ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่านะ แต่เราดูเหมือนเป็นคนที่ให้คำปรึกษาคนอื่นได้ดี เวลาเพื่อนเรามีปัญหาอะไรก็มักจะมาปรึกษาเราตลอด
เข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราคบกับรุ่นพี่คนนึง(ไม่ได้คบเป็นแฟนนะคะ คบแบบรุ่นพี่ที่สนิทกัน แต่ก็ไม่ได้สนิทถึงขั้นเป็นเพื่อนเล่นนะคะ ประมานว่าเคารพพี่เขมากกว่า) ทำงานด้วยกัน ความชอบอะไรหลายๆอย่างคล้ายกัน เลยทำให้สนิทกันได้ง่าย
รุ่นพี่คนนี้เขามักจะชอบนำเรื่องเครียดๆของเขามาเล่าให้เราฟังตลอดเลยค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องภายในครอบครับเขา เรื่องการทำงาน เรื่องความรัก เรื่องเวลา...
เราเข้าใจเจตนาเขานะคะ เขาต้องการจะหาใครสักคนไว้เพื่อเป็นเพื่อนคอยระบายเวลาที่เขาเครียด เราก็เข้าใจดี แต่มันมากไปนี่สิคะ
แรกๆมาเราก็โอเคอยู่พอรับฟังปัญหาของเขาได้ หนักหนาแค่ไหนเราก็รับฟังเขา แต่เหมือนยิ่งเรารับฟังเขา เขายิ่งนำเรื่องเครียดมาเล่าให้เราฟังเรื่อยๆ จนเราคิดว่ามันชักจะมากเกินไปแล้ว
หลายๆครั้งเราคิดว่า ตัวเราเองก็มีเรื่องเครียดตั้งมากมายเหมือนกัน ทำไมเราถึงต้องเปิดรับฟังเรื่องเครียดของคนอื่นด้วย

มันมากไปจริงๆค่ะ หนักสุดของเรื่องเครียดของพี่เขาน่าจะเรื่องเวลา คือเขาชอบมาระบายให้เราฟังว่า เขาทำนู้นทำนี่ไม่สำเร็จหรือไม่เสร็จไม่ทัน เพราะไม่มีเวลา
แต่เราไม่เข้าใจเลยจริงๆค่ะ ว่าคนเราก็มีเวลา 24 ชม.เท่ากัน ไม่มีใครมากไปกว่าใครสักหน่อย ทำไมต้องเครียดอะไรเบอนั้น

หลายครั้งเราอยากค่ะ อยากมากจริงๆ อยากจะตะโกนใส่หน้าพี่เขาว่า "พอได้แล้ว!!หุบปากไปซักที คิดว่าตัวเองมีเรื่องให้เครียดคนเดียวหรือไง!!"
แต่มันทำไม่ได้ี่สิคะ เพราะ
1.เขาเป็นรุ่นพี่ 2.เขาทำงานร่วมกันกับเราถ้ามีอะไรไม่เข้าใจกัน ก็กลัวว่างานจะออกมาไม่ดี 3.พี่เขาดูเหมือนไว้ใจเราที่สุด จนก็บอกเรื่องเครียดภายในครอบครับของตัวเองให้เราฟัง 4.สุดท้ายเรากลัวว่าความสัมพันธ์จะแย่ค่ะ กลัวว่าถ้าเราพูดไปแล้วความสัมพันธ์จะไม่ดี เผลอๆจะผิดใจกันป่าวๆ

เราควรทำยังไงดีคะ ถ้าเราไม่อยากรับรู้ หรือไม่อยากให้พี่เขามาเล่าเรื่องเครียดๆให้เราฟัง ?