ตัวเราเกิดมาเป็นเพศหญิง ใช้ชีวิตแบบเด็กผู้หญิงที่เป็นหญิงห้าวมาตลอด รู้สึกมาตลอดว่าไม่ค่อยชอบความเป็นผู้หญิงในตัวเอง (และในตัวชาวบ้านด้วย) เราจึงไม่ค่อยแต่งตัวแบบเด็กหญิงทั่วไปตั้งแต่เด็กแล้ว กระโปรงบานๆฟูๆรองเท้าหนังแก้วสีหวานอะไรแบบนั้นที่เพื่อนเราใส่ไปเรียนซัมเมอร์กันเราไม่เคยนึกอยากใส่ ตั้งแต่จำความได้เราก็ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนกับรองเท้าผ้าใบสีเจ็บๆมาตลอด ใส่แบบนั้นมาจนถึงช่วงม.ปลาย ถึงตรงนี้เริ่มมีความเป็นหญิงขึ้นบ้างเพราะเทรนด์แฟชั่นมันพาไป เราใส่ขาม้ากับเสื้อเข้ารูป แต่ก็ไม่ใส่กระโปรงอยู่ดี พอเข้ามหาลัยมันมีจุดเปลี่ยน แรกๆเราก็แต่งตัวผสมๆนะ สไตล์เด็กแนวอะ ขาดเดฟกับเสื้อยืดพอดีตัว รองเท้าผ้าใบเป็นหลัก กระเป๋าก็เป้มั่งย่ามมั่งหรือกระเป๋าผ้าเก๋ๆ จนเราได้คบแฟนคนนึงแล้วเขาทักว่าทำไมเราแต่งตัวกะโปโลจัง ไม่เป็นสาวเลย ทำไมไม่แต่งตัวแบบสาวๆละ ด้วยความที่เราคิดว่าเราชอบผู้ชายแหละมั้งเราเลยลองหันมาใส่กระโปรงยีนสั้นๆ ใส่สายเดี่ยวแหวกจะถึงร่องอก ซึ่งหุ่นเราจริงๆมันก็ได้อยู่ไง ใส่แล้วผู้ชายมองเหลียวหลังเลย ฮ่าๆๆ เจือกจะชมตัวเองอีก เราก็ใส่แบบนั้นสลับกับแนวเดิมๆบ้างจนเรียนจบ แต่สักพักเราก็กลับมาเซอร์ๆแบบแต่ก่อนเพราะว่าอ้วนขึ้นกว่าสมัยเรียนและมันไม่เทรนด์แล้วด้วย ทีนี้ปี 2009 เราไปเรียนต่างประเทศ เราเริ่มแต่งตัวแบบ boy look มากขึ้น เข้าร้านเสื้อผู้ชาย ซื้อเสื้อยืดไซส์เล็กสุดมาใส่ ส่วนท่อนล่างใส่ของผู้หญิงปกติ ก็ใส่มาเรื่อยๆจนกลับไทย ประมาณปี 2013 เราเริ่มแน่ใจแล้วว่าเราไม่ต้องการที่จะแต่งตัวเป็นเพศหญิงอีกต่อไป เราไม่ชอบสัดส่วนแห่งความเป็นหญิงในตัวเราเลย อย่างไอ้พวกก้นเด้งๆที่ต้อง squat กันหนักหนากว่าจะได้มานี่เรามองแล้วโคตรขยะแขยงเลยนะ ถ้ามีแบบนั้นบนตัวเรานี่ตายดีกว่า หน้าอกเราก็ไม่ชอบ ปกติเรา B75 ได้ แต่เราอยากมีเล็กๆแบบใส่ first bra ก็พอ หรือลองไปหาภาพ Agyness นางแบบดู ประมาณนั้นแหละที่อยากได้ เพราะการมีหน้าอกเป็นอุปสรรคของการแต่งบอยที่สุด ซึ่งเราแก้ปัญหาโดยการใส่บรากีฬาของ Nike ที่รัดได้แบนที่สุดในท้องตลาด วันไหนที่ไม่ได้เข้ายิมหรือไม่ต้องไปเดินที่ร้อนๆก็ใช้เสื้อกล้ามทอมสลับกันไป เดี๋ยวลองลงภาพนะว่าที่เราบอกแต่งบอยอะดีกรีมันประมาณไหน ทั้งเสื้อผ้าหน้าผมเลยนะ แต่ไม่ใช่รูปเรานะ เอาในเนทมา

