ไม่ยากนะ  ผมพึ่งมาว่ายเป็นก็ตอน 27 นี้เอง  ก่อนหน้านี้ว่ายไม่เป็น  เกลียดการว่ายน้ำมาก  
แต่พอดีมอไซด์ล้ม  เอ็นเข่าวอดวาย  ออกกำลังกายอย่างอื่นไม่ได้เลย  นอกจากปั่นจักรยานกับว่ายน้ำ
แถมนับวันยังอ้วนขึ้นเรื่อยๆ  เลยจำเป็นต้องว่ายน้ำอย่างช่วยไม่ได้เพราะเป็นการออกกำลังที่ปลอดภัยที่สุดแล้ว
ถ้าเราอยู่ในที่ตื้นๆ ตลอดเวลา  จะปั่นจักรยานสถานที่ก็ไม่อำนวยเสียวรถเฉี่ยวตูด

แรกก็เล่นน้ำ  เดินในน้ำ  เกาะขอบสระตีขาไปเรื่อยเปื่อย  เห็นเด็กมันว่ายน้ำกันแล้วอิจฉาอยากว่ายเป็นบ้าง
อีกอย่างแค่เดินในน้ำกับตีขา  อีกกี่ชาติถึงจะผอม  ว่าแล้วก็มองกล้ามคุณพี่นักกีฬาที่มาซ้อมแล้ว.....
ก็คิดว่าควรต้องว่ายให้เป็นแหละ  ยังไงก็ต้องมาออกกำลังกายทุกอาทิตย์อยู่แล้ว

มีอ่านหนังสือกับดูวีดีโอบ้างนิดหน่อย  บวกความรู้เก่าๆที่เคยฝึกว่ายน้ำ(แต่ก็ว่ายไม่เป็น)  นอกนั้นก็มั่วเอาเอง  จับเคล็ดเอาเอง

