คือตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร รู้แค่ว่าตัวเองโมโหร้าย
เราพยายามอ่านพยายามหาข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับโรคของสุขภาพจิต
แต่มันก็ยังไม่ชัวร์ค่ะ จนบางทีเราอยากไปพบจิตแพทย์หรือไปบำบัดจิตใจ
แต่ติดตรงที่ทำงานและไม่มีเวลา
ขออธิบายตัวตนของเราก่อนนะคะ
เวลาปกติราก็จะเป็นคนที่พูดมากพูดเก่ง มีเรื่องคุยกับเพื่อนตลอด
ตลกเฮฮา ยิงมุขใส่กับเพื่อนหรือเล่าเรื่องขำๆ ไปไหนไปกันเฮฮา
จนเพื่อนมักจะพูดว่าเราเป็นคนตลก
แต่ในอีกอารมณ์นึงเราชอบอยู่คนเดียวมากค่ะ
ทำงานเสร็จกลับมาบ้านก็จะอยู่แต่ในห้องไม่ชอบออกไปไหน
อยู่แบบเงียบๆเล่นโทรศัพท์ ฟังเพลง เล่นเกมส์ ดูละคร
วันหยุดก็จะชอบอยู่แต่ในห้องของตัวเอง แต่เราไม่ได้รู้สึกเหงาหรือเศร้านะคะ
เพราะเรารู้ว่าตัวเองเป็นคนขี้รำคาญ หงุดหงิดง่าย
อย่างเวลามีใครแชทหรือไลน์มาเราก็จะรู้สึกรำคาญไม่ค่อยอยากตอบ
ไม่ชอบการโดนยิงคำถามหลายๆคำถาม มันทำให้เรารู้สึกโมโหได้ง่ายมาก
ไม่ชอบการที่มีคนหลายๆคนมาคุยเสียงดังกันข้างๆมันทำให้เราหงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผล
เราเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่
บางทีเราไปกินเหล้ากับเพื่อนก็จะมีเพื่อนผู้ชายที่ชอบกวนประสาท ซึ่งตรงนี้มันทำให้เราแทบระเบิดอารมณ์ตัวเองออกมา
ในเมื่อก่อนเรามักจะตะคอกใส่เพื่อนหรือพูดด้วยคำพูดที่ไม่ดีออกไป บางทีก็จะทุบโต๊ะ หรือเห็นอะไรอยู่ต่อหน้า
เราก็จะหยิบมันมาทำร้ายเขา ไม่ว่าจะเป็นการสาดน้ำใส่ ใช้ซ่อมทิ่ม ใช้ขวดเหล้าขวดเบียร์ฟาดหรือหยิบสิ่งของปาใส่
ซึ่งเราไม่ได้อยากทำแบบนี้เลยค่ะแต่เพื่อนเราพอยิ่งเห็นว่าแกล้งเราได้ก็ยิ่งสนุก แต่เราไม่ได้รู้สึกสนุก
เพราะเรากลัวเรากลัวว่าเราจะทำอะไรเขาร้ายแรงกว่านี้ แต่สุดท้ายเรามักจะโดนว่าว่าเป็นฝ่ายผิดเสมอ
ซึ่งตรงนี้เราเข้าใจค่ะ แล้วเราก็พยายามบอกกับเพื่อนว่าเรา ขี้โมโหนะเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้นะ
แต่เหมือนพูดไปก็เท่านั้นค่ะ ฟังแต่ก็ยังทำเหมือนเดิม
และบางครั้งการทำงานที่มันมีปัญหาจุกจิกเราก็จะหงุดหงิดมาก
ต้องหากระดาษมาขยำแล้วกำไว้ในมือแน่นๆ เพื่อกดอาการไม่ให้ทำลายข้าวของ
บางทีก็กัดมือตัวเองเพื่อที่จะหยุดความรู้สึกไม่ให้มันระเบิดออกมา
เพราะเวลาที่เราโมโหมากๆเราจะรู้สึกอึดอัด กดดัน แล้วเหมือนคนจะเป็นบ้า เราต้องตีตัวออกห่างจากคนรอบตัว
