หลายๆคนน่าจะเคยผ่านช่วงวัยที่สับสนกับตัวเอง
เราเองก็คิดเสมอว่าวันนึงจะเปลี่ยนใจ มาชอบผชได้สักวัน แต่นับวันมันยิ่งไม่ใช่อะ เราผิดธรรมชาติรึเปล่า
ตั้งแต่โตจำความได้ จะโกรธทุกครั้งที่แม่จับแต่งสวย
พอเข้าช่วงม.ต้น ก็มีแฟนเป็นผญ ยันจบปวช
เหมือนเพื่อนต่างคนเริ่มกลับใจมาคบผช รวมถึงแฟนเราแต่ละคนที่ผ่านมา
เราก็คิดว่าเราอาจจะตามกระแสเพื่อนมั้ย เพราะสังคมรึป่าวที่ทำให้เราไม่ชอบผช
เราเลยเอาวะแต่งญ ลองคบผชมันเลย มันก็ได้ไม่นาน ลองคบหลายคนนะ เราเองที่ถอยห่าง เลยกลับคิด ลองอยุ่กับตัวเอง แต่นับวันยิ่งเยอะ เหมือนว่าการเป็นผญ มันน่าอาย เราไม่กล้าแม้แต่จะใส่เสื้อชั้นใน เพราะมีนม
เวลาใครถามว่าชอบเพศไหน เราบอกเลยชอบผญ แต่ถ้าถามว่าเพศไหน เราบอกกับทุกคนว่าสับสนอยู่ ทั้งๆที่สภาพคือทอมอะ แต่ใจมันไม่ใช่ เราอยากเป็นผช แต่ครอบครัวก็ไม่เข้าใจ ฝืนแต่งผญคบผชก็ไม่รอด
เครียดจนเก็บตัว ไม่ค่อยกล้าเข้าสังคม ไม่รู้จะแก้มันยังไงกับอาการนี้ 😧😧😧