สวัสดีคะเพื่อนๆชาวพันทิพ นี่เป็นกระทู้แรกในชีวิตเรา ที่อยากแบ่งปันเรื่องราวของ ความรัก
รักของผู้หญิงคนหนึ่ง กับ แมวน้อยสีส้มตัวหนึ่ง


  1 มิถุนายน 2560
ฝนข้างนอกโปรยปราย เสียงเล็กๆเสียงหนึ่ง ร้องเรียกหาใครสักคน
และเราก็ได้เจอกัน เห็นครั้งแรก เหมือนมีอะไรบางอย่างที่สื่อกันได้
ทีแรกสามีไม่ยอมให้เลี้ยง เนื่องจากเรามีแมวอยู่แล้ว 5 ตัว
แต่สุดท้ายเพราะเราร้องไห้ สามีจึงยอมตกลงรับเจ้าตัวน้อยสีส้มเข้ามาเป็นครอบครัวเดียวกัน
โดยตั้งชื่อว่า "ตัวเล็ก "
ตัวเล็ก เป็นแมวเพศผู้ ตัวเล็กๆ ขี้อ้อน ขี้เล่น เป็นที่รักของพี่ๆทั้ง 5 แม้จะมาจากต่างที่ต่างถิ่น แต่ทุกคนก็รักใคร่ ดูแลกันอย่างดี และมีความสุขในทุกๆวัน

7 มิถุนายน 2560
เหมือนฝันร้ายที่แสนเจ็บปวด
ใจแทบสลายเมื่อหมอตรวจพบว่า ตัวเล็กเป็น FIP และจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 2 เดือน
วิธีการรักษา  คือการรักษาตามอาการ ถ้ามีไข้สูงก็ให้ยาลดไข้ ถ้ามีน้ำมากในช่องอก จะต้องเจาะน้ำออก
เรากอดตัวเล็กร้องไห้อย่างหนัก แล้วตั้งสติ บอกตัวเองว่าต้องสู้ พร้อมกับให้กำลังใจตัวเล็กว่าจะต้องดีขึ้น
เราจะสู้ไปด้วยกัน ถึงรู้ว่ามัน ไม่มีทาง
  

หลังจากวันนั้น เราสองคนก็สู้ด้วยกันทุกวัน เราจดบันทึกทุกอย่าง ทุกความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับตัวเล็ก
เข้าห้องน้ำกี่ครั้ง ทานอะไร ปริฺมาณเท่าไหร่ นอนกี่โมง ตื่นกี่โมง ดื่มน้ำไหม เราไปหาหมอ ฉีดยา ให้ยา รักษาตามอาการ
จนกระทั่งผลตรวจเลือดในวันที่ 26 กันยา พบว่า ตัวเล็ก ป่วยเป็นโรคพยาธิในเส้นเลือดและโลหิตจางร่วมด้วย
ตัวเล็กเริ่มเบื่ออาหารมากขึ้น ซึมมากขึ้น แต่แววตายังคงต่อสู้

29 กันยา  2560
สวัสดีครับป้าๆ ยิ้ม
ผมมีไข้ 102.5 องศา ผมหายใจไม่ค่อยออก
ผล x-ray มีน้ำมาก พี่หมอจึงเจาะออกทั้งสองข้าง ข้างซ้ายได้ 38 ข้างขวา 29
พี่หมอฉีดยาลดไข้ ให้น้ำเกลือ และป้อนยาก้างปลาให้ด้วย
ถ้าคืนนี้ผมดีขึ้น ไข้ลด สาเหตุที่ผมซึมหนักและไม่กินก็จะมาจากพิษไข้ แต่ถ้าไม่ใช่ก็เกิดจากอาการของโรคที่ผมเป็น

