จขกท เจอคนไม่มีวินัยมาตั้งเเต่ตอนเรียนเเล้วค่ะ เริ่มจากปริญญาตรีมีเพื่อนในกลุ่มคนนึง เวลานัดไปไหนไม่เคยตรงต่อเวลาเลย เช่น นัด 8.30 น. มา 10.00 น. แล้วจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่นัดกัน จนตอนหลังเพื่อนในกลุ่มต้องดัดนิสัยบ้าง คือถ้ามาช้าก็ไม่รอ จนตอนหลังก็ดีขึ้นบ้าง ยังมี late นิดหน่อยเเต่ว่าไม่ late จนน่าเกลียด เต็มที่ครึ่งชั่วโมง ต่อมาพอมาเรียนปริญญาโทมีเพื่อนสนิทคนนึง ชอบนัดมาอ่านหนังสือด้วยกันเสมอ แต่เธอชอบมาช้า เช่น นัด 10.30 น. เเล้วก็โทรมาบอกว่าเพิ่งตื่น แล้วก็มาถึงมหาวิทยาลัยตอนเที่ยง จนตอนหลังต้องให้เธอออกจากบ้านก่อนแล้ว จขกท ถึงจะออกมา ไม่งั้นต้องรอนานมาก จนมาถึงเมื่อวานเหตุการณ์ล่าสุดนี่เอง คือ ปกติเเล้ว จขกท จะเรียนอภิธรรมทุกวันเสาร์เวลา 9.00 น. - 16.00 น. แล้วอาจารย์ที่มาสอนก็มาประมาณ 9.30 น. - 9.45 น. ทุกอาทิตย์ แกบอกว่าบ้านแกอยู่ไกล แต่อาจารย์อีกคนก็อยู่ไกลเหมือนกัน ทำไมยังมาตรงเวลาได้
เมื่อวานนี้ จขกท ถึงวัดที่เรียนอภิธรรมตอน 9 โมงนิดๆ รอจนถึง 9.45 น. แล้วไม่มีคนไม่มาก็ชักเอะใจเเล้ว เพราะปกติจะมีเรียนกัน 2 คน จึงโทรไปหาอาจารย์ที่สอน ปรากฎเเกบอกว่าบ้านเเกน้ำท่วมแกออกมาไม่ได้ แกบอกเเกไลน์หาดิฉันตอนเช้าแล้ว แต่ดิฉันไม่ได้อ่านเนื่องจากเน็ตเปิดไม่ได้ จึงทำให้ไม่สามารถเปิดอ่านไลน์ได้ แต่น้าอีกคนที่เรียนด้วยกันรู้เรื่องก็เลยไม่มา ซึ่งดิฉันรู้สึกหงุดหงิดมากอยู่เหมือนกัน แต่พยายามทำเสียงให้เป็นปกติ เพราะถึงยังไงอีกฝ่ายก็เป็นอาจารย์ ดิฉันคิดในใจว่ากรณีอย่างนี้ จริงๆแล้วน่าจะติดต่อด้วยการโทรศัพท์มากกว่าการไลน์ เพราะไลน์บางทีทำธุระอะไรต่ออะไรอยู่ไม่ได้เปิดอ่าน แต่ถ้าโทรมันยังได้ยินเสียง เผอิญวันนั้นมีลุงอีกคนที่ปกติเเกเรียนวันศุกร์ แต่เผอิญศุกร์นี้แกไม่ได้เรียน แกก็เลยมาเรียนเมื่อวานแทน แกบอกว่าไม่รู้ว่าอาจารย์ไม่มา ถ้ารู้เเกคงไม่ออกมาให้เสียเวลา แกก็บอกเเกไม่ได้อ่านไลน์เพราะเน็ตแกเสียอยู่เหมือนกัน ดิฉันก็เลยชวนแกไปเรียนอีกห้องนึงที่เคยเรียนมาแล้วแทน เพราะไหนๆ พวกเราก็มาแล้วจะได้ไม่ต้องเสียเวลา
