สวัสดีครับทุกท่าน บางคนอาจจะสงสัยว่าผมเคยเขียนเรื่องนี้ด้วยเหรอ จริงๆแล้ว "นักเลงล่าวิญญาณ" เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมเขียนเล่น ๆ ครับ ก็คงเป็นแนวระบบเรื่องสั้นที่ใช้ตัวละครชุดเดิมเหมือนเรื่องอื่น ๆ ของผมนั่นแหละครับ ประมาณว่าจบในตอนได้ ซึ่งผมเป็นสไตล์นึกออกก็เขียนต่อ ดังนั้น อาจจะไม่เห็นตอนใหม่ๆบ่อย ๆ หรอกนะครับ ยกเว้นนึกออกอย่างเช่นวันนี้

ตอนที่แล้วครับ

นักเลงล่าวิญญาณ - ตอนที่ 1 : บ้านผีสิง
https://ppantip.com/topic/35707578

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 2 : ถล่มแก๊ง Z


    ผีเด็กค่อย ๆ เดินไปหาเชนที่กำลังนั่งคุยกับเหล่าลูกสมุน ในมือของมันถือถาดที่วางด้วยขวดเครื่องดื่มหลายแบบอยู่

    “...เอาน้ำ..อะไร...” ผีเด็กถามเชน

    เชนพูดกับลูกน้องไปสักพัก หันหน้ามาตอบผีเด็กว่า “น้ำส้มล่ะกันโอ้”

    ผีเด็กวางขวดน้ำส้มไว้ข้าง ๆ เชน แล้วก้มหน้าก้มตา เสิร์ฟน้ำให้กับลูกน้องคนอื่นต่อ

    หลายวันหลังจากที่เชนและชาวแก๊งยึดครองบ้านผีสิงของผีเด็กได้ เขาก็จัดแจงทำภายในของบ้านนี้ให้สะอาดเรียบร้อย จัดวางโต๊ะเก้าอี้ไว้ตามจุดที่เหมาะสม น้ำไฟก็หามาพ่วงต่อจนสามารถใช้บ้านนี้เป็นฐานทัพของแก๊งตัวเองได้จริง ๆ

    แต่สภาพด้านนอกของบ้านนี้เชนยังคงปล่อยทิ้งไว้เช่นเดิม เชนเอ่ยกับลูกน้องว่าจะปล่อยให้ด้านนอกเหมือนเดิมไว้ เพื่อให้คนนอกไม่กล้าเข้ามาใกล้บ้านหลังนี้ ให้ดูเหมือนบ้านผีสิงดังเดิม

    แม้ผีสาวตัวแม่จะถูกเชนจัดการไปแล้ว แต่เชนก็ปล่อยผีเด็กไว้จริง ๆ  อย่างที่พูด โดยเลี้ยงไว้ให้เป็นคนดูแลบ้านหลังนี้ กับคอยรับใช้ตัวเองและลูกน้องภายในแก๊ง

    แรกเริ่มเดิมทีผีเด็กไม่ยอมเชื่อฟัง แต่มันก็ไม่ได้สามารถออกไปนอกเขตบ้านได้ เพราะเป็นผีที่ตายยึดติดกับสถานที่ มันพยายามจะแสดงอิทธิฤทธิ์หลอกหลอนชาวแก๊งของเชน ด้วยความที่พลังวิญญาณของตัวเองลดถอยจากการที่โดนเชนตบกบาลเมื่อคราวก่อน มันก็ทำได้เพียงหลอก จนไปๆมาๆ ชาวแก๊งชินกันหมดแล้ว หลอกไปก็ไม่ได้อะไร แถมชาวแก๊งก็เริ่มดีกับมัน สุดท้ายมันก็ยอมรับใช้ ไม่ได้คิดแก้แค้นให้แม่ของตัวเอง เพราะยังไงซะ แม่ตัวเองนั้นก็ไปสู่สุขคติแล้ว

    ส่วนชื่อของผีเด็กนั้น เชนได้ตั้งชื่อว่าโอ้ เพื่อไว้เรียกหาตอนใช้งาน

    “ช่วงนี้เห็นว่ามีพวกแก๊ง Z คอยมาวุ่นวายกับพวกเราหรือเจ” เชนเอ่ยถาม

    เจที่นั่งอยู่ทางมุมซ้ายของโต๊ะ พยักหน้ารับพร้อมตอบว่า “ใช่ครับ หลัง ๆ แก๊งมันเริ่มเหิมเกริม พยายามจะแย่งคุม สร้างอิทธิพลในพื้นที่เรา”