เคล็ดหลักๆที่จับได้ก็
- อย่ากลัว  ยิ่งกลัวยิ่งเกร็ง  ก็ยิ่งจม  ตอนฝึกก็นึกภาพลุงอ้วนๆ ฝึกลอย  ฝึกตีขา  ว่ายมั่วๆในสระเด็ก  อย่าไปอาย  สระเด็กทำให้เรามั่นใจว่ากรูไม่ตายแน่ๆ เราจะกล้ามากขึ้น
- อย่าเกร็ง  การลอยน้ำร่างกายต้องยืดหยุ่น  แอ่นอกแต่ไม่เกร็ง  พูดง่ายแต่ทำยากชอบเผลอหลังงอเลยเกร็งเพื่อแอ่นอกทุกที่  แล้วก็จม.....
- เตะขาไม่จำเป็นต้องแรง  จิ้นว่าเรานอนคว่ำอยู่บนที่นอนแล้วงอเข่าเตะที่นอนประมาณนั้น  ครูสอนว่ายน้ำหลายคนให้ยกขาเตะทั้งท่อนแต่ผมทำแล้วเกร็งจนจมทุกที่  แต่พอต้นขานิ่ง(ไม่เกร็ง)ขยับแต่ช่วงเข่า  มันไปแฮะเร็วด้วย  หรือเราเป็นคนเดียวหว่า???
- จังหวะหายใจสำคัญมาก  หายใจผิด  หมดลม/ลำลักน้ำ  จมสิครัช
- ฝึกเป่าลมให้คุ้นชิน  โดยการลุกนั่งในน้ำ  ให้รู้สึกว่าพอน้ำถึงจมูกปั๊ป  กลั้นหายใจอัตโนมัติและเป่าลมทันที  พอปากขึ้นเหนือน้ำปุ๊ปฮุบอากาศทันที  ยิ่งจังหวะขึ้นเหนือน้ำเป็นจังหวะหายใจออกจนสุด/เป่าลมจนเกือบหมด  เวลาขึ้นเหนือน้ำแค่อ้าปากลมจะตีเข้าปากแทบจะอัตโนมัติเลย
- เมื่อลอยตัวและจังหวะหายใจในน้ำได้  ความกลัวจม/สำลักน้ำจะน้อยลง  ร่างกายจะยืดหยุ่นขึ้น  เราจะเริ่มทรงตัวในน้ำได้ดีขึ้น
- ไม่ตองกังวลกับท่าว่ายน้ำมากนัก  สำหรับผมหลังจากหายใจในน้ำได้แล้ว  ท่าว่ายน้ำของผมคือ  ทำยังไงก็ได้ให้มันไปข้างหน้า  เลยออกมาเป็นท่าว่ายน้ำประหลาด  เหมือนจะเป็นฟรีสไตล์แต่ตอนขึ้นหายใจเป็นกบกับผีเสื้อ  มั่วๆปนๆไปซะงั้น
- ตอนขึ้นหายใจ  เงยหน้าแหงนคอเข้าไว้จะหายใจง่ายขึ้น
- ท่าที่เป็นท่าแรกคือท่ากบ  อารมณ์แบบลอยตัวนอนคว่ำ  แล้ววาดมือไปข้างๆตัว(ท่ากบว่ายน้ำ)ตัวมันก็ไปข้างหน้าเอง  เวลาหายใจก็คว่ำมือลง แหงนหน้ายกตัวก็หายใจได้ง่ายๆ  ส่วนขาทำท่ายังไงจังหวะไหนถีบ  ก็ศึกษาจากหนังสือหรือ VDO เอา  แล้วก็ฝึกไปเรื่อยๆจะจับเคล็ดได้เอง แรกๆ บางทีมันก็จะมั่วหน่อยๆ มือเป็นกบแต่ตีขาเป็นฟรีสไตร์  หยวนๆไป
- ท่าฟรีสไตล์  ถ้าก้มหน้ามุดน้ำกวักมืออย่างเดียวไม่ยากหรอก  แต่มันยากตรงจังหวะหายใจ  ตอนหลังจับเคล็ดได้ว่าให้มีความรู้สึกเหมือนนอนตะแคงหนุนแขนตัวเอง  ก็เริ่มหายใจได้  ไม่จำเป็นต้องเอียงหายใจทุกจังหวะ  ปัจจุบันผมเอียงขวาอย่างเดียวเลย
- ผีเสื้อ ง่ายกว่าที่คิดแค่เปลี่ยนมือจากท่ากบที่วาดออกด้านข้าง  เป็นการดึงเข้าหาตัวและกดลงเท่านั้นเอง  จังหวะหายใจเหมือนกบแป๊ะ  แรกๆจะมั่วหน่อยๆ  วาดมือท่าผีเสื้อแต่ตีขาเป็นฟรีสไตร์  แต่มันก็ไปนะเออ
- การตีขาท่าผีเสื้อ  เราจะจินตนาการปานประนึงเราเป็นนางเงือก  หรือปลาโลมา  ทำตัวพริ้วๆแบบนั้น  ตีขาก็หลักการเดิม  "ตีขาบนที่นอน"  แค่เป็นขาคู่ไม่ได้สลับข้างแค่นั้น  ที่เหลือก็ไปมั่วหาวิธีให้มือกับเท้าสัมพันธ์กันให้ได้เอง  ฝึกไปเรื่อยๆ
- ท่าที่ยากที่สุดกลับเป็นกรรเชียงซะงั้น  คือลอยน่ะไม่ยากหลอก  แต่ว่ายแล้วมันไม่ไปข้างหน้า  วนเป็นวงกลมเชียว  บางจังหวะก็จม
- เรารู้สึกว่าท่ากรรเชียงการจะว่ายให้ไปข้างหน้าและไม่จมนั้น  ขาจะออกแนวถีบน้ำคล้ายถีบจักรยานมากกว่าเตะขาแบบท่าว่ายน้ำอื่นๆ
- เกือบลืม  การหายใจระหว่างว่ายน้ำ  เมื่อจมูกอยู่ใต้น้ำให้กลั้นหายใจ  หรือเป่าลมออกเบาๆยาวๆ
- เมื่อออกแรงวักน้ำ  ให้เป่าลมหายใจออก
- จังหวะหายใจก่อนจมูกโผล่ขึ้นเหนือน้ำ  ให้หายใจออกยาวๆจนสุดตรงจังหวะโผล่พ้นน้ำพอดี  จะฮุบอากาศง่ายขึ้น
- จังหวะหายใจสำคัญมาก  ถ้าผิดจังหวะจะเหนื่อยหรือลำลักและจมในที่สุด

หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับเจ้าของกระทู้นะครับ