ขอบอกก่อนนะคะ เรารักแฟนเรามาก
เรื่องคือเราท้องค่ะ แล้วลูกในท้องไม่ใช่ลูกของเรากับแฟน แต่เป็นลูกของเรากับพี่ที่ทำงานซึงตอนนี้เลิกติดต่อกันไปนานแล้ว
คือไม่ได้รักหรือรู้สึกดีกับพี่คนนี้นะคะ มันเกิดจากเราเมาแล้วพลาดค่ะ แล้วเราก็ท้อง ตอนแรกเราลังเลนะคะว่าใช่ลูกของแฟนไหม
เก็บความรู้สึกกดดัน รู้สึกผิด คิดมากมาตลอดเวลา
จนเข้าเดือนที่ 8 เราไปอัลตร้าซาวด์มาพอเห็นหน้าลูกแล้วเลยได้รู้ว่าหน้าเหมือนพี่ที่ทำงานค่ะ
เรารู้สึกผิดกับแฟนมาก ไม่รู้จะบอกเขายังไง (ช่วงเวลาที่ท้องแฟนดูแลเราดีมากค่ะ จนตอนนี้ใกล้จะคลอดแล้ว)
เราอยากปรึกษาคนอื่นนะคะแต่เราไม่กล้า เพราะมันเกิดจากความผิดพลาดของเรา
ที่เราอยากปรึกษาคือเราควรทำยังไงดีค่ะ เราไม่อยากเสียแฟนไป แต่เราก็ไม่อยากรู้สึกแย่กับลูก เพราะเป็นลูกของคนที่เราไม่ได้รัก
แต่เราอุ้มท้องมาเราก็รักลูกนะคะ แต่พอนึกย้อนไม่ว่าทำไมเขาถึงไม่เป็นลูกของเรากับแฟน มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่กับตัวเอง ว่าปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง
เราไม่อยากเสียแฟนไป เรารักเขามากแล้วเราก็รู้ว่าแฟนเรารักเรามาก แล้วเราก็ไม่อยากทิ้งลูก แต่จะให้เขาต้องมาเลี้ยงลูกคนอื่นหรือรับผิดชอบในสิ่ง
ที่เขาไม่ได้ทำ เราก็ทำใจไม่ได้ เราสงสารเขา มองหน้าเขาแล้วก็ได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองในใจ คิดทุกวันว่าจะบอกเขายังไง
บอกไปแล้วเขาจะรับได้ไหม เขาต้องเสียใจมากแน่เราก็เสียใจและรู้สกผิดมาก
เราหาทางออกกับเรื่องนี้ไม่ได้เลยค่ะ
นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของเรานะคะ เพราะเราหาทางออกไม่ได้จริง อาจจะอ่านแล้วงงๆบ้าง
ยอมรับทุกความคิดเห็นนะคะ
ไม่ได้ตั้งใจท้อง ลูกในท้องไม่ใช่ลูกของแฟนที่คบอยู่
เรื่องคือเราท้องค่ะ แล้วลูกในท้องไม่ใช่ลูกของเรากับแฟน แต่เป็นลูกของเรากับพี่ที่ทำงานซึงตอนนี้เลิกติดต่อกันไปนานแล้ว
คือไม่ได้รักหรือรู้สึกดีกับพี่คนนี้นะคะ มันเกิดจากเราเมาแล้วพลาดค่ะ แล้วเราก็ท้อง ตอนแรกเราลังเลนะคะว่าใช่ลูกของแฟนไหม
เก็บความรู้สึกกดดัน รู้สึกผิด คิดมากมาตลอดเวลา
จนเข้าเดือนที่ 8 เราไปอัลตร้าซาวด์มาพอเห็นหน้าลูกแล้วเลยได้รู้ว่าหน้าเหมือนพี่ที่ทำงานค่ะ
เรารู้สึกผิดกับแฟนมาก ไม่รู้จะบอกเขายังไง (ช่วงเวลาที่ท้องแฟนดูแลเราดีมากค่ะ จนตอนนี้ใกล้จะคลอดแล้ว)
เราอยากปรึกษาคนอื่นนะคะแต่เราไม่กล้า เพราะมันเกิดจากความผิดพลาดของเรา
ที่เราอยากปรึกษาคือเราควรทำยังไงดีค่ะ เราไม่อยากเสียแฟนไป แต่เราก็ไม่อยากรู้สึกแย่กับลูก เพราะเป็นลูกของคนที่เราไม่ได้รัก
แต่เราอุ้มท้องมาเราก็รักลูกนะคะ แต่พอนึกย้อนไม่ว่าทำไมเขาถึงไม่เป็นลูกของเรากับแฟน มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่กับตัวเอง ว่าปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง
เราไม่อยากเสียแฟนไป เรารักเขามากแล้วเราก็รู้ว่าแฟนเรารักเรามาก แล้วเราก็ไม่อยากทิ้งลูก แต่จะให้เขาต้องมาเลี้ยงลูกคนอื่นหรือรับผิดชอบในสิ่ง
ที่เขาไม่ได้ทำ เราก็ทำใจไม่ได้ เราสงสารเขา มองหน้าเขาแล้วก็ได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองในใจ คิดทุกวันว่าจะบอกเขายังไง
บอกไปแล้วเขาจะรับได้ไหม เขาต้องเสียใจมากแน่เราก็เสียใจและรู้สกผิดมาก
เราหาทางออกกับเรื่องนี้ไม่ได้เลยค่ะ
นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของเรานะคะ เพราะเราหาทางออกไม่ได้จริง อาจจะอ่านแล้วงงๆบ้าง
ยอมรับทุกความคิดเห็นนะคะ