จากสถานการณ์สมมติถือว่าทำเกินกว่าเหตุแน่นอนค่ะ เพราะจริงๆแล้วเราต้องยิงขู่ก่อนถ้าอีกฝ่ายไม่หยุดเราก็สามารถยิงได้ค่ะ และต้องดูก่อนว่าโจรมีอาวุธหรือไม่ถ้ามีก็ต้องดูอีกว่าเป็นอาวุธประเภทใด ถ้าโจรมีปืนอันนี้ถือว่าสมเหตุสมผลค่ะ การป้องกันไม่จำกัดวิธีการ ขอเพียงให้ภยันตรายนั้นๆ หยุดลง และเมื่อพ้นอันตรายแล้ว ก็ให้หยุดทำ ดังนั้น การจะใช้อาวุธปืนยิงคนร้าย เจตนาตามกฎหมายเพียงแค่ ให้คนร้ายหยุดกระทำการอันเป็นอันตราย ต่อชีวิต ร่างกายหรือทรัพย์สินเราก็พอ เช่น ถ้าหากคนร้ายไม่มีอาวุธ เราใช้ปืนยิงขู่ หรือยิงขาก็เพียงพอ แต่ถ้าคนร้ายมีอาวุธ เช่น มีด หรือ ปืน เรายิงไป 1 นัด แล้วคนร้ายล้มลง อาวุธมีด หรือ ปืน หลุดจากมือคนร้าย เราคุมสถานการณ์ได้ กรณีนี้ 1 นัดก็เพียงพอ แต่ถ้าคนร้ายไม่หยุดกรณีนี้เราสามารถยิงซ้ำได้จนกว่าจะหยุดและยิงซ้ำครั้งละนัดก็น่าจะพอ หากยิงซ้ำจนเขาตาย ก็อาจกลายเป็นป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ หรือ มีเจตนาฆ่าได้ แต่ถ้าคนร้าย มีอาวุธปืน หรือมีมีด ถูกยิง 1-2 นัดแล้ว ไม่หยุด และยังมีท่าทีเป็นภัยต่อเรา เราก็สามารถยิงซ้ำได้ จนกว่าคนร้ายจะหยุด เพื่อให้เราพ้นภยันตรายที่ใกล้จะถึงค่ะ แต่โดยรวมแล้วก็ต้องดูที่เจตนาเราด้วยค่ะว่าเราตั้งใจป้องกันตนเอง ครอบครัว หรือทรัพย์สินจริงไหม ถ้าไม่โดนคดีแน่ๆค่ะ^^
กรณีที่สอง
เมื่อโจรขโมยทรัพย์สินของเราแล้ววิ่งหนีไปเราสามารถยิงยับยั้งโจรได้ค่ะ โดยต้องเล็งจุดที่ไม่สำคัญเช่นแขนหรือขา เป็นต้น
จึงจะทำให้เป็นการป้องกันทรัพย์สิน แต่ถ้าหากเล็งไปยังจุดสำคัญของโจร เช่น หน้าอก หรือ ศีรษะ กรณีนี้อาจจะเข้าฐานเจตนาฆ่าได้ค่ะ ถือว่าทำเกินกว่าเหตุ โจรสองคนแรกที่คุณยิงแล้วได้รับบาดเจ็บที่ขาและก้นนั้น คุณอาจจะไม่มีความผิดเพราะถือเป็นการป้องกันทรัพย์สินของตน แต่โจรคนที่ตายเพราะถูกยิงสะโพกอันนี้ก็ต้องไปพิจารณาดูอีกทีค่ะว่าเป็นจุดสำคัญหรือไม่อย่างไร