ตามหัวข้อเลยยเว้ย คือตั้งเเต่เเรกเราชอบคนๆหนึ่งคุยกันมากตลอด ทำอะไรไปไหนบอกหมด เราชอบเค้ามากน้ะ มากจนคิดถึงทุกวัน จะเรียกว่าชอบก็ใช่ ก็เรียกว่ารักก็ได้น้ะ คือเรามีอะไรเหมือนๆกัน คุยกันมาปีกว่า ๆ อยู่ๆเค้าก็หายไป หายไปจากเเชทที่เคยคุยกัน หายไปไม่บอกอะไรเลย เเต่เเฟนคนที่คบปันจุบัน 6 ปีกว่าเค้าตามชอบตามจีบเรามาตลอด พอคนที่เราเออบชอบหายไปเราก่เลยตัดสินใจคบกับเเฟนเรา เเต่เราคบกับเค้าเราก็ยังคิดถึงคนที่เราเออบชอบตลอด ไม่รู้เพราะอะไร เราได้มีความสัมพันธ์อะไรกันมากมายกับคนทีาเราเเอบชอบเลยน้ะ เเต่ไม่เคยลืม ยังค่อยเเอบส่องเฟสถึงเค้าจะลบเราออกจากเพื่อนก็เหอะ 5555 ขำตัวเองเนอะ เหมือนรักฝังใจไรงี้ป้ะ เคยอ่านเรื่องรักเเรกพบ หรือคนที่เราเเอบชอบคือคนรักเเรกพบของเรา ? เพราะตลอดเวลาที่คุยกับเคาเเหละตลอดเวลาที่คบกับเเฟน เกือบ 10 ปีเเล้ว เรายังไม่เคยลืมเค้าเลยอ้ะ เราเป็นอะไร ใครบอกเราทีเถอะ บ้างทีเราฟังเพลงเศร้าเราก็คิดถึงเค้าขึ้นมาา เหมือนมันอยู่ในความทรงจำไปเเล้ว เเต่เราก็รักเเฟนเราน้ะเเต่มันเป็นความรักที่รักไม่สุดยังไงไม่รู้อะบอกไม่ถูก เราผิดไหม เราเหนื่อยจังที่เราต้องมานั่งคิดถึงคนที่เคยเเอบชอบตลอด เราเคยคิดน้ะ เราคงไม่ได้เเค่ชอบเเต่คงเป็นความรักมากกว่า พอเห็นเค้ามีความสุขเราไม่เศร้าน้ะเรากับมีความสุขกับเขาไปด้วยถึงเค้าไม่รับรู้เพราะเราเเอบส่องเฟส 555 เเต่เวลาเค้าเศร้าเราอยากไห้เค้านึกถึงเราจังเลย อยากไห้เราเป็นที่ระบายของเค้าจังเลยยย เเย่เนอะมีเเฟนอยู่เเล้วเเต่คิดถึงคนอื่น 😭😭