***ที่มาของแรงบันดาลใจ***


หลายครั้งหลายที สถานการณ์นั้นสร้างวีรบุรุษ และ สถานการณ์เร่งเร้าบางทีก็เป็นแหล่งกำเนิดแรงบันดาลใจในการสร้างผลงานที่ดีนะคะ

ดังเช่นเช้านี้ที่ฝนตกทั่วกรุงเทพ เราเลยออกไปหาข้าวทานไม่ได้ ต้องเอาของที่มีอยู่ในตู้เย็นมาประทัง

ขนมปังแผ่นหนาหมดอายุวันพรุ่งนี้ แยมกลีบกุหลาบโครงการหลวง และกาแฟฟรีของที่ทำงานบดชงเองสดๆเป็นเอสเปรสโซ่

กลิ่นบดกาแฟ กลิ่นขนมปังร้อนๆจากเตาปิ้ง และรสหวานหอมของแยมกุหลาบที่อ้อยอิ่งอยู่ในปาก

เป็นกลิ่นที่ทุกคนในที่ทำงานถามหาว่ากลิ่นหอมชวนหิวดีจริง

แต่เราไพล่นึกไปถึงน้ำหอมกลิ่นหนึ่งที่ทิ้งค้างไว้ที่ที่ทำงานไม่ได้เอากลับบ้านสักที

Cafe Rose By Tom Ford นี่เอง

เป็นกลิ่นกุหลาบแดงกลีบหนา เมื่อยามลูบกลีบจะนวลลื่นเหมือนผ้ากำมะหยี่ กลีบดอกที่แบ่งบานจนถึงขีดสุดจนเกือบจะราโรย กลิ่นเย็นของพิมเสนใบผสานกลิ่นอุ่นของหญ้าฝรั่น

กลิ่นช่วงนี้ผลัดกันแสดงตัวรุกรับ น่าตื่นตาตื่นใจมาก

กลิ่นกาแฟเคล้ากลีบกุหลาบเราดมได้ออกโทนเปรี้ยวฉ่ำผสานของเบอรี่ด้วย อาจจะเป็นเมล็ดกาแฟสุกแดงก่อนนำไปคั่ว แทรกประสานมากับควันอุ่นหอมจากกาแฟคั่วแล้วนำไปบด

เหมือนบาริสต้าหนุ่มน้อยหอบกุหลาบแดงช่อใหญ่ใจเต้นระรัวรอคุกเข่าเซอไพรส์ขอแฟนสาวแต่งงาน

หรือจะเป็นไอเย็นของอำพันที่เข้ามาแทรก

พูดไปทั้งหมดแบบนี้ อย่านึกว่ากลิ่นจะหวานใส เพราะที่จริงแล้วกลิ่นนั้นลึก และเข้มขรึมพอตัว

โทนกลิ่นจึงขัดแย้งกันอย่างเป็นจังหวะจะโคนดีทีเดียว

กลิ่นนี้อาจจะไม่ดังเท่าเพื่อนๆ ไม่ดังเท่าพ่อโทบาโควานีล หรือ แม่เนโรลิฯแต่ก็เป็นกลิ่นอีกกลิ่นของบ้านนี้ที่ห้ามพลาดเลยจริงๆ

สงสัยสุคนธกรจะเจอวันฝนตกแบบเราบ้างแน่ๆ