ผมทำงานในบริษัทที่เกี่ยวกับการให้บริการความงาม
ครั้งหนึ่งมีลูกค้าสาววัยสามสิบกว่า 2 คนมารับบริการ
เธอทั้ง 2 เล่าว่าเป็นคนเชียงใหม่ เป็นพี่น้องพ่อแม่เดียวกัน
ลงมาเรียนกรุงเทพฯ แล้วเลยมีครอบครัวที่นี่
ปีนึงกลับไปเยี่ยมพ่อแม่และญาติ ๆ ที่เชียงใหม่คนละครั้ง แต่มักไม่ตรงกัน

เธอบอกว่า มาที่นี่ (ตอนนั้นเดือนกรกฎาคม) เป็นการเจอกันครั้งแรกของเธอทั้งสอง ในรอบปีนี้
บอกว่านัดมาทำสวยด้วยกัน และจะได้เม้าท์มอยกันประสาพี่น้องหน่อยนึง
พูดแล้วเธอก็หัวเราะกันเองแล้วบอกว่า
ถ้าพ่อแม่รู้ว่าปีนี้พี่น้องเพิ่งเจอกันครั้งแรกในรอบปีคงตกใจแย่เลย
เธอบอกว่าตอนพ่อแม่ยอมให้มาเรียนกรุงเทพ ย้ำนักย้ำหนาว่าให้พี่น้องเจอกันบ่อย ๆ

เลยสงสัยว่าสังคมคนต่างจังหวัดนี่เขาคาดหวัง
ว่าลูกหลานที่ลงมากรุงเทพนี่คงได้พบเจอกันบ่อยหรือ
แล้วสังคมกรุงเทพนี่มันเจอกันยากเย็นหรือครับ
คิดแล้วตัวผมเองที่ค่อนข้างมีญาติพี่น้องในกรุงเทพเยอะ แต่กระจายกันอยู่คนละมุม
เวลาที่จะได้พบเจอกันคับคั่งหน่อยมักเป็นงานศพน่ะครับ

แต่ส่วนหนึ่งก็เข้าใจว่าการจราจรในกรุงเทพมันยากเย็นจริง ๆ ครับ
หรือปัจจุบันการสื่อสารมันดีขึ้นมาก โทร.คุยกัน ส่งไลน์ ลงเฟสบุ๊ค ฯลฯ
มันก็ได้ข่าวคราวกันแล้ว จึงไม่จำเป็นที่จะต้องมาพบกันตัวต่อตัวครับ ?