คือชอบเพื่อนสนิทในกลุ่มแล้วเคยบอกความรู้กับเค้าไปเค้าก็บอกไม่อยากเสียเราไปตอนนี้เค้าเป็นอะไรให้ก็ได้มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนซึ่งเค้าก็ทำแบบนี้มาตลอดจนเราก็แอบหวังว่าเค้าจะมีใจคุยกันทุกวัน แชทมาบอกถึงหอแล้วทุกวัน เรางอนก็ง้อ เป็นห่วง ซึ้งเค้าทำแบบนี้กับเราจนเราชินกับการที่เค้าทำแบบนี้กับเราพอมาวันหนึ่งเค้าก็เปลี่ยนไปไม่แม้จะทักหา ไลน์ก็คุยแบบฝืนๆ อ่านไม่ตอบ ทั้งๆที่เจอหน้าก็คุยปกติแต่จะพยายามห่างเรา คือเรารู้สึกได้ว่าเปลี่ยนคนเคยคุยทุกวัน แต่เดี่ยวนี้มันเหมือนหน้ามือกับหลังมือ พอเราจะทำใจเค้าก็มาห่วง เวลากลับดึก ห่วงตอนสอบโทรมาดุให้อ่าน ตอนนี้เหมือนจะดีแต่ก็ได้แค่เหมือน แค่ไม่เข้าใจว่ามาทำให้เราชินกับการมีคุณ แล้วอยู่ดีๆคุณก็เลิกทำ คุณมาบอกว่าเป็นทุกอย่างให้พอเราชินกับการคุณเป็นทุกอย่างแล้วคุณก็ทิ้งความรู้สึกไว้ตรงกลาตอนนี้เหมือนโดนทิ้งไว้กลางทางมากเลยค่ะ ทุกอย่างมันเหมือนป๊อปปี้เลิฟมากในช่วงนั้น พอมารู้อีกทีว่าเค้าทำแบบนี้ไม่ใช่แค่กับเรา เค้าดีกับทุกคนมาทำ
ให้ชินแล้วอยู่ดีๆก็ทิ้งกันไปดื้อๆ
ทำไมใจร้ายจังวะ ?