ดิฉันเข้าใจว่าไลน์มันไม่ต้องเสียเงินไม่เหมือนโทร แต่อะไรบางครั้งที่มันจำเป็นมันก็ต้องโทร ไม่ใช่ว่าเอาแต่สะดวกตัวเองอย่างเดียว ส่งไลน์ไปแล้วก็ถือว่าจบกันอีกฝ่ายจะอ่านไม่อ่านก็ช่างงั้นเหรอ ปกติถ้าใครไลน์มาดิฉันอ่านทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันสุดวิสัยจริงๆ เพราะถ้าเป็นดิฉันจะส่งไลน์ก็ต่อเมื่อส่งรูปภาพสวัสดีตามวัน หรือทักทายเพื่อนถามสารทุกข์สุกดิบทั่วไป แต่ถ้าเป็นการนัดไปไหนต่อไหนจะโทรตลอดไม่ไลน์เลย เพราะเคยไลน์แล้วหลุดไปหลายครั้งที่อีกฝ่ายไม่อ่านไลน์ อย่างแม่ก็บอกถ้าเลิกงานเเล้วเพื่อนชวนไปไหนต่อไหน ให้โทรมาบอกเลยไม่ต้องไลน์แล้ว เพราะบางทีไลน์มาไม่มีเวลาเปิดอ่าน ดิฉันเลยมีคำถามสงสัยอยู่ 2 ข้อคือ
1. ทำไมคนไทยถึงไม่มีวินัยกันเลย อย่างที่บ้านดิฉันจะสอนเสมอว่าไม่ว่าจะนัดกับใคร ไม่ว่าจะวัยวุฒิสูงกว่า เท่ากัน หรือน้อยกว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการให้เกียรติซึ่งกันเเละกัน มีวินัยเเละตรงต่อเวลา นี่ขนาดเป็นอาจารย์นะยังไม่มีความรับผิดชอบ แล้วเด็กกับเยาวชนจะเหลือเหรอ
2. ดิฉันกะว่าอาทิตย์หน้าถ้าเจออาจารย์คนนี้ จะบอกเเกว่าถ้าเป็นกรณีนี้อีก ขอเป็นลักษณะการโทรบอกแทนการไลน์ดีกว่า เพราะจะได้ไม่เสียเวลาถ้าเกิดเเกไม่มา แต่อยากจะพูดแบบลักษณะเชิงขอร้องมากกว่า กลัวว่าถ้าเรียบเรียงคำพูดไม่ดี เดี๋ยวจะกลายเป็นไปสั่ง เพราะถ้าเป็นเพื่อนดิฉันกล้าพูดตรงๆไปแล้ว แต่นี่เป็นอาจารย์ ก็เลยไม่เเน่ใจว่าควรจะพูดหรือควรเฉยๆไป เเม่บอกว่าถึงจะยังไงเขาก็มีบุญคุณที่สอนเรามา แต่ดิฉันคิดอีกด้านถ้าเราเงียบ แล้วต่อไปมีกรณีแบบนี้ก็จะเจออีก เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ
เบื่อคนไทยทำไมไม่มีวินัยกันจัง
เมื่อวานนี้ จขกท ถึงวัดที่เรียนอภิธรรมตอน 9 โมงนิดๆ รอจนถึง 9.45 น. แล้วไม่มีคนไม่มาก็ชักเอะใจเเล้ว เพราะปกติจะมีเรียนกัน 2 คน จึงโทรไปหาอาจารย์ที่สอน ปรากฎเเกบอกว่าบ้านเเกน้ำท่วมแกออกมาไม่ได้ แกบอกเเกไลน์หาดิฉันตอนเช้าแล้ว แต่ดิฉันไม่ได้อ่านเนื่องจากเน็ตเปิดไม่ได้ จึงทำให้ไม่สามารถเปิดอ่านไลน์ได้ แต่น้าอีกคนที่เรียนด้วยกันรู้เรื่องก็เลยไม่มา ซึ่งดิฉันรู้สึกหงุดหงิดมากอยู่เหมือนกัน แต่พยายามทำเสียงให้เป็นปกติ เพราะถึงยังไงอีกฝ่ายก็เป็นอาจารย์ ดิฉันคิดในใจว่ากรณีอย่างนี้ จริงๆแล้วน่าจะติดต่อด้วยการโทรศัพท์มากกว่าการไลน์ เพราะไลน์บางทีทำธุระอะไรต่ออะไรอยู่ไม่ได้เปิดอ่าน แต่ถ้าโทรมันยังได้ยินเสียง เผอิญวันนั้นมีลุงอีกคนที่ปกติเเกเรียนวันศุกร์ แต่เผอิญศุกร์นี้แกไม่ได้เรียน แกก็เลยมาเรียนเมื่อวานแทน แกบอกว่าไม่รู้ว่าอาจารย์ไม่มา ถ้ารู้เเกคงไม่ออกมาให้เสียเวลา แกก็บอกเเกไม่ได้อ่านไลน์เพราะเน็ตแกเสียอยู่เหมือนกัน ดิฉันก็เลยชวนแกไปเรียนอีกห้องนึงที่เคยเรียนมาแล้วแทน เพราะไหนๆ พวกเราก็มาแล้วจะได้ไม่ต้องเสียเวลา
ดิฉันเข้าใจว่าไลน์มันไม่ต้องเสียเงินไม่เหมือนโทร แต่อะไรบางครั้งที่มันจำเป็นมันก็ต้องโทร ไม่ใช่ว่าเอาแต่สะดวกตัวเองอย่างเดียว ส่งไลน์ไปแล้วก็ถือว่าจบกันอีกฝ่ายจะอ่านไม่อ่านก็ช่างงั้นเหรอ ปกติถ้าใครไลน์มาดิฉันอ่านทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันสุดวิสัยจริงๆ เพราะถ้าเป็นดิฉันจะส่งไลน์ก็ต่อเมื่อส่งรูปภาพสวัสดีตามวัน หรือทักทายเพื่อนถามสารทุกข์สุกดิบทั่วไป แต่ถ้าเป็นการนัดไปไหนต่อไหนจะโทรตลอดไม่ไลน์เลย เพราะเคยไลน์แล้วหลุดไปหลายครั้งที่อีกฝ่ายไม่อ่านไลน์ อย่างแม่ก็บอกถ้าเลิกงานเเล้วเพื่อนชวนไปไหนต่อไหน ให้โทรมาบอกเลยไม่ต้องไลน์แล้ว เพราะบางทีไลน์มาไม่มีเวลาเปิดอ่าน ดิฉันเลยมีคำถามสงสัยอยู่ 2 ข้อคือ
1. ทำไมคนไทยถึงไม่มีวินัยกันเลย อย่างที่บ้านดิฉันจะสอนเสมอว่าไม่ว่าจะนัดกับใคร ไม่ว่าจะวัยวุฒิสูงกว่า เท่ากัน หรือน้อยกว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการให้เกียรติซึ่งกันเเละกัน มีวินัยเเละตรงต่อเวลา นี่ขนาดเป็นอาจารย์นะยังไม่มีความรับผิดชอบ แล้วเด็กกับเยาวชนจะเหลือเหรอ
2. ดิฉันกะว่าอาทิตย์หน้าถ้าเจออาจารย์คนนี้ จะบอกเเกว่าถ้าเป็นกรณีนี้อีก ขอเป็นลักษณะการโทรบอกแทนการไลน์ดีกว่า เพราะจะได้ไม่เสียเวลาถ้าเกิดเเกไม่มา แต่อยากจะพูดแบบลักษณะเชิงขอร้องมากกว่า กลัวว่าถ้าเรียบเรียงคำพูดไม่ดี เดี๋ยวจะกลายเป็นไปสั่ง เพราะถ้าเป็นเพื่อนดิฉันกล้าพูดตรงๆไปแล้ว แต่นี่เป็นอาจารย์ ก็เลยไม่เเน่ใจว่าควรจะพูดหรือควรเฉยๆไป เเม่บอกว่าถึงจะยังไงเขาก็มีบุญคุณที่สอนเรามา แต่ดิฉันคิดอีกด้านถ้าเราเงียบ แล้วต่อไปมีกรณีแบบนี้ก็จะเจออีก เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