โอเค อารัมภบทความเป็นตัวตนของเราคร่าวๆแล้ว ทีนี้เข้าประเด็นคำถามจริงๆละ อย่างที่บอกไปว่าเราแม้เราจะแต่งบอยแต่เราก็ยังชอบผู้ชายได้อยู่ ที่ผ่านมาเราช็อปปิ้งกับแฟนเราตลอด ใส่เสื้อผ้าแบบเดียวกัน ต่างแค่ไซส์ว่างั้นเถอะ แฟนเราก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่เวลาจะมีอะไรกันหรือถอดเสื้อเพื่อแต่งตัวเปลี่ยนชุดอะไรทั่วไปเนี่ยสิ ไฮไลท์มันก็อยู่ที่ว่าเราใส่กางเกงในแบบผู้หญิงอะ เราว่ามันสวยดี เป็นเสื้อผ้าผู้หญิงแบบเดียวที่เราใส่เลย เราไม่ชอบกางเกงในทอมอะ เราว่ามันตลก มันไม่สวย มันดูวันนาบีเป็นผู้ชายอะ ซึ่งเราไม่ได้อยากเป็นผู้ชายขนาดนั้นไง ฟังดูแล้วสับสนหน่อยนะ เราอยากมีร่างแบบผู้หญิงที่แห้งๆเท่ๆ อกแบนก้นแบน แต่งบอยแล้วเท่ก็พอน่ะ ไม่ได้ถึงกับขั้นอยากข้ามเพศ พอนึกภาพออกปะ กางเกงในผู้หญิงที่เราใส่ก็ตามที่จะได้เห็นข้างล่างนี่แหละ

สาเหตุที่เราชอบกางเกงในผู้หญิงก็เพราะมันสวย เห็นแล้วอยากได้อะ ส่วนที่เป็นแบบจีสตริงหรือเนื้อผ้าน้อยๆ เป็นผ้าลูกไม้เพราะมันซักง่าย เนื้อเบาดี แทบไม่ต้องพับเทียบกับแบบที่มันเต็มๆตัวหน่อยอะนะ โยนๆเอาหรือพับครึ่งเดียวก็ได้เลย เก็บสะดวก ไม่กินที่ จะในบ้านหรือตอนเดินทางก็ง่ายและประหยัดพื้นที่ เราชอบซื้อตั้งแต่เรียนต่างประเทศแล้วละ มันขายเป็นแพ็คๆเลย ลดบ่อยด้วย เราก็ยิ่งซื้อบ่อย ตอนนี้เวลาเดินทางไปไหนแล้วได้แวะห้างของเขาเราก็มักจะซื้อติดมาตลอด หรือตามพวก outlet บ้านเราก็มี ตัวนึงถูกกว่าข้าวชามนึงอีก

สิ่งที่เราอยากรู้คือ ผู้ชายถ้าเปิดมาแล้วเจอว่าผู้หญิงที่แต่งตัว boy look มีข้างในที่มันขัดแย้งกัน ภายนอกเป็นบอย ท่อนบนก็พยายามจะรัดแบน แต่ท่อนล่างดันเป็นแบบผู้หญิงปกติซะงั้น ผู้ชายเขาจะรู้สึกอะไรแปลกๆกันมั้ยอะ เราไม่เคยถามแฟน ไม่เห็นเขาพูดอะไรเราเลยปล่อยผ่าน และรู้สึกแปลกๆด้วยถ้าจะถามเขา ในเมื่อไม่พูดอะไรก็ดีแล้ว เลยตามเลยละกัน แต่ก็ยังนึกอยากรู้ของคนทั่วไปอะว่าจะคิดยังไง คำถามอาจจะยากนะเพราะเราเข้าใจว่าผู้ชายส่วนมากถ้าเจอผู้หญิงที่แต่งตัวภายนอกตามรูปชุดข้างบนคงไม่นึกพิศวาสเอามาทำแฟนแน่ๆ 80% เลยก็ว่าได้ที่ไม่น่าจะชอบแบบนี้อะ ไอ้จะให้ถึงขั้นตอนต่อมาที่ถอดผ้าผ่อนเพื่อมาเจอกับกางเกงในสาวแตกมันคงเป็นไปได้ยาก เอาเป็นว่าลองจินตนาการหน่อยละกันอะเพื่อตอบคำถามเรา