เนื่องจากที่บ้านมีหนูเยอะ ผมเลยไปซื้อกาวมาดักก็ได้ดักได้เยอะมาสมควร พอตอนผมกำลังจะเอาใส่ถุงเอาไปทิ้ง อยู่อยู่ก็มีเพื่อนบ้านเดินมาถาม ดักหนูเหรอ ผมก็บอกว่าใช่ครับหนูเยอะ เพื่อนบ้านคนนี้ก็บอกว่า อ้าวไม่กลัวบาปเหรอค่ะ มันก็เหมือนคนล่ะคุณมีจิตใจเหมือนกัน  ผมก็เลยยิ้มยิ้มพูดว่าคุณเอาไปเลี้ยงไหม พูดแล้วผมก็หัวเราะ  หลังจากนั้นเพื่อนบ้านคนนี้เวลาผมเดินผ่านบ้าน บางทีเขาอยู่กับลูก เขาจะทำเป็นพูดว่า ลูกโตขึ้นไปต้องเมตตาต่อสัตว์นะลูก ผมรู้ล่ะว่าเขาพูดถึงผม บางทีเขาชักสีหน้าส่ายหัวบ้างก็มี เรื่องมันก็ประมาณนี้ล่ะครับ