เราเป็นคนนึงที่รู้สึกหรือสัมผัสเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับบ่อยมาก เป็นครที่เห็นผีตั้งแต่จำความได้ เห็นตั้งแต่เด็กๆจำได้ว่าน่าจะปนะมาณอนุบาล เวลาเห็นก็จะเล่าให้ทุกคนในบ้านฟังทุกคนก็จะเฉยๆจนวันนึงตอนนั้นเราอยู่ประมาณม.4ที่บ้านจะเปิดเป็นร้านอาหารร้านจะอยู่ก่อนถึงสี่แยกไฟแดง แล้วตรงนี้จะเกิดอุบัติเหตุบ่อยมากเพราะเมื่อก่อนแยกนี้มีไฟแดงแต่ไม่เปิดใช้
เราจะเป็นคนที่นอนหลับอยากเพราะจินตนาการสูงชอบคิดนู้นนี่นั้น มีอยู่คืนนึงก็นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วรู้สึกว่าตัวเองขยับไม่ได้หรือที่มุกคนเข้าใจดีในนามของ "ผีอำ" เรารู้ละพยามแหกปากดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่ขยับตะโกนเรียกแม่จนคอแห้งแต่ไม่มีใครตื่นแต่ในขณะนั้นเราหลับตาตลอดจนรู้สึกว่าไม่ไหวเหนื่อยละก็นอนเฉยๆนึกในใจอะอยากทำไรทำเลย เหนื่อยละ ซักพักก็คลายขยับได้ก็ค่อยๆลืมตา พอลืมตาเท่านั้นแหละเห็นเป็นเงาผู้หญิงมัดผมมวยชุดสีขาวยาวตกใจมากหันหลังนอนหลับตาปี๋รู้สึกตัวอีกทีเช้า พอเช้าก็เล่าให้คนในบ้านฟัง ก็เหมือนเดิมคนในบ้านก็บอกเพ้อเจ้อ หลังจากนั้นราวๆอาทิตย์นึงผ่านไป มีลูกค้าประจำเขาทำงานอู่เวลาพักกลางวันเขาก็จะมากินข้าวที่ร้านวั้นนั้นเขากินเหล้ากันก็สั่งกับแกล้มสั่งเหล้ามากิน ก็กินได้กรึ่มๆเขาก็ขอตัวเพื่อนๆเขาไปนอนพักข้างร้านไปนอนได้ซักพักก็วิ่งมากน้าตาตื่นบอก 'ใคร ใคร เมื่อกี้ใคร' เราก็งงคนมี่บ้านและเพื่อนเขาก็พากันงง แม่เอะใจเลยถามไป 'เห็นอะไรมา' พี่เขาก็เล่าให้ฟังว่า 'ผมนอนกำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น เห็นเงาผู้หญิงรางๆนั่งอยู่แคร่ข้างหน้าบอกให้ผมมานอนตักเขาตรงนี้ ผมกำลังจะลุกไปแต่หัวตกหมอนซะก่อนเลยรู้สึกตัวแล้ววิ่งมานี่' พอเล่าจบแม่ก็ถามลักษณะที่พี่เขาเห็น พี่เขาบอก'ผู้หญิงผมยาวมวยผม ชุดขาวยาวสวยมากเป็นผู้หญิงที่สวยมาก' พอพูดจบแม่ก็หันมาถามว่าคนเดียวกันมั้ย เราก็บอกว่าลักษณะคล้ายกันก็น่าจะคนเดียวแล้วแหละ หลังจากนั้นพี่คนนั้นก็ไม่มากินข้าวที่ร้านอีกเลย