เราชอบผู้ชายคนนึงมาเกือบ 4 ปีเเล้ว เราเริ่มจากการเป็นเพื่อนที่คุยกันเรื่อยๆๆ ตั้งเเต่มัธยมต้นเราทำทุกอย่างให้เขา รู้ทุกอย่างเเต่เลือกที่จะไม่พูดเก็บทุกความรู้สึกไว้ จนเราได้รวบรวมความกล้าในการที่จะบอกเขาเเละเราก็ได้คุยกันจนครั้งหนึ่งที่เราถึงขั้นยอมเเลกรหัสเฟสกัน เเละเราก้รู้ทุกอย่างนะว่าเขาคุยกับใครบ้างก็เราอยู่ในสถานะเเค่นี้เราจะทำอะไรได้อ้ะ จนเขามีเเฟนเปลี่ยนรหัสเฟสเปลี่ยนทุกอย่างเราก็ยังคุยกันอยู่ เราคุยกันแบบนี้ตลอดทั้งๆๆที่ก็รู้อีกแหละว่าเขาก็มีเเฟนเเล้ว เรารอจนเขาเลิกกับแฟนของเขาเราก็รอ จนถึงวันที่เขาเลิกกัจริงๆๆวันนั้นเราก็ยังได้เป็นเเค่คนคุยเป็นคนที่เวลาเขาเดือดร้อนหรือทุกข์ใจอะไรก็มาระบายให้เราฟัง จนถึงปีสุดท้ายของมัธยมต้นเเล้วอ้ะ สถานะของเราเป็นไปด้วยดีเลยเเหละ เเต่ไม่ก็มีอะไรมาขัดอย่างคาดไม่ถึงเขาคบกับรุ่นน้องที่สนิทกับเราถึง 2 คน ในตอนนั้นเรากับรุ่นน้องทะเลาะกันเลยนะ เพราะน้องเขาก็รู้อยู่อะว่าเราก็คุยกับผู้ชายคนนั้นมานานมากเเล้ว แล้วน้องทำแบบนี้กับเราได้ไง เราเลิกคุยกับผู้ชายคนนี้ไป 7 เดือนเลยแหละ จนวันนึงมีเเชทเด้งขึ้นเป็นชื่อเขาเราตกใจนะ เห้ยเขาทักเรามาทำไมว้ะ เขาจะทำอะไรของเขาว่ะ เขาทักมาระบายกับเราว่าแฟนเขางี่เง่าไร้สาระ มาระบายทุกอย่างให้เราเลย เขาทักมาบอกเราว่าเลิกกับน้องเขาเเล้วนะ เราโครตดีใจเลยที่เขาทักมาระบายเเละบอกอย่างนั้นกับเราอ้ะ ตั้งเเต่วันนั้นเราก็คุยกันตลอดเลยนะเราให้ของหลายอย่างกับเขาเลยแหละมันเป็นข้อความที่เราทำให้เขาเกือบๆๆพันข้อความเเละเขาก็สัญญาว่าจะเปิดให้เราดูทุกวันจะถ่ายมาให้ดู ที่เราจำได้คือวันปีใหม่ตอนม.2 เราซื้อนาฬิกาให้เขา วันวาเลนไทน์ม.3 เป็นตุ๊กตาหมา เเละก่อนจบเราบอกกันว่าเราจะไม่ลืมกันเราจะคุยกันไปแบบนี้ จนตอนที่เราต้องเเยกปเรียนคนละโรงเรียนเราเตรียมทุกอย่างให้เขาเลย ซ้อมเเต่กระทั้งรอบสัมภาษณ์ เรารูสึดีนะที่มีส่วนในความสำเร็จของเขา จนวันนึงที่เรารวบรวมความกล้าอีกครั้งในที่จะบอกเขาไปว่าเรารู้สึกดีกับเขามากจริงๆๆ รู้สึกมากกว่าเพื่อนไปตั้งนานเเล้ว เเต่คำตอบที่เราได้กลับมาคือ เราเป็นเเบนี้แหละดีเเล้วถ้าถึงวันไหนที่เราไปกันไม่รอดมันจะต้องมีคนใดคนนึงที่เสียใจ เรารู้สึกเสียใจนะ เเต่ก็เขาใจเเหละ ม.4 เปิดเทอมว่าเขาก็เรียนโรงเรียนใหม่ฉันก็โรงเรียนใหม่เราไม่เจอกันเหมือนก่อน เเต่เรายังคุยกับเขาเหมือนเดิมเเต่เขาสิ่คือคนที่เปลี่ยนไป เขาตอบเราช้าลง อ่านไม่ตอบ ออนไม่อ่าน  จนเรารู้มาจากเพื่อนว่าเขาชอบผู้หญิงอยู่คนนึงเขาคุยกันอยู่เเละเราทักไปถามเขาว่าเลือกสักคนดิ่ว่ะ คนรอก็เจ็บเป็นนะ ช่วยเลือกหน่อยเลือกใครสักคนก็ยังดี อย่าม่อเเบบนี้ได้ป้ะ เขาตอบเรามาเขาจะคุยกับใครก็ได้เรารู้สึกเจ็บนะ เเละโกรธเขามากจนเราเลิกคุยกับเขาไปนานพอสมควรเลยเเหละ จนวันเกิดเราเขาได้ทักเพื่อนเราไปขอรู้เราจากเพื่อน เเละเขาก้เอารูปนั้นมา HBD เรา เรารู้สึกดีนะเขาจำได้เขาไม่ลืมเราจนเราได้กลับไปคุยกันอีกรอบเเต่เขาเลิกกับเเฟนละนะ เเต่การคุยรอบนี้ไม่เหมือนเดิมเรากลัวเจ้บเเตาเราก้รักเขาเราคุยกันไม่ได้นานก้เลิกคุยกันไปอีก จนเราคิดว่าเราจะเลิกคุยกับเขาจริงจังเราเลยฝากสมุดเล่มนึงที่บันทึกเรื่องราวทุกอย่างของเราไว้ไม่ว่าจะเป็นของที่เราให้เขาเขาให้เราเหตุการณ์ทุกอย่างที่มันเป็นความทรงจำของฉัน ฉันฝากเพื่อนที่เรียนโรงเรียนเดียวกันกับเขาไปให้ เเละเราก้ไม่ได้ติดต่อกัน จนกระทั่งม.5เราได้กลับมาคุยกันเพราะต่างคนต่างอกหักเฮิร์ทด้วยกันทั้งคู่เเละคุยกันแบบเพื่อน เเต่ก็แปลกในความรู้สึกอกหักเฮิร์ทของฉันนั้นกลับมีความรู้สึกที่ฉันยังรักเขาอยู่ ฉันรู้นะว่าตอนนีเขาก็ไม่ได้คุยเเค่คนเดียวฉันกลับเลือกที่จะกลับไปรอเขา รักเขารอเขาอยู่แบบนี้ เขาไม่ใช่คนดีหลอกเขาปากหมาชอบพูดอะไรไม่คิด พูดให้คนอื่นเจ็บๆ เเต่ฉันก็เลือกจะรอเขาตั้งเเต่ตอนนี้ เหนื่อยนะที่ต้องรออะไรแบบนี้ เเต่ฉันเลือกเองที่จะรอ