คือ จขกท อายู 16 ค่ะ แต่อยู่ม.6 เป็นพี่คนโตของบ้าน ซึ่งพ่อแม่ก็หวังกับเราไว้สูง จนวันหนึ่งเวลาเรากลับมาบ้านเราจะเข้าแต่ห้องไปอ่านหนังสือก็จะปิดประตูล็อคตลอด จนโดนว่า คือเราทำแบบนี้มาหลายเดือมแล้ว จนแม่เรียกมาคุย ถามว่า ทำไมไม่รู้จักสนใจคนในบ้าน ตอนแรกเราโมโหมาก ว่า มาว่าเราทำไม เราทำเพื่อนครอบครัว จนเราก็เข้าใจ ที่นี้เวลากลับบ้านเราก็จะสนใจคนในครอบครัวตลอด ต่อมาอีกวัน แม่ไปเจอเราเล่นโทรศัพท์เห็นเราคุยกับผช. ซึ่งไม่ใช่ผชที่แม่ชอบ คือเวลาเราชอบใครหรือคุยกับใครเราจะบอกแม่ตลอด คือที่เราคุยกับผชคนนี้เพราะว่า เป็นเพื่อนเก่า แต่จะคุยแบบเต๊าะกันไปมาค่ะ แม่ก็มาด่าว่า ชอบนักหรอพวกคำหวาน ชอบมากกหรอ แบบคือเราโมโหมากว่าทำไมถึงต้องมาว่าเราแบบนี้ พอเคลียร์จบ ต่อมาอีกวัน แม่ก็เห็นเราดูซีรีย์ แม่ก็ว่าเราว่า ไม่สนใจอนาคตหรอ เกาหลีมันจะเลี้ยงแกรึไง สนใจแต่เกาหลีอนู่นั้นแหละ คือแต่ก่อนเวลาแม่ว่าห้เรา เราจะร้องไห้ตลอด แต่พอมาถึงวันหนึ่ง เรากลับหน้านิ่ง ตอบแม่ด้วยน้ำเสียวที่นิ่ง โดยที่เราไม่ได้ประชด เรามาคิดดูอีกทีเราก็ตกใจตัวเอง จากวันที่เราทำตัวนิ่ง และ ยืนยันว่าเราไม่ได้ทำไรผิด แม่ก็ไม่ว่าเราอีกเลย พอผ่านมา สองสามเดือน แม่ก็มาว่าเราว่า ทำไมถึงหยิ่งขนาดนี้ วิเศษวิโสมาจากไหน คือวันนั้นแม่ให้เราไปทำไรสักอย่างนี้แหละที่เราไม่ชอบ เราเลยบอกไม่เอาไม่ทำ แม่ก็ว่าเราว่า สวยมากนักหรอ ต้องให้คนอื่นเข้าหารึไง แล้วแม่ก็ขุดทุกเรื่องจาหเดือนที่แล้วๆมาพูด จนเราทนไม่ไหว เราเลยขึ้นห้อง ร้องไห้ไปสักพัก อยู่ดีๆเราก้เงียบแล้วหัวเราะ หันไปหาคัตเตอร์ พอเจอ ก็กำลังจะแทงตัวเอง แต่อยู่ดีๆก็ร้องไห้อีก จนหลับไปเลย เราเป็นแบบนี้บ่อยมาก ร้องไห้สักพักก็หัวเราะ แล้วเราจะทำตัวนิ่งเงียบไปประมาณ สองถึงสามอาทิตย์ เรากลัวว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า