาวน้อยวัยใสคนหนึ่งที่นั่งจัดระเบียบหนังสืออยู่ข้างๆกัน พอเห็นปกนิยายของน้องนางเท่านั้นแหละ เจ้าข้าเอ้ยยย "บำเรอ" "สวาท" "ซาตาน" "ทาสรัก" พอเดาเนื้อหากันได้เนอะ แบบคุณน้องขา หนูอ่านอะไรลูกกกกก
ไม่ชอบแล้วอ่านทำไมยะ!!! อย่ามาดัด!!!
มีคนคิดแบบนี้ใช่ปะ รู้นะ
ก็ไม่รู้นี่คะ ว่าเนื้อหาจะแบบนี้ บางทีชื่อเรื่องไม่ได้บอกอะ เกณฑ์อายุก็ไม่มี เสียเงินซื้อมาแล้วก็ต้องอ่านปะ
โดยส่วนตัว ฉากเรท ไม่ใช่ว่าอ่านไม่ได้ค่ะ อ่านได้ แต่อย่าพยายามขายฉากแบบนี้ในนิยายนักเลยค่ะ เอาพอน่ารักเป็นสีสันก็พอ อย่าเอาให้รู้สึกเลยค่ะว่าที่อ่านอยู่นี่นิยายรักหรือนิยายอย่างว่า
ในช่วงวัยนี้นิยายที่อ่านจะเป็นของนักเขียนรุ่นเก่าซะส่วนใหญ่ค่ะ อย่างกิ่งฉัตร ปิยะพร ทมยันตี หรืออย่างเด็กมาหน่อยก็ ดวงตะวัน ที่ภาษาสวย แฝงมุมมอง
แต่บางอารมณ์ก็อ่านนิยายแนวๆ อื่นๆ บ้าง เป็นการเปลี่ยนรสชาติอาหาร แต่พอมาเจอแนวนี้บอกตรงเลยว่าติดคอ
เหตุผลที่ตั้งกระทู้นี้ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงหรือส่อเสียดอะไรใครนะคะ เป็นการระบายในฐานะผู้เสพผลงานค่ะ ถ้าทำให้ใครขุ่นเคืองจิตต้องขออภัยด้วย
ใครมีแง่คิดอยากจะพูดคุยแลกเปลี่ยนมุมมองกันก็ได้นะคะ