พี่หมอถามว่า คุณแม่ทำใจไว้บ้างไหม
รู้ใช่ไหมคะว่าอาการแย่ลง

ไม่มีเสียงตอบใดๆเลย ..
เหมือนโลกของเราสองคนสั้นลงทุกที
แต่ผมจะพยายามให้มากขึ้น เหมือนที่มี๊คอยบอก
ว่าเราจะสู้ถึงรู้ว่าไม่มีทาง ต้องให้ใจสั่งเรา " ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว "
อะไรก็เกิดขึ้นได้ จงศรัทธา และเชื่อมั่น ปาฏิหารมีอยู่จริง

ขอบคุณป้าๆทุกคนนะครับ 😻❤



นี่คือบันทึกของเราในวันนั้น เราจะเขียนไดอารี่ทุกวัน เพื่อจะสื่อความในใจทั้งหมดที่มี
และเรายอมรับว่า เราอยากอ่านคอมเม้นท์ ที่มีคนคอยบอกว่า ตัวเล็กจะต้องหาย ตัวเล็กจะดีขึ้น
หลอกตัวเอง ? ใช่เราหลอกตัวเอง อ่านคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเองอยู่ทุกวัน
และในวันนั้นเอง เราลองทำตามความเชื่อของคนโบราณที่ว่า ถ้าเปลี่ยนชื่อจะทำให้เด็กที่ป่วยหายได้
เราจึงมีชื่อใหม่ให้ตัวเล็กว่า " จิรพัส " แปลว่า อายุยืนนาน

หลายท่านอ่านถึงตรงนี้ อาจคิดว่าเราบ้าก็ได้ ที่เอาความเชื่อของคนมาใช้กับแมว
แต่เรารักเขามากจริงๆ เราไม่มีลูก ดังนั้น แมวทั้ง 6  คือของลูกเรา

วันที่ 1 กันยา 2560
ตัวเล็กมีอาการทรุดลงอย่างเห็นได้ชัด
น้ำหนักลดลงอย่างรวดเร็ว แต่ยังคงต่อสู้ พยายามฝืนกิน แต่จะหลับนานๆทุกวัน
เริ่มกระวนกระวาย เดินไป เดินมา หายใจเหนื่อย หอบ

ทุกๆวันที่ผ่านมา เราสู้ไปด้วยกัน เรากอดตัวเล็กเดินไปมา นอนกับเขา
ดูแล ใส่ใจ ทำทุกอย่างที่คนคนนึงจะทำให้ได้



วันที่ 3 ตุลา 2560
ผมเข้า รพ. ฉุกเฉิน เพราะผมหอบและหัวใจเต้นอ่อน ผมไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะกอดมี๊เหมือนทุกวัน
ตอนนี้ น้ำหนักตัวผมลดลงอย่างรวดเร็วเหลือเพียง 1.6 กิโล หมอเจาะเลือดแล้วบอกมี๊ว่า เชื้อกดไปที่ไขกระดูกผม
และเม็ดเลือดขาวต่ำลง หมอให้ยา ฉีดยา และให้น้ำเกลือ รวมถึงต้องการเจาะน้ำในช่องอก หมอบอกมี๊ว่าอยากให้เจาะเพราะกลัวผมผ่านคืนนี้ไปไม่ได้

ผมได้แต่ร้องบอกมี๊ และใช้แรงทั้งหมดที่มีโดดไปที่อกมี๊ กอดเอาไว้ มี๊ครับ กลับบ้านเรานะครับ

พี่พยาบาลเห็นแล้วยืนร้องไห้ บอกมี๊หลังจากหมอเดินออกไป ถ้าเป็นพี่ พี่ไม่ยอมให้เจาะ แค่นี้ก็เจ็บมากแล้ว

ผมอยู่ในอกมี๊ น้ำตามี๊ตกที่ตัวผมเหมือนฝนในวันแรกที่เราเจอกัน

มี๊ครับ กลับบ้านเราเถอะครับ
ผมรักมี๊หมดทั้งใจของผม กอดด้วยแรงทั้งหมดที่มี เป็นสัญญาณสื่อให้มี๊เข้าใจ คืนนี้เราจะผ่านไปด้วยกัน ผมสัญญา ..

