เรากับแฟนเคยคบกันมาปีกว่าแล้วเลิกกันเพราะตอนทะเลาะกันครั้งใหญ่มากๆจริงๆก็ทะเลาะทุกวันแหละแต่เราทนกับความเอาแต่ใจของเค้าไม่ได้เลยเลิกกันแต่...คงเพราะเค้าสำคัญเราลืมเค้าไม่ได้เราเลยลองกลับไปคุยกับเค้าดู(แลดูโง่ใช่ไหมล่ะที่เลิกเองแท้ๆก็กลับไปอีก)พอคุยกัน...เลยตกลงกันว่าจะอยู่ด้วยกันแต่ไม่ขึ้นสถานะใดๆเพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกัรเอะอะลบแชทเอะอะลบสถานะเอะอะลบชื่อเล่นแชทเฟสเป็นอะไรที่โคตรปวดหัวเลยซึ้งคนลบไม่ใช่เรานะคะเค้าต่างหากที่ลบแล้วไง...สุดท้ายเราก็ต้องง้อเค้าทุกรอบยุดีเพราะไม่ง้อเลยทั้งๆที่บางเรื่องเล็กนิ้ดเดียวทำให้ใหญ่ขึ้นๆแล้วสุดท้ายก็เราเองที่ต้องง้อมันทุกครั้งที่ง้อบอกว่าเอาอะไรมาปลกสิหายแน่นอนเช่นเอารองเท้าดังๆนี้ให้หน่อยซึ้งเชี้ย!แพง ๆแล้วเราบอกว่าซื้อไม่ได้แพงไปและเราเองยังไม่มีปัญญาหาเงินได้เยอะขนาดนั้นด้วยทำงานมาเงินไม่ถึงครึ้งนึงของรองเท้านั้นด้วยซ้ำพอเราบอดไม่ได้ก็หาอย่างอื่นที่... กว่าเก่าหาไม่ได้บางทีไกลเกินกว่าที่กำลังเราจะทำได้ด้วยเคยงงกับตัวเองนะ..ทำไมกูต้องรักและทนขนาดนี้วะบางทีบางสิ่งที่ช่วยยังไม่เท่าที่กูช่วยเลย!!นี้แหละความโง่ของเรามีใครเป็นคล้ายๆกันไหมคะ?? อยากรู้ว่าพวกคุณจะเป็นเหมือนเราไหมหรือคงมีแค่เราที่เจอแบบนี้คนเดียวปัจจุบันยังอยู่ด้วยกันและแม้งก็งอนเราด้วยเรื่องใหม่แหละเก่าๆหายหมดละ เรื่องที่ทะเลาะกัน...อยากบอกว่าแค่เราไปเที่ยวกับเพื่อนไม่บอกเค้าเค้างอนเรามาสามวันละแต่มันอ่ะไม่บอกเชี้ยไรเลยแถมลงรูปอีกต่างหากพอถามว่าไปไหนไม่บอกบอกไม่มีสิทธมายุ่งเรื่องของกูเอ้า! แล้วทำไมพอกูไม่บอกบ้างโกรธกูยิ่งกว่าผู้หญิงอีก!! โคตรเหนื่อยแต่ทำไงได้กูรักไปแล้วกูดันเลือกเส้นทางนี้แล้วด้วยเหนื่อยจังเลยนะ...แต่ไม่แปลกหรอกสถานะนี้คือสถานะอิสระด้วยห่วงหึงห่าเหวไรไม่ได้จะรักจะขึ้นเตียงแค่นัดกันจบเรื่องราว ๆของเราก็มีแค่นี้แหละอยากระบายเฉยๆปวดหัวมานานละใครมีประสบการคล้ายๆกันเล่าให้กันฟังไ้ด้นะ