สวัสดีครับ ผมเป็นเกย์วัย 21 ปี ทำงานที่โรงงานแห่งหนึ่ง และผมก็ชอบคนที่มีอายุมากกว่า 40+ ครับ
ก่อนอื่นผมจะเล่าข้อมูลนิดๆเกี่ยวกับตัวของชายคนนั้น เขาอายุประมาณ 48 ปี เคยมีภรรยาและบุตรด้วยกัน แต่แล้วก็เลิกรากัน ส่วนตอนนี้เขาก็อยู่กับลูกครับ
ความรักของผมอาจเกิดมาจากความสงสาร ที่เห็นเขาดื่มแอลกอฮอล์บ่อย เหมือนมันเป็นการตัดใจจากอดีตไม่ได้ เมื่อผมรู้ว่ารักเขาหมดใจ ผมเลยลองสังเกตุดูว่าเขาจะมีโอกาสชอบผมไหม อีกอย่างเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด เงียบๆ ไม่ค่อยแสดงออกเหมือนคนอื่นๆ
แต่พฤติกรรมที่เขาแสดงออก ผมจะสรุปเป็นข้อๆ ตามนี้ครับ
1. เขาชอบมองผมเวลาทำงาน หรือเวลาที่เผลอ แล้วพอผมหันไป เขาก็หลบสายตา แต่พักหลังๆผมมองเขา แต่เขากับมองผมนานมาก จนผมต้องหลบสายตาไปเอง
2. เขาจำอาหารที่เราชอบได้ จำได้ว่าเราเป็นคนจังหวัดอะไร พักที่ไหน หรือแม้แต่นอนตอนไหน
3. เวลาที่ผมพูดอะไร หรือเล่าเรื่องอะไรสักอย่างแม้จะเป็นการพูดกับเขา หรือคุยกับคนอื่น เขาก็ตั้งใจฟัง และจ้องมองแบบไม่กระพริบตา หรือแม้เล่นมุกที่ไม่ค่อยผ่าน เขาก็ขำ ยิ่งเวลาที่ผมบ่น เขายิ่งขำไปใหญ่
4. เวลาที่ผมคุยกับคนอื่นๆ เขาจะไม่เข้ามาแทรก แต่เขาจะยืนมองและทำหน้าบึ้งๆเหมือนอารมณ์หงุดหงิด
5. ผมมักจะถามเขาเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพ และถามเขาเรื่องทานยา ซึ่งเขาก็หัวเราะนิดๆและอมยิ้ม
6. ผมเป็นคนไม่ค่อยรับของฟรีจากใครง่ายๆ แต่วันนั้นมีคนซื้อขนมกับนมให้ ซึ่งเขาก็เห็น วันถัดมาเขาเลยซื้อมาม่าให้ผมกิน
7. เขาไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวผม จะมีก็แต่บังเอิญ 3-4 ครั้งขณะทำงาน
8. เขาพูดเรื่องลูกของเขาให้ผมฟัง แต่ไม่บ่อยครั้ง แต่เรื่องการดื่มแอลกอฮอล์ของตัวเอง กับไม่พูดให้ผมฟัง555
คราวๆก็ประมาณนี้ครับ แต่ผมก็ยังไม่มั่นใจว่าเขาจะชอบไหม ผมเลยแกล้งไม่พูดกับเขาเป็นเวลา 3 วัน
