ถ้าหากวันนึงคุณเจอผู้ชายคนนึงที่น่าสนใจ  แล้วเราตัดสินทักและคุยกันทุกวัน  แต่ก็เหมือนกับว่าเป็นเพื่อนกันนะคะ เขาอะเป็นเพื่อนกับเราส่วนเรา...ก็ลังเลค่ะ  ถ้าถามว่าชอบเขาไหม  ก็ว่าชอบ  แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ชอบ  คือพูดไม่ได้เต็มปาก  แต่เราคุยกันมา 2 ปีแล้วค่ะ  ลังเลตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้  
เราแชร์ประสบการณ์ชีวิตกันค่ะ   คุยกันเกือบทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องที่บ้าน  เขามีคนที่ชอบมากๆคุยกันมานาน  แต่อยู่ๆก็เลิกคุยไป  เขาก็เล่าให้ฟังค่ะว่าสาเหตุเกิดจากอะไร  เราก็ไม่ได้อะไรนะคะ  รับฟังช่วยแก้ปัญหา  แนะแนวทางให้เขาลองไปคุยกับคนนั้นใหม่ด้วย  เราเลยเออว่ะเราก็รู้สึกว่าเหมือนเราไม่ได้ชอบนะ  แต่พอเขาพูดถึงเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา เรากับรู้สึกตะขิดตะขวางใจขึ้นมาดื้อๆ  เอ้า...สรุปชอบ? ไม่ชอบ? ว่ะ  อารมณ์จะประมาณนี้ค่ะ พอมั่นใจว่าชอบก็ว่าจะบอกเขาเพื่อให้เขาวางตัวถูกเพราะเรามั่นใจว่าเขาไม่ได้ชอบเรา   แต่พอเกริ่นขึ้นมากลับไม่กล้าบอกซะเฉยๆ  แล้ววันต่อมาพอคุยกันก็รู้สึกเหมือนเพื่อนคนนึง  มันวนลูปอยู่แบบนี้ ไม่ชัดเจนสักทีค่ะ  เพราะเรากลัวว่าจะเสีบเขาไปเหรอคะ  หรือเพราะเรากลัวความเจ็บปวดจากความรักอีก?  

เราลังเลมาก  ยิ่งพอนับวันช่วงนี้ยิ่งคิดมากเข้าไปอีก  พยายามไม่คิดนะคะ  แต่จู่ๆมันก็ขึ้นมาเองเฉยเลย  - -

ปล. เราเคยมีแฟนค่ะ คบกันมาสองปีกว่า แต่ก็เลิกกันแล้วไม่ถึงเดือนเขาก็มีคนใหม่  ตอนนั้นก็เจ็บไม่เบา ฮ่าๆ