แด่บ้านเกิด "นครศรีธรรมราช"

... มาจะกล่าวบทไป
ถึงดินแดน ยิ่งใหญ่ ในทักษิณ
ใต้ร่มธง ไตรรงค์ องค์ภูมินทร์
นามแดนดิน ถิ่นนี้ เมืองลิกอร์
ชื่อเติมเต็ม จากองค์ ผู้ทรงยศ
ประทานไว้ เป็นบท กำหนดขอ
นครศรี ธรรมราช อำนาจพอ
รุ่งเรืองต่อ งามสง่า ทั้งหล้ายิน
สุดยิ่งใหญ่ เจิดจ้า เป็นค่าชาติ
องค์พระ บรมธาตุ สาดแสงศิลป์
ปลียอดทอง ผ่องผาด สาดพรหมมินทร์
เคารพสิ้น ถึงคาบ มลายัน
มีองค์พ่อ จตุคาม รามเทพ
พระพุทธสิหิงส์ สืบเสพ ธรรมมหันต์
ทั้งเกจิ อาจารย์ บันดาลพลัน
ให้พระพุทธ พระธรรม์ นำสงฆ์ไป
ปวงนักปราชญ์ ทั้งเหล่าลุก จากเมืองนี้
จนเป็นที่ ครั่นคร้าม งามผ่องใส
ขึ้นนั่งเมือง ปกครองบ้าน สะท้านไกล
สร้างศาสตร์ ศิลปะไว้ ยิ่งใหญ่มา
ทั้งผ้ายก ผ้าทอ ต่อผ้าซิ่น
ประจำถิ่น ชิ้นเลิศ บรรเจิดค่า
ใช้ดิ้นทอง สอดใส่ ให้เด่นตา
ลายดารา ดอกพิกุล ละมุนใจ
อีกทั้งลาย ประจำยาม ก้ามปูสวย
สลับด้วย ด้ายเส้นสี ที่สดใส
อีกลายเกลียว ใบเทศ เป็นเฉดไป
จับสีสัน ร้อยเรียงให้ ละไมตา
เกร็ดพิมเสน คือหนึ่ง ในลายหลัก
ลายดอกรัก ลายลูกแก้ว เพริศแพร้วจ้า
ราชวัตร สลับสี มีบุญตา
ทอเส้นด้าย กลายผืนผ้า สง่าเมือง
จะกล่าวถึง ย่านลิเภา เป็นเถาเลื้อย
ชาวนคร ประดิษฐ์เรื่อย จนลือเลื่อง
เป็นภาชนะ หลากรูป แบบรองเรือง
รายละเอียด ปราดเปรื่อง เฟื่องบรรจง
แตกต่างสี เข้มอ่อน ผ่อนประสาน
เกิดเป็นงาน วิจิตรเอก เอนกประสงค์
เป็นเชี่ยนหมาก กระเป๋าถือ ถึงด้ามธง
เป็นแผ่นรอง เป็นกล่องปลง เก็บเงินทอง
งานฝีมือ ทำเครื่องถม บรมชาติ
ทั้งถมเงิน ถมทองวาด ปราชญ์ทั้งสอง
แกะลวดลาย ผ่องผุด พริ้วสุดมอง
ดั่งเทพไท้ เสกมนต์ต้อง สนองใจ
มีฝีไม้ ลายมือ เลื่องลือก้อง
นำสนอง ผู้ทรงฉัตร ถึงแดนไหน
ต่างยกว่า วิจิตรบรรจง เทิดธงไทย
ทั้งโลกเห็น บรรเจิดใจ ให้หมายปอง
เมืองรุ่งเรือง ประชาสบาย จึงได้คิด
ยามพักผ่อน หย่อนจิต ไม่ผิดหมอง
คิดเล่นเงา เล่านิทาน ลูกหลานจอง
ประดิษฐ์เป็น ตัวหนังต้อง ส่องแสงมี
ใช้หนังสัตว์ วาดระบาย เป็นลายรัก
นำตุ๊ดตู่ ตอกสลัก เป็นฤาษี
เป็นองค์เจ้า องค์ราชา ราชินี
เป็นตัวเท่ง ตัวทองที่ ฮาดีพลัน
เมืองนคร เมืองพุทธ เมืองนักปราชญ์
เมืองนักเขียน นักวาด นักสร้างสรรค์
เมืองสัจจะ ร้อยดวงใจ เจริญครัน
จีนคริสต์พุทธ มุสลิมนั้น สุขสันต์ดี
อดีตกาล ผ่านฟ้า มาหลายยุค
ชาวลิกอร์ เจริญสุข เจริญศรี
รุ่งเรืองต่อ ก่อวัฒนธรรม ล้ำอารี
เป็นนคร ยิ่งใหญ่ชี้ ศรีวิชัย
นครศรี ธรรมราช ประกาศแล้ว
จะมุ่งแนว สามัคคี กว่าที่ไหน
จะสร้างบ้าน แปงเมือง กระเดื่องไป
จวบอสงไขย ยั่งยืนนั้น พันหมื่นปี
เกียรตินคร
เขียน 29 สิงหาคม 2556
Cr.ภาพ ChatChai Suk
เครดิตกลอน คุณ สมเกียรติ ประดู่ เกียรตินคร https://goo.gl/tjeGPg
จังหวัดนครศรีธรรมราช