เวลาเจอหน้าผมก็จะไม่ยิ้ม ไม่ทักทาย ซึ่งถ้าเขาอยู่ไหนจะต้องไม่มีผมอยู่ตรงนั้น ผมก็คุยกับคนอื่นๆอย่างสนุกหัวเราะ พอเขามาหันเขาก็ทิ้งเหล็กลงกับพื้นเสียงดัง และทำหน้าหงุดหงิดไม่รับแขก ซึ่งปกตินิสัยเขาจะไม่เป็นแบบนี้ พอถึงเวลาทานข้าว ก็นั่งทานใกล้กัน เขาก็ชวนผมคุยนะ แต่ผมต้องแข็งใจไง ก็เลยไม่ตอบ เขาก็เลยเงียบ วันที่ 2-3 เขาก็ชวนคุย แต่ผมก็ไม่คุยด้วยตามเคย จนวันต่อมาได้ทำงานอยู่ด้วยกัน ผมก็ยังไม่คุยเหมือนเดิม สงสัยอะไรผมก็ไปถามงานจากคนอื่น ซึ่งไม่ถามเขา สักพักเขาก็เดินตามมายืนอยู่ใกล้ๆผม แต่ก็ได้แต่ยืนมอง ผมเลยหันหน้าไป ซึ่งเขาก็จ้องตาผมอยู่เช่นกัน ในแววตาเขาดูสว่าง และเขาก็ยิ้ม แต่ผมก็ยังไม่ใจอ่อน สุดท้ายงานมันยากเกินไป ผมเลยยอมพูดด้วย เขารีบตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดีใจและคำพูดที่ไม่เคยได้ยินเขาพูดมาก่อน และเขาก็เดินมาหาใกล้ๆ จากนั้นเขาก็อารมณ์ดีขึ้น ยิ้มได้ หัวเราะได้ จนบางทีหัวเราะจนเหมือนคนบ้า(หัวเราะเสียงดัง) พอถึงเวลาทานข้าว พี่คนอื่นๆก็ชอบแกล้งผม แต่พอเขาเห็น เขาเลยเอามะเขือฝากเพื่อนยื่นมาให้ผมกิน และก็เอาน้ำพริกมาให้ ซึ่งน้ำพริกกับผักเป็นสิ่งที่ผมชอบ แต่เสียดายที่เขาไม่เอามาให้เองกับมือ ถ้าใครมีประสบการณ์ก็ช่วยตอบหน่อยนะครับ ว่าเขาพอจะมีใจชอบผมไหม
โอกาสที่ชายแท้อายุมากกว่า จะมาชอบเกย์วัยรุ่นเป็นไปได้ไหมครับ?
ก่อนอื่นผมจะเล่าข้อมูลนิดๆเกี่ยวกับตัวของชายคนนั้น เขาอายุประมาณ 48 ปี เคยมีภรรยาและบุตรด้วยกัน แต่แล้วก็เลิกรากัน ส่วนตอนนี้เขาก็อยู่กับลูกครับ
ความรักของผมอาจเกิดมาจากความสงสาร ที่เห็นเขาดื่มแอลกอฮอล์บ่อย เหมือนมันเป็นการตัดใจจากอดีตไม่ได้ เมื่อผมรู้ว่ารักเขาหมดใจ ผมเลยลองสังเกตุดูว่าเขาจะมีโอกาสชอบผมไหม อีกอย่างเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด เงียบๆ ไม่ค่อยแสดงออกเหมือนคนอื่นๆ
แต่พฤติกรรมที่เขาแสดงออก ผมจะสรุปเป็นข้อๆ ตามนี้ครับ
1. เขาชอบมองผมเวลาทำงาน หรือเวลาที่เผลอ แล้วพอผมหันไป เขาก็หลบสายตา แต่พักหลังๆผมมองเขา แต่เขากับมองผมนานมาก จนผมต้องหลบสายตาไปเอง
2. เขาจำอาหารที่เราชอบได้ จำได้ว่าเราเป็นคนจังหวัดอะไร พักที่ไหน หรือแม้แต่นอนตอนไหน
3. เวลาที่ผมพูดอะไร หรือเล่าเรื่องอะไรสักอย่างแม้จะเป็นการพูดกับเขา หรือคุยกับคนอื่น เขาก็ตั้งใจฟัง และจ้องมองแบบไม่กระพริบตา หรือแม้เล่นมุกที่ไม่ค่อยผ่าน เขาก็ขำ ยิ่งเวลาที่ผมบ่น เขายิ่งขำไปใหญ่
