ดอกไม้จันทน์ ....บันทึกหน้าสุดท้าย
๐ ดอกไม้จันทน์ ที่พับ แล้วจับจีบ
ร้อยเรียงกลีบ ชูช่อ ละออไสว
ผจงมัด ด้วยมือสอง เผ่าผองไทย
เป็นไม้จันทน์ มัดใจ ไว้กราบลา
๐ เขียนบันทึก ลงสมุด หน้าสุดท้าย
แสนอาลัย ใจหาย โหยไห้หา
ต้องสูญสิ้น ปิ่นกษัตริย์ ขัตติยา
พระคืนฟ้า ลาถิ่น แผ่นดินไทย
๐ แสนวิโยค โศกสลด รันทดนัก
ไยฟ้าจัก โกรธขึ้ง ไปถึงไหน
จึงรีบด่วน มารับ พากลับไป
ใจเอ๋ยใจ ใครจะยั้ง ตั้งตัวทัน
๐ ตัดอาลัย ให้ปลง ส่งเสด็จ
คืนนิเวศ นิวัติห้วง สรวงสวรรค์
ขอกราบลา พระองค์ ผู้ทรงธรรม์
หัวใจหวั่น หวาดไหว ใจลำเค็ญ
๐ ดอกไม้จันทน์ ทำไว้ ถวายพ่อ
น้ำตาคลอ สองตา ใครอย่าเห็น
แม้กล้ำกลืน ฝืนใจ ใด้ยากเย็น
ขออย่าเป็น สิ่งเคือง เบื้องพระทัย
๐ ชุลีกร วอนไหว้ ปลายพระบาท
ด้วยมิอาจ ทนฝืน สะอื้นไห้
ฝากไม้จันทน์ ช่อน้อย ร้อยรวมใจ
พาพ่อไป สู่สวรรค์ นิรันดร
สถิตย์อยู่ในใจตราบนิรันดร์
น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น อันหาที่สุดมิได้
ข้าพระพุทธเจ้า
"ครูเปี๊ยก".
๑๘ ตุลาคม ๒๕๖๐
ป.ล. ใกล้ถึงวันถวายพระเพลิงพระบรมศพ ในหลวงรัชกาลที่ ๙
เข้ามาทุกที ยิ่งใกล้ ยิ่งใจหาย จึงขอฝากบทกลอนชิ้นนี้ เพื่อน้อม
รำลึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน เป็นบทสุดท้าย
เครดิตภาพ : จากอินเตอร์เนต
ดอกไม้จันทน์ บันทึกหน้าสุดท้าย