เราทุกคนก็มีเรื่องไม่สบายใจกันทั้งนั้น..
เวลาที่เจอปัญหา เหนื่อย ท้อ ใครๆก็อยากมีคนเข้าใจ ปลอบใจ
ฉันเองก็เป็นหนึ่งใจนั้น แต่ไม่รู้ว่า...ฉันเป็นคนเดียวรึป่าว?  ที่ไม่มีใครสนใจพูดคุยรับฟังอะไรเลย
อยากจะร้องไห้ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยจิงๆว่าทำไมต้องเสียใจให้กับเรื่องเดิมๆ ร้องไห้อยู่ซ้ำๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่เคยหยุดความรู้สึกนี้ได้สักที ในเมื่อทุกอย่างมันแสดงให้เห็น..เขาไม่ได้รักเราแล้ว
แต่ฉันกลับฝืนทน..ยื้อเขาไว้ ได้แต่หวังว่าสักวัน ความรู้สึกดีๆนั้นจะกลับมา ฉันรู้ว่าฉันโง่งมงาย มันเป็นเป็นได้ยาก ที่จะเปลี่ยนใจใครสักคน ช่วงดีๆเวลาที่คบกันมานาน ฉันอยากให้เขาคิดกลับไปทบทวน ฉันแทบจะเหมือนคนบ้า ณ ตอนนี้ มันเป็นอารมณ์ที่อยากกอดใครสักคนแล้วร้องไห้จริงๆ


*ถึงคนอ่านแล้ว...ขอบคุณนะ ที่เข้ามาอ่าน อย่างน้อย ฉันก็ได้เล่าเสี้ยงนึงของเรื่องไร้สาระอันแสนเศร้าของตัวเองกับใครสักคน
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