แล้วไปลงกับสิ่งของไม่ว่าจะเตะต่อยกำแพง กระจก เสาไฟตามทาง หรือเสาไฟฟ้า พอเราระงับอารมณ์ตัวเองได้
มันเจ็บมากนะคะ หรือบางครั้งเราหงุดหงิดจากโทรศัพท์เราก็จะปา หรือหักมันทิ้ง จะรื้อของในห้องกระจัดกระจาย
รื้อทุกอย่างพังทุกอย่าง ทุ่มมันทุกอย่าง
แต่สิ่งที่ทำให้เราเริ่มกลัวตัวเองก็คือเวลาที่เราดูหนังหรือมีข่าวเกี่ยวกับการฆ่ากันตาย โดยสาเหตุมาจากการทะเลาะวิวาท
หรือการโดนอีกฝ่ายกระทำก่อน แล้วทำให้ขาดสติจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หรือที่เรียกกันว่าอารมณ์ชั่ววูบ
จนทำให้เกิดเหตุการณ์ฆ่าคนตาย เรากลับรู้สึกว่าเราเข้าใจว่าอารมณ์ชั่ววูบมันเป็นยังไง และเป็นเราเราก็คงจะทำแบบนั้น
มันเลยทำให้เรากลัว กลัวว่าวันนึงเราจะไปฆ่าใครตาย จนบางครั้งเราก็คิดว่าตัวเองโรคจิตหรือเปล่า
หรือว่าเป็นโรคประสาทหรือเปล่า ทำไมถึงได้โมโหร้ายขนาดนี้
เลยอยากจะขอคำแนะนำกับเพื่อนๆค่ะว่า มีวิธีการแก้ไขโดยเริ่มจากตัวเองยังไงก่อนมั๊ยคะ
เมีใครที่เป็นคนโมโหร้ายอารมณ์แปรปรวนหรือควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้
ส่วนใหญ่จะแก้ไขและจัดการกับตัวเองกันยังไง
อยากถามค่ะ คนที่โมโหร้ายหรือควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้เลย มีวิธีแก้ไขหรือจัดการในระยะแรกกันยังไงคะ ?
เราพยายามอ่านพยายามหาข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับโรคของสุขภาพจิต
แต่มันก็ยังไม่ชัวร์ค่ะ จนบางทีเราอยากไปพบจิตแพทย์หรือไปบำบัดจิตใจ
แต่ติดตรงที่ทำงานและไม่มีเวลา
ขออธิบายตัวตนของเราก่อนนะคะ
เวลาปกติราก็จะเป็นคนที่พูดมากพูดเก่ง มีเรื่องคุยกับเพื่อนตลอด
ตลกเฮฮา ยิงมุขใส่กับเพื่อนหรือเล่าเรื่องขำๆ ไปไหนไปกันเฮฮา
จนเพื่อนมักจะพูดว่าเราเป็นคนตลก
แต่ในอีกอารมณ์นึงเราชอบอยู่คนเดียวมากค่ะ
ทำงานเสร็จกลับมาบ้านก็จะอยู่แต่ในห้องไม่ชอบออกไปไหน
อยู่แบบเงียบๆเล่นโทรศัพท์ ฟังเพลง เล่นเกมส์ ดูละคร
วันหยุดก็จะชอบอยู่แต่ในห้องของตัวเอง แต่เราไม่ได้รู้สึกเหงาหรือเศร้านะคะ
เพราะเรารู้ว่าตัวเองเป็นคนขี้รำคาญ หงุดหงิดง่าย
อย่างเวลามีใครแชทหรือไลน์มาเราก็จะรู้สึกรำคาญไม่ค่อยอยากตอบ
ไม่ชอบการโดนยิงคำถามหลายๆคำถาม มันทำให้เรารู้สึกโมโหได้ง่ายมาก
ไม่ชอบการที่มีคนหลายๆคนมาคุยเสียงดังกันข้างๆมันทำให้เราหงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผล
เราเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่
บางทีเราไปกินเหล้ากับเพื่อนก็จะมีเพื่อนผู้ชายที่ชอบกวนประสาท ซึ่งตรงนี้มันทำให้เราแทบระเบิดอารมณ์ตัวเองออกมา
ในเมื่อก่อนเรามักจะตะคอกใส่เพื่อนหรือพูดด้วยคำพูดที่ไม่ดีออกไป บางทีก็จะทุบโต๊ะ หรือเห็นอะไรอยู่ต่อหน้า
เราก็จะหยิบมันมาทำร้ายเขา ไม่ว่าจะเป็นการสาดน้ำใส่ ใช้ซ่อมทิ่ม ใช้ขวดเหล้าขวดเบียร์ฟาดหรือหยิบสิ่งของปาใส่
ซึ่งเราไม่ได้อยากทำแบบนี้เลยค่ะแต่เพื่อนเราพอยิ่งเห็นว่าแกล้งเราได้ก็ยิ่งสนุก แต่เราไม่ได้รู้สึกสนุก
เพราะเรากลัวเรากลัวว่าเราจะทำอะไรเขาร้ายแรงกว่านี้ แต่สุดท้ายเรามักจะโดนว่าว่าเป็นฝ่ายผิดเสมอ
ซึ่งตรงนี้เราเข้าใจค่ะ แล้วเราก็พยายามบอกกับเพื่อนว่าเรา ขี้โมโหนะเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้นะ
แต่เหมือนพูดไปก็เท่านั้นค่ะ ฟังแต่ก็ยังทำเหมือนเดิม
และบางครั้งการทำงานที่มันมีปัญหาจุกจิกเราก็จะหงุดหงิดมาก
ต้องหากระดาษมาขยำแล้วกำไว้ในมือแน่นๆ เพื่อกดอาการไม่ให้ทำลายข้าวของ
บางทีก็กัดมือตัวเองเพื่อที่จะหยุดความรู้สึกไม่ให้มันระเบิดออกมา
เพราะเวลาที่เราโมโหมากๆเราจะรู้สึกอึดอัด กดดัน แล้วเหมือนคนจะเป็นบ้า เราต้องตีตัวออกห่างจากคนรอบตัว
แล้วไปลงกับสิ่งของไม่ว่าจะเตะต่อยกำแพง กระจก เสาไฟตามทาง หรือเสาไฟฟ้า พอเราระงับอารมณ์ตัวเองได้
มันเจ็บมากนะคะ หรือบางครั้งเราหงุดหงิดจากโทรศัพท์เราก็จะปา หรือหักมันทิ้ง จะรื้อของในห้องกระจัดกระจาย
รื้อทุกอย่างพังทุกอย่าง ทุ่มมันทุกอย่าง
แต่สิ่งที่ทำให้เราเริ่มกลัวตัวเองก็คือเวลาที่เราดูหนังหรือมีข่าวเกี่ยวกับการฆ่ากันตาย โดยสาเหตุมาจากการทะเลาะวิวาท
หรือการโดนอีกฝ่ายกระทำก่อน แล้วทำให้ขาดสติจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หรือที่เรียกกันว่าอารมณ์ชั่ววูบ
จนทำให้เกิดเหตุการณ์ฆ่าคนตาย เรากลับรู้สึกว่าเราเข้าใจว่าอารมณ์ชั่ววูบมันเป็นยังไง และเป็นเราเราก็คงจะทำแบบนั้น
มันเลยทำให้เรากลัว กลัวว่าวันนึงเราจะไปฆ่าใครตาย จนบางครั้งเราก็คิดว่าตัวเองโรคจิตหรือเปล่า
หรือว่าเป็นโรคประสาทหรือเปล่า ทำไมถึงได้โมโหร้ายขนาดนี้
เลยอยากจะขอคำแนะนำกับเพื่อนๆค่ะว่า มีวิธีการแก้ไขโดยเริ่มจากตัวเองยังไงก่อนมั๊ยคะ
เมีใครที่เป็นคนโมโหร้ายอารมณ์แปรปรวนหรือควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้
ส่วนใหญ่จะแก้ไขและจัดการกับตัวเองกันยังไง