สมมุติผมตัดแขนตัวเองมาวางไว้บนโต๊ะ ผมจะพบว่าแขนของผมค่อยๆเน่าเสียไปเพราะถูกแบคทีเรียในอากาศย่อย ผมสงสัยว่าทำไมตอนที่แขนยังติดอยู่กับตัว แขนจึงไม่เน่า? คือแบคทีเรียสามารถรับรู้ได้ว่าเรายังต้องการแขนอยู่ เจ้าแบคทีเรียเลยเกิดเกรงใจ ไม่มาย่อยสลาย หรือว่าความจริงแล้วทุกๆวินาทีแบคทีเรียพยายามย่อยสลายทุกอย่างที่เป็นไปได้ แต่มีกลไกบางอย่างที่ต่อต้านการย่อยของแบคทีเรีย? กลไกนั้นถ้ามีอยู่จริงคือกลไกอะไร? แล้วทำไมกลไกนั้นจึงไม่ดำเนินต่อไปเมื่อทำการตัดแขนออกจากตัวไปวางไว้บนโต๊ะ?

ทำไมสิ่งมีชีวิตอื่นๆเช่นต้นไม้ เมื่อใบหลุดจากกิ่ง ทำไมใบถึงเริ่มโดนย่อยสลาย ทำไมไม่โดนย่อยตั้งแต่ตอนติดอยู่กับต้น? ทำไมบ้างครั้งใบไม้และกิ่งที่หลุดแยกออกมาจากตัวต้นไม้จึงสามารถรอดจากการถูกแบคทีเรียในสิ่งแวดล้อมย่อยสลายได้? (เช่นการปักชำ) แล้วอย่างหนอนตัวแบน ปลาดาว และอื่นๆอีกมาก ทำไมส่วนที่โดนหั่น(แยก)ออกมาจากตัวร่างกายหลักจึงไม่เน่าเสีย? มีกลไกใดอยู่เบื้องหลัง? แต่ทำไมกับหางจิ้งจกที่ดิ้นกระดุกกระดิ๊กได้กลับเน่าเสียอย่างรวดเร็ว(โดนแบคทีเรียย่อย)