ขอเล่าย้อนหน่อยนะครับ คือผมได้รู้จักแฟนเก่าคนนี้ตอนที่เรียน กศน. เริ่มจากการเป็นเพื่อนกันตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร แล้วอยู่มาวันนึงเธอก็เลิกกับแฟนเพราะเธอจับได้ว่าแฟนเธอนอกใจและไปมีอะไรกับคนอื่น ด้วยความเป็นเพื่อนก็เลยคอยปลอบใจ แต่ปลอบใจไม่เป็นหรอกเพราะผมไม่รู้เรืองแบบนี้เท่าไหร่เพราะไม่เคยมีแฟนมาก่อนก็ได้แค่คอยคุยกับเธอกลัวว่าจะเคลียด เธออายุยังน้อยเคยแต่งงานมากแล้วและมีลูกสาวอีก1คนเธอลำบากมาก จากนั้นผมก็คุยกับเธอตลอดจนมีความรู้สึกที่มันมากกว่าเพื่อน แต่ผมไม่กล้าผมไม่มีความมั่นใจจีบใครไม่เป็นหรอก มีอยู่วันนึงผมได้ไปเข้าร่วมอบรมวิชาประวัติศาสตร์ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง และหอพักเธอก็อยู่ใกล้กับโรงแีมพอดี ผมเลยชวนเธอมาที่โรงแรม มาเที่ยวเล่นมานั้งคุยกับเพื่อนๆ จนตกดึกเธอไม่กล้ากลับหอคนเดียวก็เลยขอเข้ามานอนที่ห้องของผม คืนนั้นผมอยู่กับเธอ2คน บอกตรงๆตอนนั้นผมคิดกับเธอเกินเพื่อนไปแล้ว แต่ไม่คิดที่จะทำอะไรหรอก ผมให้เธอนอนที่เตียงคนเดียวส่วนผมก็นั่งดูการ์ตูนจนหลับคาโต๊ะจนเช้า เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โล่งอก หลังจากอบรมเสร็จ ผมก็ต้องเตรียมตัวไปเป็นทหารเกณต่อ จนก่อนถึงวันที่ต้องไปสัตหีบผมก็รวบรวมความกล้าขอเธอเป็นแฟนทันที เธอก็ตอบตกลงแต่ต้องคบกันแบบลับๆห้ามไม่ให้ใครรู้เด็ดขาด ผมก็โอเค ผมคบกับเธอมาเรื่อยๆติดต่อหากันไม่ขาดคอยตามใจทุกอย่างอยากได้อะไรก็หามาให้พยายามทำให้เธอมาความสุขที่สุด คอยสอนคอยห้ามคอยเตือน ด้วยความหวังดี ยิ่งนับวันผมยิ่งรักเธอมากขึ้น คิดว่าเธอคือคนที่ดีที่สุดเพราะเธอมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ ไม่งอแงเหมือนเด็ก ผมไว้ใจเธอเชื่อใจเธอมาก จนมาถึงวันสงกรานต์ผมเริ่มเอะใจตัวแฟนแต่ผมไม่ได้คิดอะไรไม่อยากคิดมาก ถัดจากสกรานต์ได้3วันผมได้บังเอินเข้าไปอ่านแชทในโทรศัทพ์ของเธอที่ผมซื้อให้เป็นของขวัญ ผมเจอข้อความที่เธอคุยกับผู้ชายคนอื่นชื่อกุ้ง มันใช่ไม่การคุยแบบปกติ แต่มันเป็นการคุยกันแบบแฟน มีการตั้งชื่อเล่นว่า"ที่รักเขาของเค้า"ช่องแชทเป็นสีชมพู เปลี่ยนจากไลท์เป็นหัวใจ ผมเลยถามว่าความว่าใคร เธอรีบคว้าโทรศัทพ์จากผมทันทีและบอกว่าเป็นแค่พี่ชาย(ในนาม) หลังจากนั้นผมก็เริ่มไม่ไว้ใจ ผมได้ขอรหัสเฟสบุ๊คของเธอแต่เธอไม่ให้มีข้ออ้างสารพัด สุดท้ายก็ยืนยันคำเดิมว่าเป็นแค่พี่ชาย(ในนาม)พร้อมกับอาการเสียใจ ผมให้โอกาสเธอ ปล่อยเรื่องนี้ไป จนผ่านไปไม่กี่วัน ผู้ชายคนนั้นทักแชทมาหาผม ถามว่าผมเป็นอะไรกันกับนุช ผมเลยตอบไปว่าเป้นแฟนกัน ชายคนนั้นก็ทำท่าเซ็งๆแล้วบอกว่าจะจีบ ผมก็ถามกลับไปอีกว่า"อ้าวไม่ได้เป็นพี่ชายในนามหรอกหรอ"ชายคนนั้นบอกว่าไม่ใช่ ต้องการจะจีบ ตอนนั้นผมได้เข้าไปส่องเฟสบุ๊คชายคนนั้น และได้พบว่าชายคนนั้นได้คุยกับเธอนานแล้วมีการโพสถึงกันต่างๆนาๆ ผมโมโหมากเลยโทรไปถามแฟนจากนั้นเรา2คนก็ทะเลาะกันเป็นครั้งแรก สุดท้ายผมก็ยอมเธอ เธอยังยืนยันคำเดิมว่าเป็นแค่พี่ชาย และขอให้ผมเลิกติดต่อกับผู้ชายคนนั้นอีกอ้างว่ากลัวจะมีปัญหาผมก็ทำตาม แต่หลังจากนั้นผมก็ระแวงเธอมากขึ้น ไม่ไว้ใจ และทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนสุดท้ายผมทนนิสัยที่เปลี่ยนไปของเธอไม่ไหว เธอทั้งงอแงเอาแต่ใจอยากได้อะไรต้องได้มีปัญหาทีไรก็ขู่จะเลิกทุกที ผมเลยส่งข้อความระบายความในใจไปให้เธอ สุดท้ายเธอก็ขอเลิกกับผม ผมร้องไห้ฟูมฟายเกือบเดือน งานไม่อยากทำ เวรยามก็ไม่อยากเข้า ไม่อยากทำอะๆรทั้งนั้น จนผมดีขึ้นแล้วก็ได้รับรู้ความจริงบางอย่าง ชายคนนั้นกลับมาทักผมอีกครั้งและได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับเขาและเธอ ผมจุกอกตกใจและตลึงใสิ่งที่เธอทำ เธอแอบคบกับชายคนนั้นมากนานแล้วและปิดบังผมมาตลอด ไปหาที่ห้องกันบ่อยๆ ตั้งแต่วันสงกรานต์ และสิ่งที่ผมสงสัยมาตลอดก็คือ เธอมีอะไรกันกับชายคนนั้น ผมอึ้งมากเพราะตลอดที่คบกันมาเกือบปีผมไม่เคยคิดแม้แต่จะมือเธอเลยและไม่เคยทำเลยสักครั้งอย่างมากก็แค่โอบไหล่ปกกันไม่ให้เธอตกรถไม่กี่ครั้ง แต่นี่แอบคบกันไม่กี่เดือนได้กันแล้ว ผมรู้สึกเกลียดเธอขึ้นมาทันที แต่ก็นะเราเลิกกันแล้วผมเลยไม่คิดอะไร เวลาผ่านไป2เดือน เธอกลับมาพยายามคุยกับผมผมก็ตอบกลับในฐานะเพื่อนคุยไปคุยมาเธอก็เริ่มที่จะกลับมาหาผมอีกครั้ง ผมเลยบอกสิ่งที่ผมเจอให้เธอฟัง จากที่เคยถามแล้วโมโหใส่ตลอด ปฏิเสธตลอด ปิดบังมาตลอด ตอนนี้เธอยอมรับความจริงทุกอย่าง อ้างว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไปไม่ได้ตั้งใจ สำนึกผิดทุกอย่าง จะไม่กลับไปทำอีกแล้ว ผมรู้สึกสมเพชมากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ไม่อยากจะซ้ำเติมเธอเธอยังมีลูกที่ต้องเลี้ยงดูกลัวจะเคลียดทำอะไรที่คาดไม่ถึงเอา ตอนนี้ผมสับสนมาก ผมยังรักเธออยู่แต่ก็กลัวว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ผมควรทำไงดี ผมคิดไม่ออกแล้วครับ