เมื่อ2-3ปีที่ผ่านมา เราได้รู้จักกับผู้ชายคนนึงผ่านห้องแชทแห่งนึง(เค้าโสด) ได้นัดเจอกัน มีอะไรกันแล้ว(หลายครั้งในเวลาที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน) ไม่เคยแลกเบอร์โทร/ไลน์กันเลย คุยผ่านโลกออนไลน์ เช่น เฟส,โทรเฟส,คอลเฟส(ในเวลาเค้าออนคอม),ห้องแชท(บางครั้ง) ได้คุยกัน(อาจไม่ทุกวัน) ได้เจอกันบ้าง(เดือนละครั้ง,2-3เดือนครั้ง) เป็นแบบนี้มา 3 ปี ซึ่งทุกวันเราจะเป็นฝ่ายรอเค้าออนอย่างเดียว เพราะไม่รู้ว่าจะตามหาที่ไหนในเวลาเค้าเงียบหายไป(รู้แค่อยู่พื้นที่ไหนไม่รู้พิกัดแท้จริง) ช่วงแรกกังวลมาก(กลัวเค้าหายไปจากเรา) แต่พอนานๆไปมันเหมือนเริ่มชิน ไม่กลัวว่าเค้าจะหายไป ยังอดเป็นห่วงไม่ได้ในเวลาเค้าไม่มาออน ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่สบายหรือเกิดอะไรขึ้นป่าว แต่ในเวลาที่เราลองหายบ้าง เค้าทักเฟสมาเราลองไม่ตอบ เค้าจะให้เพื่อนๆในห้องแชทช่วยไลน์ตามเรา บางทีอยากขอเบอร์โทรให้สิ้นเรื่องไป(เผื่อจะได้หายห่วงบ้าง) แต่ก็ไม่อยากจะก้าวก่ายเค้ามาก กลัวจะรำคาณ เคยกิ๋นๆไปแบบอ้อมๆหลายครั้ง(แต่ยังเฉยๆ)
บางทีเราก็อึดอัดที่ต้องมารอคอยแบบนี้ ทั้งห่วง คิดถึง แต่ทำไรไม่ได้ นอกจาก..หน้าที่คนรอ!!ร้องไห้
(เรานี่มีความอดทนสูงเนอะ)