ไม่ชอบการคาดหวังของตัวเองเวลาที่มีความรัก
ชอบเพ้อ ชอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าวันนึงเค้าจะชอบเรา วันนึงเค้าจะหันมามองเรา..
ไม่ชอบที่เวลาเหงาๆจะชอบคิดถึงแต่เค้า ทำอะไร อยู่ที่ไหนก็จะชอบคิดถึงเค้า อาจจะไม่ได้คิดถึงตลอดเวลา แต่วันนึงก็ต้องคิดถึงเค้าอย่างน้อยครั้งนึง
ไม่ชอบที่จะต้องคอยส่องชีวิตเค้า ว่าวันนี้เค้าทำอะไรบ้าง ไปไหนบ้าง
ไม่ชอบเวลาที่ตัวเองหงุดหงิด ไม่พอใจเวลาเห็นเค้าใกล้ชิดกับคนอื่น
ไม่ชอบตัวเองที่ชอบนั่งฟังเพลงทุกเพลง ไม่ว่าจะเป็นเพลงแนวรัก แนวอกหัก หรือแนวไหนก็ตาม แล้วก็คิดถึงเค้ามันทุกเพลงที่ฟัง
ไม่ชอบตัวเองที่บางทีก็เหนื่อย ท้อ แต่ก็ไม่ยอมตัดใจจากเค้าสักที..

มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหม?