*ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ*
จริงๆเราเป็นคนผิวคล้ำอยู่แล้วคะแต่จริงๆไม่ได้ดำมากขนาดนี้หรอกคะ แต่มันต้องเจอแสงแดดทุกวัน เลยทำให้คล้ำขึ้นมาเรื่อยๆเลยคะ ลองใช้ครีมก็ขาวขึ้นนิดๆนะคะ แต่คนที่ผิวคล้ำอยู่แล้วมันก็เปลี่ยนไปเป็นคนขาวใสเหมือนสาวเกาหลีเลยคงไม่ได้หรอกคะ ไปโรงเรียนก็โดนเพื่อน(ผช.)ล้อทุกวันเลยคะ วันนั้นเรียนวิทย์ครูปล่อยช้าครูเลยไปขอคาบครูอีกคนให้เราไปกินข้าว ตอนนั้นพวกผู้ชายมันไปกันก่อนแล้ว เพื่อนเรายังไม่หิวเราเลยออกมากินก่อน ตอนเรากะลังจะไปกินข้าวพวกผู้ชายมันคงกินข้าวเสร็จกันละมันกะลังเดินไปเรียน พอมันผ่านเรามันก็ล้อเรารายคนเลยก็ว่าได้._."เสื่อลอยได้" "น่ากลัววะ" "อีดำ" บลาๆ เราได้ยินคำนี้ทุกวันแหละ แต่ทำไมมันไม่ชินเลยนะ เรายอมรับนะว่าเราโคตรอาย แต่ก็ต้องยิ้มฝืนๆกลับไปให้อะ มันหัวเราะดูสนุกกันมากเลย แต่เราไม่สนุกด้วย แล้วอีกอย่างเราก็ว่าเราไม่เคยได้รับคำพูดดีดีจากพวกมันเลย ยกเว้นตอนขอให้เราช่วย ผู้หญฺิงคนอื่นดูเข้ากับเพื่อนผู้ชายในห้องได้ดีเลย ยกเว้นเรา แย่เนอะ
ตอนเดินกับเพื่อนอะเราโคตรแตกต่างเลยย จริงๆเราไม่เคยคิดหรอกว่าเราแตกต่างจากเพื่อน เพราะเราก็คิดว่าเราก็คนเหมือนกัน แต่คำพูดของคนที่ล้อเรามันทำให้เราความคิดเปลี่ยน เรามันเหมือนกาในฝูงหงส์เลย
แถม55 : ตอนนี้เราก็ปลื้มพี่คนหนึ่งอยู่อะ มีสิทธิ์เท่านี้จริงๆ555 น่าขำดีเนอะ ตอนนั้นเราเดินไปกับเพื่อนแล้วไปเจอพี่เค้า พี่เค้ามองเพื่อนเราทุกคนเลยยกเว้นเรา เราคงมืดไปเนาะพี่เค้าเลยมองไม่เห็นอะ
ก็อยากจะมาถามทุกๆคนว่าเราควรทำยังไงกับคนที่ล้อเราดีคะ??