สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราตามชื่อกระทู้เลยค่ะ "เอายังไงกับชีวิตต่อดี คุณแม่วัยใส" คือเราคบกับแฟนมาตั้งแต่ ม.2 จนปัจจุบันนี้ อายุ 17 ย่าง 18 เราท้องค่ะ ตอนนี้ก็ 38+1w แล้วก็ 9 เดือนกว่า กำหนดคลอด 5 พฤศจิกายนนี้ ที่มาตั้งกระทู้นี้เพราะตอนนี้ตื้อมาก ตั้งแต่ท้องก็ย้ายมาอยู่บ้านแฟนถาวร ครั้งแรกที่รู้ว่าท้องร้องไห้หนักมากเลยค่ะ คำถามเป็นล้านในหัวไหนจะอนาคต ความรู้สึกของ พ่อ-แม่ จะเอาอะไรมาเลี้ยงมาสอนลูก เราเลือกปรึกษาเพื่อนค่ะ (เพื่อนเราเคยท้องแต่แท้งเพราะร่างกายอ่อนแอ มีโรคประจำตัว) เพื่อนเราแนะนำให้บอกแม่ เราเลือกที่จะบอกแม่แฟนก่อนคือแม่แฟนก็ตกใจแต่เค้าดีใจมากยายของแฟนเรายิ่งดีใจเลยค่ะเพราะเราสนิทกับครอบครัวนี้มากแบบมากๆเลยค่ะ แล้ววันต่อมาเราก็บอกแม่เราแต่มันไม่ได้ดีอย่างที่คิดเอาไว้ แม่เราให้กินยาคลับออก เราไม่ยอมกินเราร้องไห้แทบบ้ากับคำตอบที่แม่ให้เรามา เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่นะคะใครๆก็อยากให้ลูกได้ดี แต่เราทำไม่ได้จริงๆทุกวันนี้สื่อหลายๆอย่างมันเด่นชัดเรื่องเวรกรรม เรากลัวเราไม่ทำไม่ยอมทำด้วย แม่เราเลยยอมเราค่ะแม่เสียใจมาก เราเครียดมากตอนนั้นอยากตายด้วยซ้ำแต่มันเป็นความคิดของคนสิ้นคิด เราย้ายมาอยู่บ้านแฟนวันต่อมาเลย แม่แฟนรับผิดชอบดีค่ะเค้าก็พาเราไปฝากครรภ์ พาไปหาหมอทุกๆเดือนแต่มันก็คือหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบนั่นแหละค่ะ เรา​ไป​ฝากครรภ์ตอนนั้นหมอบอก 5 เดือนกว่า เราตกใจมากค่ะที่ผ่านมาทำไมไม่รู้ตัวเองไปนั่งเรียนทุกๆวันเล่นกับเพื่อนวิ่งนู่นนี่สารพัด แต่มานึกย้อนแล้วถ้าตอนนั้นเราทำตามที่แม่บอกจะเกิดอะไรขึ้น??? ส่วนแฟนเราก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ทุกๆเดือนเงินเดือนเค้าจะให้แม่เค้าทั้งหมด แล้วแต่เดือนนึงแม่เค้าจะให้เค้าเท่าไหร่ อันนี้แฟนเราก็แอบน้อยใจนะค่ะเพราะที่บ้านนี้เรื่องเงินๆทองๆจะขึ้นๆลงๆ แม่แฟนกับแฟนเราทำงานอยู่สองคนค่ะ ค่าใช้จ่ายก็เยอะเราก็พอจะเข้าใจ

***ตลอดเวลาที่ท้องพ่อเรายังไม่รู้นะค่ะ***

เราก็อยู่บ้านแฟนมาตลอดอย่างที่บอก เราเลือกที่จะบอกพ่อตอน 8 เดือนเพราะเราไม่อยากโกหกให้รู้สึกผิดไปมากกว่านี้แล้วเราแคร์พ่อเรามากแบบมากที่สุด (พ่อ-แม่เราแยกทางกันนะค่ะ)ตอนที่เราบอกพ่อเราบอกในเฟสนะค่ะคือแชทบอกตอนนั้นดึกแล้ว

เรา : (เราสาธยายเลยค่ะ สารพัดคำขอโทษ)
พ่อ : ไปนอน ค่อยมาคุยกัน
เรา : (เหมือนตึกสิบชั้นล้มทับเลยค่ะ เหมือนตายรู้สึกผิด จุกบอกไม่ถูก พ่อจะเป็นยังไง ?? คิดอะไรอยู่ ?? พันล้านคำถามในหัว)
หลายวันต่อมาพ่อเราค่อยมาตอบและถามจะเอายังไงต่อ เราก็บอกความคิดที่วางแผนไว้ไปนั่นแหละค่ะ พ่อเราก็เหมือนทำใจ แต่ทุกวันนี้คุยกันแข็งทื่อมาก เราก็เข้าใจแล้วก็ยอมรับในส่วนตรงนั้น

ส่วนแฟนเราเป็นพี่เราแค่ปีเดียว เค้าก็ยังคงติดเพื่อนอยู่ เราเองก็โกรธนะค่ะที่เป็นแบบนี้แต่ก็วัยของเค้าเราก็ต้องทำใจ ตั้งแต่ท้องความคิดเราผู้ใหญ่มากขึ้น มันเลยทำให้เราคิดว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อดี ในเมื่อก็อายุแค่นี้เงินก็ยังขอพ่อแม่อยู่ เราก็ไม่วายที่จะตัดอนาคตไปสมัครเรียน กศน ไว้ยังไม่รู้เลยจะเอายังไงต่อเราคิดว่าถ้าเรียน กศน จบจะเอาวุฒิมาต่อ ปวส (เราอยากเรียนโลจิสติกค่ะ) แล้วไปต่อมหาลัยเอาแต่ไม่รู้จะรอดมั้ยไหนจะลูก แต่มันก็คงขึ้นอยู่ที่ตัวเรานั่นอีกแหละค่ะ เราไม่อยากเป็นภาระของใครอยากทำงานเร็วๆ เก็บเงินสร้างอนาคต ใครจะด่าก็ยอมรับนะค่ะ "เราพลาดเองไม่โทษใคร โทษตัวเอง"

***ขอโทษนะค่ะถ้าอ่านแล้วงงๆ เราไม่รู้จะเริ่มและเรียบเรียงยังไง***

***ใครพอแนวทางแนะนำบ้างมั้ยค่ะ***


***จะเอายังไงต่อดี***
??????????????????????????