คือเริ่มเรื่องเลยนะค่ะถ้ามีคนอ่านกระทู้ก่อนหน้านี้คงจะเข้าใจเราเรื่องนี้นะค่ะ ทีนี้ที่ตั้งกระทู้อันนี้อิกทีสาเหตุเพราะว่าเราเป็นของเราแบบนี้ นี่เราผิดมากหรอค่ะ? เราเป็นคนมีโลกส่วนตัวแต่ไม่ได้ปิดกั้นสูงอะไร เป็นคนเงียบๆชอบทำเฉยๆไว้ก่อน แต่ความจิงถ้าสนิทกะเรา เราจะเป็นพูดมากบ้าๆบอๆเลยแหละ555 แต่ตอนนี้เพื่อนต่างคนก้อต่างแยกย้ายความสนิทก้อจืดจางบางคนก้อไปสนิทกับกลุ่มนั้นกลุ่มนี้จนเหลือเราไว้คนเดียว ก้อมีเราเข้าหาบ้าง เข้าหาเราบ้าง แต่รุไหมว่าทุกๆครั้งการเข้าหานั้นเหมือนโดนผลักไสออกมาตลอด เราไม่รุว่าเราอ่อนต่อโลกหรือเราเปนเราเกินไป เราไม่รุต้องปรับตัวแค่ไหน เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ ตอนนี้เราก้อต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเองต้องดูแลพ่อ เหนเพื่อนสนุกสนานเม้นในเฟสบุ๊คกันบางทีเราอยากจะเม้นบ้างแต่ผลตอบรับคือเหมือนไม่อยากคุยกับเราเลย บางทีเราอยากไปคุยกับคนที่เราเคยสนิทกับกลายเปนว่าเขาทำกับเราเหมือนไม่ใช่คนรู้จัก เราโดนเพื่อนว่าหาว่าเราไม่สนใจเพื่อน โดนว่าบ้างว่าอ้างนั้นนี้ เรารู้สึกแย่เราเลยคิดว่าถ้าไม่มีไคเข้าใจเรา เราก้อต้องเข้าใจตัวเอง ที่ตั้งกระทู้นี้และกระทู้ที่แล้วเพราะเราไม่มีที่ระบาย เราอึดอัด เราแย่ เราเสียใจ เราขอใช้พื้นที่ตรงนี้นะ ตอนนี้เราไม่มีเพื่อนคบ เหมือนไม่มีไคอยากคบอยากคุยกับเราเลย 😢