ตอนนี้รู้สึกเหมือนเมฆสีขาวที่ล่องลอยอยู่บนฟ้า ที่บางวันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฉยๆ บางวันก็ฝนตก ก็ประมาณว่าไม่มีความสุขไม่มีความทุกข์แต่รู้สึกเจ็บปวดทางจิตใจร้องไห้เป็นถึงจะดูสดใสก็เถอะเป็นอย่างมาก
ทำไมกันนะ?
เมื่อวานไม่น่าทำแบบนั้นเลยแต่คิดก็สายเกินไปเเล้ว อยากอยู่แบบสงบๆจังเลยอยู่ในที่ที่มีแต่หนังสือเยอะแยะเต็มไปหมดมีต้นไม้ใหญ่ให้นั่งเล่นอ่านหนังสือ ถ้าตายแล้วได้ไปที่แบบนั้นคงดีเราคงยอมตายเพื่อสิ่งนั้นอย่างไม่ลังเลที่จะคิด ไม่เป็นไรเลย ใครเคยคิดที่จะอยากตายเพื่อหนีปัญหาต่างๆที่ตัวเองสร้างบ้าง?
คงจะอาจจะมีหลายคนล่ะมั้ง ฮ่าๆ บางคนก็สามารถสู้กับปัญหานั้นๆได้และผ่านไปได้ด้วยดี บางคนอาจจะทำสู้กับปัญหานั่นสู้แล้วสู้อีกจนตัวเองคิดว่าการตายเนี่ยเเหละคือ 'ทางออก' ของปัญหาและตายไปในที่สุด
เราคิอคนๆนึงที่คิดอยากจะตายเพราะปัญหาที่สร้างไว้มากมายและนิสัยที่ปากหมาไม่ชอบให้ตัวเองน่าสงสาร รักสงบสุดๆ เวลามีปัญหาก็แก้เองทำเองคนเดียวไม่พึ่งใคร จนกระทั่งมีปัญหามากเกินไปจนแทบจะเสียสติ เหม่อลอย คิดแต่เรื่องตายอย่างเดียว พยายามออกมาเที่ยวข้างนอก พยายามหาอะไรทำแต่ก็ไม่สามารถจะสู้ความอยากตายของฉันเพียงแต่น้อยนิด มีคนด่ามากเราก็พยายามบอกตัวเองให้โอเค ต้องสตอง! แต่ก็ทำได้ไม่นานเพราะอะไรน่ะหรอ เราไม่มีคนปลอบใจเลยสักคนน่ะสิ ฮ่าๆ ก็สมควรล่ะที่ไม่มีใครปลอบ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ เฮ้!