อย่างที่ความเห็นบนๆแนะนำค่ะคืออย่าสนใจเวลาเด็กอาละวาด ปล่อยเขาทำไป เดินเลี่ยงไปแอบดูอยู่ห่างๆ น้องเห็นคนไม่สนใจมอง ก็จะเลิกทำไปเอง

เด็กเรียนรู้จากการกระทำค่ะ ทำแล้วได้ผลก็จะทำอีกเรื่อยๆ

อีกอย่างคุณแม่เองไม่ควรจะใช้การดูดนมแม่เป็น"รางวัล"เวลาน้องดื้อและเอาแต่ใจ น้องจะคิดว่าดื้อแล้วได้ดูดนม เอาหัวโขกพื้นแล้สจะได้ดูดนม น้องยิ่งทำค่ะ อีกอย่างถึงเวลาจะเลิกนมแม่แล้วก็ให้เลิกได้เลย น้องจะได้ไม่มีนมแม่เป็นรางวัลเวลาพยศ

เลี้ยงลูกต้องไปทางเดียวกันทั้งบ้าน บอกคุณตาคุณยายให้ใจแข็งไว้เวลาหลานอาละวาด ได้คือได้ ไม่ได้คือไม่ได้ เวลาลูกเอาหัวโขกก็ถามเขานิ่งๆว่าเจ็บไม๊ครับลูก เจ็บก็เลิกทำ เลิกร้องไห้แล้วเดินมาคุยกับพ่อดีๆว่าจะเอาอะไร ยังไง ลูกโตแล้วพูดรู้เรื่องแล้ว ฯลฯ พอเขาหยุดอาละวาดเดินมาหาพ่อแม้ ก็กอด ชมว่าลูกเก่ง พูดรู้เรื่ิองแล้ว แล้วค่อยๆฟังลูกพูด เอาเหตุผลคุยกัน แล้วคุณจะรู้ว่าลูกไม่ได้ดื้อ เด็กมีเหตุผลของเด็ก พ่อแม่ฟังแล้วต่อรองกับลูกว่ายอมลูกได้แค่ไหน ยังไง แล้วลูกจะเป็นเด็กมีเหตุผลเมื่อโตขึ้น