มีคนบอกว่า ...
เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะเป็นได้
แต่ตอนนี้เราเลือกเกิดไม่ได้ เลือกที่จะเป็นก็ไม่ได้เช่นกัน

เราคบกับแฟนมาซักพักแล้วค่ะ
ทุกอย่างราบรื่นดี มีทุกข์ มีสุข มีทะเลาะกันบ้าง
ตามปกติของคนที่ยังมีความสัมพันธ์ต่อกันอยู่
เค้าดูแลเราดีมาก
มากจนเราคิดว่าคนอย่างเรามันสมควรได้รับขนาดนี้เลยหรอ
จนกระทั่ง...
เค้ามาบอกเราว่า "แม่เค้าไม่ชอบเรา"

เหตุผลเบสิคค่ะ "เราจน"
จะเพิ่มเติมหน่อยก็ตรงที่เราไม่ใช่คนจีนแบบตระกูลเค้าด้วย
ที่บ้านเราก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย พออยู่ได้ปกติ
แต่ถ้าเทียบกับบ้านเค้า คือ เทียบไม่ได้เลยซักนิด
เค้ามีนู่นนี่นั่น ทำธุรกิจเพิ่มไปเรื่อยๆ

แล้วที่บ้านเค้า อำนาจเด็ดขาดอยู่ที่แม่
เคยถามเค้านะคะ ว่าเค้าเคยอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองมั้ย
คำตอบคือ ต่อให้อยากมี มันก็มีไม่ได้ ไม่เคยมีได้เลยยย
แม่เค้าจัดการทุกอย่างในชีวิตให้หมดแล้วค่ะ
แม้กระทั่งเรื่อง คู่ชีวิต...

เค้าบอกเลิกเรา
ด้วยเหตุผลนี้แหละค่ะ
เค้าไม่รู้ว่าอนาคตเค้าต้องเจออะไรบ้าง
เค้าอาจจะโดนคลุมถุงชน (ในยุค2017) 555
หรืออาจต้องแบกรับสารพัดภาระ
ทางเดียวที่จะคบกันได้
คือต้องรอจนอายุ 30 แล้วเค้ายังไม่มีใคร ค่อยกลับมาคุยกัน
(ในความหมายว่า จนกว่าแม่จะใจอ่อน)
หรือถ้าพาเราไปในช่วงนี้ คือแม่เค้าจะไล่เค้าออกจากบ้าน
อารมณ์เหมือนตัดแม่ตัดลูกกันไปเลย

แต่เราก็ยืนยันนะ ว่าเรารอได้
เรากำลังพยายาม หาวิธีได้อยู่ใกล้กัน
หาวิธีสร้างตัวเองให้มันดีขึ้น
ไม่เคยคิดให้เค้าต้องทะเลาะกับแม่
ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียดแม่เค้าซักนิด
เราเข้าใจนะว่าคนเป็นแม่ แม่ก็คือแม่555
เค้าก็ต้องอยากให้ลูกเค้ามีชีวิตที่ดี
เจอคนดีๆ อย่างที่เค้าฝัน

เมื่อวานเราเลิกกันแล้ว
เลิกกันทั้งที่ยังรัก เจ็บสาหัสเลยค่ะ
กอดกันแล้วร้องไห้ เรารักกันมันผิดอะไรวะ!!

วันนี้มาตั้งกระทู้ก็แค่อยากระบาย อยากรู้ว่า
1. มีวิธีไหนที่จะทำให้แม่เค้ายอมรับเราบ้างคะ
(แบบที่ไม่ต้องท้องให้เค้าเห็นแก่หลานนะคะ 555
เราอยากให้เค้ายอมรับเราจริงๆ ไม่ใช่เพราะจำใจ
เราไม่เคยมีอะไรกันค่ะ เราไม่อยากให้ใครคิดว่าเราจะมาจับเค้า มาปอกลอกเค้า)
2. มีวิธีไหนที่ทำให้แฟนเก่าเราสามารถมีชีวิตเป็นของตัวเองได้บ้างคะ
คือ ต่อให้เรากลับมาคบกันอีกไม่ได้ เราก็อยากให้เค้ามีความสุขมากกว่านี้