4. เวลาที่ผมคุยกับคนอื่นๆ เขาจะไม่เข้ามาแทรก แต่เขาจะยืนมองและทำหน้าบึ้งๆเหมือนอารมณ์หงุดหงิด
5. ผมมักจะถามเขาเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพ และถามเขาเรื่องทานยา ซึ่งเขาก็หัวเราะนิดๆและอมยิ้ม
6. ผมเป็นคนไม่ค่อยรับของฟรีจากใครง่ายๆ แต่วันนั้นมีคนซื้อขนมกับนมให้ ซึ่งเขาก็เห็น วันถัดมาเขาเลยซื้อมาม่าให้ผมกิน
7. เขาไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวผม จะมีก็แต่บังเอิญ 3-4 ครั้งขณะทำงาน
8. เขาพูดเรื่องลูกของเขาให้ผมฟัง แต่ไม่บ่อยครั้ง แต่เรื่องการดื่มแอลกอฮอล์ของตัวเอง กับไม่พูดให้ผมฟัง555
คราวๆก็ประมาณนี้ครับ แต่ผมก็ยังไม่มั่นใจว่าเขาจะชอบไหม ผมเลยแกล้งไม่พูดกับเขาเป็นเวลา 3 วัน
เวลาเจอหน้าผมก็จะไม่ยิ้ม ไม่ทักทาย ซึ่งถ้าเขาอยู่ไหนจะต้องไม่มีผมอยู่ตรงนั้น ผมก็คุยกับคนอื่นๆอย่างสนุกหัวเราะ พอเขามาหันเขาก็ทิ้งเหล็กลงกับพื้นเสียงดัง และทำหน้าหงุดหงิดไม่รับแขก ซึ่งปกตินิสัยเขาจะไม่เป็นแบบนี้ พอถึงเวลาทานข้าว ก็นั่งทานใกล้กัน เขาก็ชวนผมคุยนะ แต่ผมต้องแข็งใจไง ก็เลยไม่ตอบ เขาก็เลยเงียบ วันที่ 2-3 เขาก็ชวนคุย แต่ผมก็ไม่คุยด้วยตามเคย จนวันต่อมาได้ทำงานอยู่ด้วยกัน ผมก็ยังไม่คุยเหมือนเดิม สงสัยอะไรผมก็ไปถามงานจากคนอื่น ซึ่งไม่ถามเขา สักพักเขาก็เดินตามมายืนอยู่ใกล้ๆผม แต่ก็ได้แต่ยืนมอง ผมเลยหันหน้าไป ซึ่งเขาก็จ้องตาผมอยู่เช่นกัน ในแววตาเขาดูสว่าง และเขาก็ยิ้ม แต่ผมก็ยังไม่ใจอ่อน สุดท้ายงานมันยากเกินไป ผมเลยยอมพูดด้วย เขารีบตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดีใจและคำพูดที่ไม่เคยได้ยินเขาพูดมาก่อน และเขาก็เดินมาหาใกล้ๆ จากนั้นเขาก็อารมณ์ดีขึ้น ยิ้มได้ หัวเราะได้ จนบางทีหัวเราะจนเหมือนคนบ้า(หัวเราะเสียงดัง) พอถึงเวลาทานข้าว พี่คนอื่นๆก็ชอบแกล้งผม แต่พอเขาเห็น เขาเลยเอามะเขือฝากเพื่อนยื่นมาให้ผมกิน และก็เอาน้ำพริกมาให้ ซึ่งน้ำพริกกับผักเป็นสิ่งที่ผมชอบ แต่เสียดายที่เขาไม่เอามาให้เองกับมือ ถ้าใครมีประสบการณ์ก็ช่วยตอบหน่อยนะครับ ว่าเขาพอจะมีใจชอบผมไหม