รู้สึกเหนื่อยที่จะสู้ต่อ ไม่มีกำลังใจ รู้สึกไร้ค่า
จขกท.อายุ 25 ค่ะ เรียนไม่จบ ไม่มีงานทำ ตอนนี้อยู่กับพ่อกับแม่ จขกท.อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ อยากมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม อยากแก้ไขความผิดพลาดที่ตัวเองได้ทำมา ตอนนี้กำลังตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อไปสอบนายสิบตำรวจค่ะ
จขกท.อยู่กับแม่ ซึ่งแม่เป็นคนขี้บ่นและด่าเจ็บมาก จขกท.เป็นคนที่อ่อนไหวให้กับคำด่าของแม่มาก จึงพยายามอยู่กับท่านโดยให้มีปัญหาน้อยที่สุด แต่ก็ไม่วายโดนบ่นอยู่ดี เรื่องที่โดนบ่นไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรจะวนเข้าหาเรื่องในอดีตที่ จขกท.เรียนไม่จบ ซึ่งเรายอมรับทุกคำด่า เพราะเราผิดจริงค่ะ ท่านจะพูดทุกครั้งที่ท่านด่า และเรื่องที่จขกท.ยังไม่แต่งงาน (ไม่มีผัว) จขกท.อ่อนไหวไม่แพ้เรื่องแรกเพราะ เราพึ่งเลิกกับแฟนมา เสียใจมากแต่ไม่เคยแสดงอาการให้ท่านเห็น เรารู้สึกไม่ไหว เหตุผลประกอบมันมีเยอะมาก ทำไมนะ เราพยายามแล้ว พยายามที่จะทำให้ท่านบ่นน้อยที่สุด พยายามที่จะทำให้มันดี แต่ก็กลายเป็นว่าสิ่งที่เราทำให้ มันกลับทำให้ท่านมองว่าเราทำให้แบบไม่ตั้งใจ บางทีมันก็ท้อมาก ท้อจนไปไม่เป็นอยากจะลาโลกให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่เราก็ทำให้พ่อแม่เสียใจมามากพอแล้ว... เราไม่มีใครที่คอยรับฟังเราได้ เราจึงอยากมาระบายลงในพันทิป อยากได้กำลังใจค่ะ และก็ยินดีรับฟังทุกความเห็นเพื่อจะได้นำไปแก้ไข