ผมเป็นเด็กบ้านนอก อายุ 20 ปี ถ้าจะนับย้อนหลังคือเกิดในปี 40 นั่นเอง ช่วงหนึ่งผมเคยเติบโตมาด้วยการละเล่นพื้นบ้านทั้ง ตี่จับ ซ่อนหา ผมไม่ได้โตขึ้นมาด้วย สมาร์ทโฟนเลยทำให้ผมยังพอรู้จักการเขียนคำยาก การคัดไทย และเป็นเรื่องที่ดีที่ผมสามารถสะกดคำได้ถูกต้องส่วนใหญ่
แต่เมื่อผมได้เข้าตอนประถมก็เริ่มมี โทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์เข้ามา มันเป็นเด็กยุคนั้นต้องมีเรียกว่า แฟชั่นเลยก็ว่าได้ส่วนตัวผมก็ได้รับผลกระทบมากไม่ใช่น้อย
ผลกระทบที่ตามมาอันดับแรกคือ ติดคอมพิวเตอร์ ติดเกมส์ มันส่งผลยังไง ก็เล่นจนไม่ทำการบ้านบ้างละ เล่นจนไม่กินข้างบ้างละ หนักสุดๆก็เล่นจนแทบจะไม่ได้คุยกับผู้ปกครองถึงแม้จะมีโดนตีบ้างแต่การโดนตีนั้นไม่เป็นผลต่อความพยายามในการเล่นแม้แต่น้อยก็ยังเล่นเรื่อยมาแม้จะโดนตี

ผลกระทบที่สองคือภาษาเขียนหรือพิมพ์เป็นที่ทราบกันดีว่าภาษาไทยเป็นภาษาที่มีตัวสะกดมากมายมีทั้งคำซ้ำ ซ้อน ผสม นั่นเป็นสาเหตุที่เกิดภาษานี้ขึ้นมาเพราะมันพิมพ์ยาวไหนจะกด shift เพื่อเปลี่ยนไปมา ก็คง ช้าไปสำหรับความไวไฟในตอนนั้น ทัมอะไลหรา ครับ หวัดดี แบบนี้ผมก็ไม่แน่ใจว่าทำไมชอบพิมพ์กัน

สองข้อนี้มีผลกระทบกับผมมากคือเวลาเขียนหนักสือจะสะกดผิดๆถูกๆหรือสะกดผิดผมเลยจากการดูน้องๆหลายคนที่อยู่ข้างเคียงคือเขียนหนังสือไม่ได้และลายมือเขาบางคนเขียนไม่สวยถึงเขียนไม่ได้เลยเพราะใช้แต่คอมพิวเตอร์พิมพ์ไม่ได้ฝึกเขียนฝึกสะกดคำที่ถูกต้องมันมีผลกับชีวิตมากเลยครับ เวลาเขียนใบส่งของให้ลูกค้าหรือเขียนข้อความให้คนแก่ๆซึ่ง ท่านลายมือสวยถึงแม้จะเขียนผิดๆถูกๆเพราะไม่ได้เรียนสูงมากนัก (คนสมัยก่อนได้เรียนแค่ ป.6 ก็ความรู้เยอะมากแล้ว) ผลกระทบของผลก็แค่เขียนหนังสือ ไม่สวยนั่นแหล่ะครับถึงมันดูจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ไม่น้อยเลยทั้งลุกค้าและผู้ปกครองต่างก็บ่นเป็นเสียงเดียวกันว่าลายมือควรปรับปรุงมันน่าอายสำหรับผมที่อายุ 20 แล้วยังลายมือเหมือนไก่เขี่ย

ผมได้ซื้อสมุดคัดลายมือมากลองเขียนแต่มันดันมีแค่ 4 บรรทัดไข่ปลา ผมก็ได้ใช้สมุดโน็ตมาใช้เขียนแทน เพราะ แค่ 4 บรรทัดจะทำให้ผมลายมือสวยได้อย่างไร?


นี่คือภาพคัดลายมือคร้ังที่ 1 คัดสวยเมื่อไหร่จะเอามาให้ดูครับกับแผนการพัฒนาชีวิตด้วยเองให้ดีขึ้น