    “หนอย.. มันจะมากไปแล้ว” เชนว่าต่อ “แล้วส่งคนไปจัดการบ้างหรือยัง”

    คราวเปลี่ยนเป็นเอที่นั่งข้างเจเอ่ยขึ้นมา “ผมได้ให้เคนำทีมหน่วยพิเศษสิบคนไปจัดการที่ฐานทัพของมันแล้วครับ คิดว่าอีกไม่นานพวกนั้นคงมาแจ้งข่าวแก๊งมันโดนเราถล่ม”

    “ดีมาก พวกนี้ต้องจัดการให้เข็ด”

    ซึ่งก็เป็นดังเอกล่าว เพราะหลังจากนั้นไม่นาน เคก็นับทีมหน่วยพิเศษกลับมา

    ทว่าพวกเขากลับด้วยสภาพดูไม่จืด ไม่คล้ายกับคนที่ได้รับชัยชนะมาเลย

    สีหน้าเคตอนนี้ก็ดูไม่ดีเช่นกัน แม้เขาจะไม่มีบาดแผลใด ๆ บนร่างกาย แต่ดูท่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ

    “เป็นไงบ้างเค เรียบร้อยไหม” เอเอ่ยถามทันทีที่พวกเขามา

    เคไม่ตอบทันที เขาหันมองหน่วยพิเศษทั้งสิบที่ตัวเองนำทีม สภาพของหน่วยพิเศษแต่ละคนนั้นยับเยิน พบบาดแผลเต็มตัว แค่รอดกลับมาอยู่ที่ตรงนี้ได้ก็ถือว่าร่างกายไม่ธรรมดาแล้ว

    “เห็นสภาพก็คงรู้ พวกเราพ่ายแพ้” เคตอบด้วยสีหน้าเครียด “พวกมันมีมากกว่าพวกเราเท่านึง แต่ว่าแค่นั้นไม่ได้คณามือหน่วยพิเศษทั้งสิบของเรา เราเอาชนะพวกมันได้ จนมาถึงสองหัวหน้าแก๊งของมันนี่แหละ...”

    เชนนิ่งฟัง เขามั่นใจในฝีมือการต่อยตีของหน่วยพิเศษของตนอยู่แล้ว พวกนักเลงธรรมดาเอาชนะทั้งสิบคนนี้ไม่ได้หรอก มันต้องมีอะไรแน่ ๆ

    “หมายความว่าแกแพ้สองหัวหน้าแก๊ง Z ที่ว่าสินะ” เชนเอ่ยถาม

    เคผงกศีรษะรับ “ใช่ครับพี่ สองหัวหน้ามันคนหนึ่งชื่อกู้ รูปร่างสูงยาวเกือบสองเมตร วาดแขนต่อยทีเราไม่อาจเข้าใกล้ได้เลย ส่วนอีกคนชื่อ ยักษ์ รูปร่างสูงอ้วนใหญ่ พุงโตอย่างมาก พละกำลังก็มากด้วย ทุบโจมตีพวกเราจนสู้ลำบาก”

    “...แบบนี้เห็นทีฉันต้องลงมือเองแล้ว ” เชนสบถด้วยความเคืองแค้น “แต่ว่าถ้าพวกมันร้ายกาจขนาดนั้นพวกแกกลับมาที่นี่ได้ยังไง พวกมันไม่น่าจะปล่อยให้กลับมาง่าย ๆ ได้”

    “ไม่รู้เพราะอะไร ขณะที่พวกเรากำลังเสียเปรียบ พวกมันบางส่วนก็ตีกันเอง เราเลยอาศัยจังหวะนี้หลบหนีออกมาได้”

    “น่าแปลก” เชนครุ่นคิด จากนั้นก็หันไปบอกกับลูกน้องทุกคนว่า “เอาเถอะ แก๊งเราจะไปจัดการถล่มพวกมันแล้ว เป็นแก๊ง Z ซะเปล่า อยู่อันดับสุดท้ายไปสิ”

(มีต่อครับ)