ขอระบายหน่อยค่ะ เราอยู่ปีสี่แล้ว ตั้งแต่ปี 1 ก็เป็นแบบนี้ตลอด เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีไม่ได้แย่มาก อาทิตนึงเคยทำงานสูงสุด 6 วัน. กว่าจะเลิกงานถึงหอพักก็เกือบหาทุ่มกลับหอมาก็ไม่ได้พักเต็มที่ต้องทำรายงามกลุ่มซึ่งหลายวิชามาก แล้วเราทำคนเดียวเพื่อนคนอื่นไม่ช่วยเลยที่ทำให้เรารู้สึกแย่มากๆเลยคือช่วยใกล้สอบเราต้องเร่งทำรายงานให้ทันส่ง ช่วงนั้นเงินยังไม่ออกตังก็ไม่ค่อยจะมี ต้องเข้าร้านอินเตอร์เน็ตเพื่อไปทำรายงานทุกคืนได้นอนวันละ ไม่ถึง 3 ช ม ขณะที่เพื่อนเราบอกไม่ว่างเล่นเกมบ้าง ไปเที่ยวร้านเหล้าบ้าง เราทำงานงกๆ กลับมาก็ทำรายงานกลุ่มให้พวกมันมีส่งมีคะแนน เป็นอย่างนี้บ่อยมากเลย เหนื่อยและท้อมากค่ะ รุ้สึกโดนเอาปรียบ แต่พอพยายามพูดให้เพื่อนมาช่วยเราทำบ้างนะแบบนี้ไม่เห็นแก้ตัวไปหน่อยหรอ เพื่อนก็ช่วยนะแต่ช่วยแบบขอไปที สุดท้านก็ต้องกลับมาแก้เอง อยู่ดี เจอแบบนี้ต้องทำไงดีคะ ตอนนี้แบบไม่อยากมองหน้าเพื่อนเลยรุ้สึกไม่สนิทใจแล้วยังไงไม่รุ่😔
ทำไมเพื่อนมหาลัยเห็นแก่ตัวกันจังคะ เครียดมาก มาแชร์ประการณ์กันได้นะคะ