เราไปตั้งแต่วันที่3ตุลาตอนเย็น  ไปถึง ตอนตีสองกว่าๆของวันที่ 4 ตุลาค่ะ  ถ้าใครที่เราแซงคิวผ่านมาเห็นกระทู้นี้ของเรา  เรากราบขอโทษและขอขมาจากหัวใจค่ะ  จะด่าเราก็ได้  เรารู้ว่าเราทำผิดจริงๆ  เราก็เป็นคนต่างจังหวัดนี่แหละค่ะ ที่เดินทางไปเข้ากราบพระบรมศพ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เข้ากรุงเทพคนเดียวและนั่งรถตู้ไปคนเดียว เราเลิกงานตอนสี่โมงเย็นแล้วเราก็ลางานแล้วเดินทางไปเลย พอไปถึง พระราชวัง ตีสองกว่าๆ บังเอิญไปเจอป้าคนนึงตรงที่เข้าแถวตรง รักษาดินแดน  ป้าก็ยิ้มให้เรา และจับมือกันคิดว่าจะเป็นเพื่อนร่วมทางที่ดี   เรากับป้ายืนต่อท้ายแต่แถวไม่ขยับนับชั่วโมง  ดังนั้น  ป้าเลยจูงมือเราเดินไปนอกแถว และไปแทรกคนข้างหน้า  ซึ่งเราก้อไม่ปฏิเสธ  ตอนนั้นในใจเราก็ไม่โอเคนะ แต่เราก็ยังไปตามแรงจูงของป้า  ทำไมเราไม่หนักแน่นกว่านี้อ่ะ  สุดท้ายเรากับป้าก็ยังติดแหงกอยู่อย่างนั้โดยที่แถวไม่ขยับค่ะ  จู่ๆ คนที่เข้าแถวอยู่หน้าเราก็สลายทั้งแถว  เราก็งงสิ แล้วถามเค้าว่าหางแถวต้องไปทางไหน  แต่ไม่มีใครตอบเราเลย  ทุกคนตอบว่าไม่รู้   พอเราถามเจ้าหน้าที่ เค้าก็ไล่เราไปจุดเดิม ซึ่งเราออกจากแถวมาตั้งนานแล้ว  เราเลยเดินตามแถวอีกแถวไป เรารอเปนชั่วโมงค่ะ  แถวก็ไม่ขยับ เราจึงตัดสินใจไปหาหางแถว เดินไปเรื่อยๆ ข้ามสะพานไปแล้วก็เดินไปอีก จนเราจับใจความว่า แถวมันวนไปแบบตลบอ่ะ  เราต้องรอแบบนั้น  และแถวที่เราเห็นที่มีรั้วกั้น คือจุดที่จะผ่านไปจุดคัดกรอง คนแซงหน้าเราก็เยอะเช่นกันตอนนั้นคือเราถอดใจค่ะ เพราะมันจะเช้าแล้ว  กลัวจะไม่ได้เข้ากราบพระบรมศพ เพราะดูจากคนแล้ว เยอะมากจริงๆ จะเปลี่ยนใจไปทางฝั่งทางโรงแรมรัตนโกสินทร์ก็หนักกว่าเก่าอีก เพราะแถวยาวไปจนถึง อนุเสาวรีย์ ตอนนั้นถอดใจจริงๆค่ะ  น้ำตาไหลออกมาแล้ว คิดว่าจะกราบท่านตรงหน้ารั้วกำแพงวัง  ถ้าต่อแถวคือต้องไปเริ่มใหม่  และจะกลับไปทำงานวันที่5 ไม่ทันแน่ๆ    จู่ๆ  เราก็คิดไม่ดี  เราตัดสินใจเดินเข้าไปในสวนสราญรมย์เพื่อไปเข้าห้องน้ำ  พอเสร๊จ  และไปนั่งเนียนๆกับคนที่เข้าคิวมาก่อน  เค้าบอกกับเราว่า แถวนี้แหละ  จะเปนแถวที่รอจุดคัดกรอง  เรากับป้าเลยตัดสินใจนั่งรอ  พอตีห้า  ประตูวังเปิด  แถวก้อเริ่มขยับ ก้อมีคนเบียดเรามาเรื่อยๆ  เยอะแหละค่ะ จนเราผ่านจุดคัดกรองและไปที่เต้นค่ะ  เราก็โล่งใจแล้วที่เข้ามาในจุดคัดกรองได้  แต่ก็มีคนแซงเราไปเรื่อยๆอยู่ดี  เราเลยคิดว่า ไม่เปนไร  ยังไงก็ยังได้กราบแน่ๆ  แค่ได้เห็นกำแพงวังก็ใจชื้นแล้ว ใช่ค่ะ  เรารอแค่สามชั่วโมงกว่าๆ  เราก็ได้เข้ากราบค่ะ  ในขณะที่เดินเข้าวังนั้น ก็มีคนเบียดเราไปตลอดช่วง จนถึงเข้าไปกราบที่ไว้พระบรมโกศ เจ้าหน้าที่ให้เข้าประมาณ 80 คน  พอเราจะนั่งกราบ  มีเจ้าหน้าที่ดึงตัวเราออก  เราก็ งง นะ   แต่ก็เข้าใจว่า คนเต็มเราจะได้เปนชุดกราบถัดไป  สุดท้ายพอชุดนั้นกราบเสร๊จ  เจ้าหน้าที่เลยปล่อยมือเรา และให้เข้าไปกราบเป็นชุดต่อมาค่ะ เราได้กราบพระบรมศพตรงหน้าสุดเลย   เราดีใจมากนะ ที่ได้ใกล้พ่อขนาดนี้    แต่พอกลับมาบ้าน  เราก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังหรอกว่าเราแซงคิวคนอื่นก่อนเข้าจุดคัดกรอง  เรารักพ่อ   และเรารู้ ทุกคนที่ไป รักพ่อ กันหมด  ไม่มีใครอยากรอนาน  อั้นปัสสาวะ ทนหิว ทนร้อน ขาดอากาศ จนเป็นลม  
แต่เรามักง่าย และลืมคำว่า ซื่อสัตย์ และ อดทนไป  ลืมไป จนทำให้เกิดเหตุการณ์ที่รู้สึกไม่ดีในใจแบบนี้   เหตุการณ์ครั้งนี้ที่แซงคิวคนอื่น  จะเป็นเหตุการณ์ที่เราจะทำ เป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้าย    เราจะจำเป็นบทเรียนและจะสอนลูกหลานอย่าให้ทำแบบเรา  
เราขอโทษจากใจสำหรับคนที่เราแซงคิวท่านค่ะ