รัก
จิรพัสสู้FIP ( ตัวเล็ก)

และนี่คือคืนที่ยาวนานที่สุด เรากอดตัวเล็กไว้ทั้งคืน
ฟังเพลงที่เราชอบฟัง ผ่านไปจนรุ่งเช้า เราจำได้ดี เรามีความสุขเหลือเกิน
ที่ผ่านคืนที่แสนยากไปด้วยกัน




วันที่ 4 ตุลาคม
อรุณสวัสดิ์ครับ
ผมมาตามสัญญาแล้วน้า
ป้าๆทานข้าวกันหรือยัง ผมพยายามฝืนกินขนมเลียไปนิดนึง
ตอนนี้ได้ออกมานอนข้างนอก มี้พาผมไปทะเลครับ 😊😍❤
ลุงๆป้าๆ อิจฉาใช่ไหมละ ต้องไปทำงาน 😂
ผมนี่สบายเลยได้เที่ยวทะเลทุกวัน มีความสุขสุดๆเลยฮับ

ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆของทุกคนนะครับ ไม่ว่าชีวิตจะต้องเจอกับอะไร ผมอยากเป็นกำลังใจให้ทุกคน
อดทนและสู้นะครับ สู้ถึงรู้ว่าไม่มีหวัง สู้ถึงใครต่อใครจะบอกว่าไม่มีทาง


วันนั้นทั้งวัน เราอยู่กับตัวเล็กไม่ห่าง
อาการซึมของตัวเล็ก กระวนกระวาย ไม่กิน และเอาแต่นอนตลอดเวลา ทำให้เรากังวล
ได้แต่บอกซ้ำๆ ว่าเขาจะต้องสู้ เราจะสู้ไปด้วยกัน แต่สุดท้าย ปาฏิหาร ... ไม่มีจริง

  


วันที่ 4 ตุลาคม 2560 เวลา 17.49 น.
สวัสดีครับ ผมมาลาลุงๆป้าที่คอยเป็นกำลังใจให้ผมตั้งแต่วันแรกที่ผมป่วยเป็นด้วยโรค Fip ( เยื่อบุช่องท้องอักเสบ)
โรค fip ที่ผมเป็นจะต้องคอยดูแลตามอาการ คอยให้ยา และเจาะน้ำในช่องอก เพื่อให้หายใจไม่ลำบาก
แต่ผมไม่ได้เป็นแค่โรคเดียว เม็ดเลือดขาวผมมีพยาธิคอยทำลาย และโลหิตจางร่วมด้วย จนแทบไม่มีแรงต่อสู้

ตั้งแต่วันที่ 7 กันยาที่ผ่านมา ทุกวันผมจะอยู่กับมี๊
ผมมีไข้ต่ำบ้างสูงบ้างสลับกันไป ทานยา ฉีดยา ทานวิตามิน และเจาะน้ำในช่องอกถึง 4 ครั้ง ให้น้ำเกลือ สามครั้ง
ทุกครั้งที่ผ่านมา มี๊จะคอยอยู่ข้างๆ คอยกอด คอยให้กำลังใจผม  ผมไม่เคยห่างจากมี๊เลยสักวัน ถึงแม้แยกกับพี่ๆ ก็ยังมีมี๊กับแด้ดดี้และป้าซีวนเวียนสลับกันมาเล่นกับผม

ผมไม่มีแรงเล่นหรอกครับ อาการทรงๆทรุดๆในช่วงสัปดาห์ที่สี่
ผมเริ่มหายใจไม่ออก ไปเจาะน้ำในอกและให้น้ำเกลือถี่ มีไข้สูง 102 องศา มี๊จะคอยมาเช็ดตัว กอดผม เรานอนด้วยกันในกรงใหญ่ๆ ที่แด้ดดี้ทำมุ้งกันยุงให้ จุดยากันยุงให้เรา

ทุกวันที่ผ่านมา มี๊ไม่เคยห่างไปจากตัวผมเลย
ผมต่อสู้โรคนี้กับมี๊มาทั้งหมด 27 วัน เปลี่ยนหมอถึง 4 คน ทุกคนบอกมี๊เสมอให้เตรียมใจ แต่เราก็สู้ด้วยกันทุกวันครับ จนถึงวันนี้ .. !!

