ตามหัวข้อเรยนะเรามีความรู้สึกที่บอกไม่ถูกอ่ะ
(เราขอบอกก่อนเรยว่าเราเป็นผญ.นะ )
เรื่องมีอยู่ว่า...
ตอนประถมมีเพื่อนผญ.คนนึงมาชอบเราก็เพื่อนสนิทเราอ่ะแหละ แต่เราไม่ได้ชอบเธอเราชอบเพื่อนผช.ห้องอื่น เราก็ปฏิเสธเธอมาตลอด แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่  จนกระทั่งม.ต้นเธอก็ย้ายไปเรียนที่อื่น ส่วนเราก็ต่อรร.เดิมที่อยู่ตอนประถมนั่นแหละ
ช่วงม.ต้น   อยู่ดีๆผช.คนที่เราชอบก็หายออกไปจากวงโคจรของชีวิตเรา หายไปไหนไม่รู้ ทั้งๆที่ม.1เขาก็ยังต่อรร.เดียวกับเราอยู่เรยช่วงม.2เขาก็หายไป ไม่ใช้เฟสเดิมด้วย ส่องไม่ได้เรย5555   เราก็ไม่สนใจเรื่องความรักอีกเรยกะเรียนๆมาตลอด [เรียนเก่งด้วยนะ ](^^)โม้วอีกละ ><
    จนกระทั่งจบม.ต้นมีเพื่อนเราชวนเราไปสอบรร.เดียวกับที่เพื่อนผญ.ที่เคยชอบเราเรียน            เราก็ลองไปสอบๆดู ตอนแรกก็ว่าจะไม่เข้าอ่ะแหละสอบไปงั้นๆ ดันติดเฉยแต่เพื่อนคนที่ชวนไปไม่ติด ทางบ้านก็อยากให้เข้า และเราก็แค่อยากเจอเพื่อนคนที่ชอบเราอีกครั้งนึง จึงตัดสินใจเข้าเรียนที่นั่น แต่ผลปรากฏว่าเข้าไปเราก็ไม่ได้คุยกับเธอเรย นิสัยเราเป็นคนที่ไม่ค่อยทักใครก่อนอ่ะ (ไม่ชอบตัวเองเหมือนกัน)และอีกอย่างเราไม่กล้าทักเธอ เธอก็ดูมีความสุขดีอยู่แล้ว ไม่รู้ด้วยว่าเธอรู้สึกเหมือนเดิมมั้ย ? อยากคุยกับเรามั้ย? มันก็คิดอะไรไม่รู้เยอะแยะ
       เอาจริงๆเรยเรายังไม่รู้เรยว่าเรารู้สึกอะไรหรือต้องการอะไรจากเธอกันแน่ เราก็แค่อยากเจอ อยากคุย อยากกลับไปอยู่ในจุดที่มีเธออีกครั้งนึง ความรู้สึกที่เรามีมันไม่ชัดเจนเท่าไหร่อ่ะ