วันที่ 28 !!
ผมตื่นมาด้วยแรงที่อ่อนลง วันทั้งวัน มี๊เปิดเพลงให้ฟัง พาผมดูทะเล
เราหลับไปด้วยกัน มี๊คอยผวากอดผมตลอด ผมเองก็คอยลืมตาตื่นเมื่อมี๊ขยับ ผมกลัวครับ กลัวเหลือเกินว่าจะไม่ได้อยู่ตรงนี้
ที่ที่เป็นเหมือนสมบัติ เหมือนหัวใจ เธอคือชีวิตของผม

ผมสู้จนถึงที่สุดแล้วครับ แต่หัวใจผมอ่อนแรงเต็มที
ผมนอนกอดมี๊เป็นครั้งสุดท้าย หลับในอ้อมกอดนั้น
คุณหมอพยายามอย่างเต็มที่ ปั้มหัวใจผมขึ้นมา ผมไม่ได้ยอมแพ้ แต่ผมหมดแรงสู้
หัวใจผมแผ่ว แผ่วเหมือนลมหายใจจะขาดไป ผมจับมือมี๊เป็นครั้งสุดท้าย อยากบอกเหลือเกินว่ารักสักแค่ไหน

เสียงเบาๆเสียงสุดท้ายของผม อยากส่งให้ดังไปถึงใจมี๊
เหมือนโลกล่มสลายไปตรงหน้า ผมได้ยินเพลงที่ชอบฟัง
เสียงที่คุ้นเคย เสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่เรียกชื่อผมในวันฝนพรำ เสียงนั้นค่อยๆเลือนหายไป

ในห้วงแห่งความทรงจำ เรื่องราวต่างๆในอดีตย้อนคืนมา
กอดแรกจากเธอ รักและความอบอุ่นที่เธอมอบให้
ผมจะรักเธอเสมอ และรักเธอตลอดไป
ข้างนอกนั่นฝนตกปรอยๆแล้ว ตกลงมาเหมือนวันแรกที่เราเจอกัน จนวันนี้ที่เราจากลา

สักวันผมคงได้เจอผู้หญิงคนนี้อีกครั้งที่ใดสักที่หนึ่ง
ผมรู้ดีว่า นี่คือคนที่รักผมสุดหัวใจ ผมเองก็เช่นกัน

แล้วเจอกันบนนั้นนะครับมี๊ ในวันที่ฝนพรำ

รัก..
จิรพัสสู้FIP



และนี่คือบันทึกสุดท้ายของตัวเล็ก
เล่ามาถึงตรงนี้ เรายังไม่สามารถทำใจรับไหวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
แต่เราจะเข้มแข็งและมีชีวิตต่อไป เราอยากให้เรื่องของเรา
ทำให้หลายๆคนที่กำลังหลงลืมคนรัก
ไม่ว่ารักนั้นจะเกิดขึ้นกับใคร หันไปหาคนรัก
ดูแลกันมากขึ้น ใส่ใจกันมากขึ้น
เพราะเวลาเดินไปอย่างรวดเร็วและแสนสั้น
เราไม่มีทางรู้เลยจะเกิดอะไรขึ้นในนาทีถัดไป
พรุ่งนี้รักเราจะยังคงอยู่ไหม
อย่าปล่อยให้ทุกอย่างสายเกินไป
เมื่อมีโอกาสได้รัก และถูกรัก จงดูแล รักนั้นให้ดี

ขอบคุณที่อ่านเรื่องของเราจนจบ
ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้